حفظ مسئولیت اجتماعی شرکتی (CSR) در زنجیره های تامین جهانی
شاپا پرینت: 1472-3891 وبسایت مرجع 46 رفرنس دارد
24,500 تومانشناسه فایل: 8489
چکیده
- در پی جهانی شدن، شرکت ها به طور فزاینده ای از جنبه های اجتماعی و زیست محیطی تولید بین المللی آگاه می شوند. شرکت های امروزی نه تنها باید سودآور باشند، بلکه هم چنین باید تبعه ای خوب با شخصیت حقوقی باشند. در پاسخ به افزایش فشار اجتماعی، بسیاری از شرکت ها مفهوم مسئولیت اجتماعی شرکتی (CSR) را با معرفی آیین نامه های رفتاری می پذیرند که انتظار می رود پیشه های تجاری مسئول از لحاظ اجتماعی را در زنجیره تامین از تولید کننده مواد خام تا مصرف کنندگان نهایی تضمین کنند.
- با این وجود، چند چالش برای مدیریت و کنترل آیین نامه های رفتاری در زنجیره های تامین جهانی وجود دارد. تعهد فعال یک شرط اولیه برای اجرای موفقیت آمیز آیین نامه ها است، اما انگیزه یا محرک پیروی از این آیین نامه ها الزاماً به کلیه نقش آفرینان در زنجیره گسترش نمی یابد. علاوه بر این، اجرای آیین نامه های رفتاری را در زنجیره های تامین جهانی دشوار است زیرا شرکت های درگیر از لحاظ جغرافیایی، اقتصادی، قانونی، فرهنگی و سیاسی با آیین نامه دیگر متفاوت هستند. در نتیجه، معرفی آیین نامه های رفتاری در زنجیره های تامین سبز یک سری از مشکلات وساطتی را که ممکن است منجر به عدم پیروی شوند، پدید می آورد.
- با درک این که عدم پیروی می تواند عواقب شدید برای آغازگر آن داشته باشد (به دلیل تحریم های مشتری، فشار منفی، کاهش سرمایه، مداخلات دولت، آسیب دیدن برند تجاری و غیره) مقاله این امر را تجزیه و تحلیل می کند که چگونه علایق نقش آفرینان در زنجیره تامین را می توان بر حسب آیین نامه ها همراستای آیین نامه دیگر قرار داد. IKEA برای نشان دادن این که چگونه آیین نامه های رفتاری در زنجیره تامین به شکلی موثر قابل مدیریت هستند، به عنوان بهترین مثال به کار گرفته می شود.
مقدمه: CSR در زنجیره های تامین عمومی
انجام درست کار در کسب و کار دیگر صرفا یک مسئله به منظور کسب سود نیست. اصول اخلاقی در فعالیت های تجاری روز به روز مهم تر می شوند و شرکت های بیشتر در این مورد ارزیابی می شوند که نه تنها باید بتوانند نیازهای مشتریان تامین نمایند بلکه نیازهای مختلف کارکنان، NGOها، نمایندگان انجمن های محلی و سایر گروه های ذینفع را نیز تامین کنند. در پاسخ به این پیشرفت، شرکت ها بطور فزاینده ای مباحثه در مورد CSR را می پذیرند و دامنه وسیعی از سازمان های بین المللی، انجمن های تجاری و سازمان های استاندارد سازی به تازگی استانداردهای مدیریتی، طرح های برچسب گذاری و سیستم های گزارش دهی را معرفی کرده اند که همگی به بحث در مورد جنبه های اجتماعی و زیست محیطی تولید می پردازند (Utting, 2000, p.1; Kapstein, 2001, p. 114; Kolk and van Tulder, 2003, p. 267).
افزون بر این، شمار زیادی از شرکت ها مخصوصاً شرکت های چند ملیتی (MNCs) آیین نامه های رفتاری را معرفی کرده اند که مجموعه ای از اصول، دستورالعمل ها یا استانداردهایی می باشند که هدف بهبود عملکرد اجتماعی و محیطی شرکت را دارند. با درک این که مسائل CSR در زنجیره تامین پدید می آیند (شکل 1) و نیز شرکت ها بطور فزاینده ای مسئول شرایط می شوند که تحت آن شرایط، محصولات آنها در حال تولید است، این آیین نامه ها اغلب کاملاً فراتر از مرزهای سازمان های فردی است و شامل الزامات اجتماعی و محیطی برای تولید کنندگان می شوند (cf. Roberts, 2003, p. 163; Jenkins, 2005, p. 527).[1]
زمانی که موفقیت CSR به اقدامات کلیه گروه ها در زنجیره تامین وابسته است، اداره این روابط بین سازمانی از اهمیت بسزایی برخوردار است. ناکامی در مدیریت و کنترل اثرات اجتماعی و محیطی زنجیره تامین، خطر عدم پیروی را افزایش خواهد داد که این نیز ممکن است به اعتبار شرکتی که آیین نامه را بوجود می آورد (آغازگر) خدشه وارد کند. چیزی که از لحاظ اجتماعی مسئولیت پذیر نیست، دیگری را به دروغ از لحاظ اجتماعی بی مسئولیت جلوه می دهد. به بیانی دیگر، ارائه کننده (آغازگر) یک آیین نامه انگیزه قوی برای تضمین این امر دارد که سایر شرکت ها در زنجیره تامین از این آیین نامه پیروی می کنند.
تاکنون، تحقیقات بسیاری به بحث در مورد این پرسش پرداخته اند که آیا آغازگران CSR از دیدگاه گروه های ذینفع مختلف در اجتماع (مانند اتحادیه ها، NGO ها، دولت، مشتریان) قابل اطمینان هستند یا خیر. تحقیقات کمی برای بررسی این امر انجام شده اند که شرکت چگونه CSR را در زنجیره های تامین جهانی حفظ می کنند. با تشخیص پیچیدگی و دشواری ها در مدیریت روابط خارجی با شرکت های مستقلی که در محیط های اجتماعی و سیاسی متفاوتی فعالیت می کنند، این پرسش ایجاد می شود که چگونه یک شرکت می تواند مشخص کند که تولید کنندگان وظایف بیان شده خود را در آیین نامه انجام می دهند.
[1] بر اساس بانک جهانی، تخمین زده شده است که حدود 1000 مورد از این کدها در موجودی بانک جهانی کنونی وجود دارند.
ABSTRACT Safeguarding corporate social responsibility (CSR) in global supply chains: how codes of conduct are managed in buyer‐supplier relationships
- In the wake of globalization, companies are becoming increasingly aware of the social and environmental aspects of international production. Companies of today not only have to be profitable, but they also have to be good corporate citizens. In response to the increasing societal pressure, many companies adopt the concept of corporate social responsibility (CSR) by introducing codes of conduct that are expected to ensure socially responsible business practises throughout the chain—from supplier of raw materials to final end‐users.
- However, there are several challenges to the management and control of codes of conduct in global supply chains. Active commitment is a precondition for the successful implementation of the codes, but the incentive to comply with the codes does not necessarily extend to all the actors in the chain. Moreover, it is difficult to enforce codes of conduct in global supply chains, because the involved companies are separated geographically, economically, legally, culturally and politically. In consequence, introducing codes of conduct in global supply chains raises a series of agency problems that may result in non‐compliance.
- Realizing that non‐compliance can have severe consequences for the initiator (due to consumer sanctions, negative press, capital loss, government interventions, damaged brand etc.), the article analyses how the interests of the actors in the supply chain can be aligned with the terms of the codes. IKEA is used as a ‘best case’ example to illustrate how codes of conduct can be effectively managed in the supply chain.
Introduction: CSR in global supply chains
Doing the right thing in business is no longer just a matter of making profit. The ethics of business activities are becoming increasingly important, and more and more companies are evaluated on their ability to meet not only the customers’ needs but also the various needs of employees, NGOs, the local community representatives and other interest groups. In response to this development, companies are increasingly embracing the discourse of CSR, and a wide range of international organizations, business associations and standardisation organizations have recently introduced management standards, labelling schemes and reporting systems, which all address the social and environmental aspects of production (Utting, 2000, p.1; Kapstein, 2001, p. 114; Kolk and van Tulder, 2003, p. 267).
Moreover, a large number of especially multinational corporations (MNCs) have introduced Codes of Conducts, that is a set of written principles, guidelines or standards, which are intended to improve the company’s social and environmental performance. Realizing that CSR issues arise throughout the supply chain (see Figure 1) and that companies are increasingly held responsible for the conditions under which their products are being produced, these codes often go well beyond the boundaries of the individual organization and include social and environmental requirements for suppliers (cf. Roberts, 2003, p. 163; Jenkins, 2005, p. 527).
When the success of CSR depends on the actions of all parties in the supply chain, the governance of these inter-organizational relationships are of crucial importance. Failure to manage and control the social and environmental impact of the supply chain will increase the risk of non-compliance, which in turn may damage the reputation of the company that developed the code (the initiator). One thing is to be socially irresponsible; another is to be a socially irresponsible liar. In other words, the initiator of a code has a strong incentive to ensure that the other companies in the supply chain comply with the code.
So far, much research has addressed the question of whether CSR initiatives are reliable from the perspective of the various interest groups in society (e.g. unions, NGOs, government, customers). Much less has been done in order to investigate how companies safeguard CSR in global supply chains. Realizing the complexity and difficulties in managing external relationships with independent companies operating in different geographical, social and political settings, the question is how a company can be certain that the suppliers fulfil their obligations stated in the code.
- مقاله درمورد حفظ مسئولیت اجتماعی شرکتی (CSR) در زنجیره های تامین جهانی
- مسئولیت اجتماعی شرکتی (CSR) و مدیریت زنجیره تامین جهانی (GSCM)
- حفاظت از مسئولیت اجتماعی شرکتی (CSR) در زنجیره های عرضه جهانی: نحوه رفتار در روابط خریدار و تامین کننده مدیریت می شود
- پروژه دانشجویی حفظ مسئولیت اجتماعی شرکتی (CSR) در زنجیره های تامین جهانی
- حفظ CSR در زنجیره های تامین عمومی
- پایان نامه در مورد حفظ مسئولیت اجتماعی شرکتی (CSR) در زنجیره های تامین جهانی
- تحقیق درباره حفظ مسئولیت اجتماعی شرکتی (CSR) در زنجیره های تامین جهانی
- مقاله دانشجویی حفظ مسئولیت اجتماعی شرکتی (CSR) در زنجیره های تامین جهانی
- حفظ مسئولیت اجتماعی شرکتی (CSR) در زنجیره های تامین جهانی در قالب پايان‌نامه
- پروپوزال در مورد حفظ مسئولیت اجتماعی شرکتی (CSR) در زنجیره های تامین جهانی
- گزارش سمینار در مورد حفظ مسئولیت اجتماعی شرکتی (CSR) در زنجیره های تامین جهانی
- گزارش کارورزی درباره حفظ مسئولیت اجتماعی شرکتی (CSR) در زنجیره های تامین جهانی