گام های تصادفی مکانیسم های مسیریابی شبکه اند که به طور گسترده مطالعه شده و در دامنه وسیع زمینه ها به کار رفته اند: فیزیک، ریاضیات، اصول پویا جمعیت، بیوانفورماتیک، و غیره. آنها تا حدودی در هر نقطه مسیر گره بعدی را به طور یکنواخت و تصادفی در بین همسایگی های گره فعلی انتخاب می کنند.
از جمله مزایای گام تصادفی در هنگام اعمال در شبکه های ارتباطات این واقعیت است که آنها فقط نیاز به اطلاعات محلی دارندو از هزینه های مازاد پهنای باند ضروری در دیگر مکانیسم های مسیریابی جهت ارتباط با دیگر گره ها خودداری می کنند. این مسئله به طور ویژه مفید است هنگامی که دانشی درباره ساختار کل شبکه وجود ندارد یا هنگامی که ساختار شبکه به طور مکرر تغییر می یابد. به این دلایل، گاه های تصادفی به عنوان مکانیسم پایه برای کاربردهای شبکه چندگانه مطرح شده اند که شامل انتخاب نمونه شبکه، تعیین محل منابع شبکه، ساختاربندی شبکه، و توصیف شبکه می باشد. پدیدار شدن مدل ساختار نظیر به نظیر در زمینه های زیادی در سال های اخیر کاربرد مفیدی دارد. در حالی که سیستم های نظیر به نظیر ساختاربندی شده مکانیسم های تحقیقاتی کارآمد فراهم می کنند، آنها هزینه مازاد مدیریت عمده به بار می آورند. در عوض، سیستم های ساختار بندی نشده دارای هزینه مدیریت مازاد بوده و در نتیجه در چند سناریو در نظر گرفته شده اند.در این سیستم ها راهبردهای جستجو بر اساس مدل هجومی، ابر گره ها و گام های تصادفی می باشد. به هر حال مکانیسم های هجومی به خوبی مقیاس بندی نمی شوند و سیستم های ابر گره در برابر ناکامی های ابرگره آسیب پذیر اند (مشکلات فنی، حملات، سانسور و غیره). لذا گام های تصادفی برای جستجوی منابع نگهداری شده در گره های شبکه به کر رفته اند که این مشکل به عنوان تعیین محل منابع تلقی می شود. این مسئله شامل یافتن گره های است که دارای منبع داده شده، گره مقصد بوده که از گره منبع شروع می شود. گره منبع به ازای منبع بررسی می شود. اگر به طور محلی یافت نشود، جستجو به همسایه بعدی می جهد و آن گره را به ازای منابع بررسی می کند. این جریان جستجو ادامه می یابد تا اینکه گره هدف به دست می آید. با این وجود، با گام های تصادفی، برخی گره ها ممکن است بیش از یک بار دیدار شوند در حالی که گره های دیگر بدون دیدار به مدت طولانی ممکن است باقی بمانند. اجتناب از این مسئله هدف اصلی مطالعه ما می باشد.