بررسی راهبرد های فاش سازی و گزینه های گزارش دهی مالی صورت گرفته توسط شرکت ها یک حوزه مهم و تاثیرگذار تحقیق حسابداری را ارائه می کند . در میان رشته های تحقیق که این حوزه را در بر میگیرند ، این حوزه یک سری مطالعاتی هستند که راهبرد های اعلان درآمدها را بررسی نمایند . تحقیق قبلی نشان می دهد که مدیران تمایل دارند تا از انتشار اخبار بد نسبت به اخبار خوب دست بکشند (برای مثال پاتل و ولوفسون 1982 ؛ بانگولی و همکارانش 2002 ؛ آباد و همکاران 2009؛ خوتاری و همکارانش 2009). دلایل احتمالی مطرح شدن فرضیه ” اعلام سریع خبر های خوب و به تاخیر انداختن اعلان خبر های ناگوار” در مطالبی نظیر هزینه های گزارش دهی اختصاصی ( ورچیا 1983 ) ، امید برای داشتن زمان بیشتر برای پخش خبر های بد ( دویله و مالیگلکه 2009 ) و نگرانی های شغلی افق بلند ( کو تاری و همکارانش 2009 ) بیان شده بودند . بویژه ، کوتاری و همکارانش (2009 ) در واقع نشان می دهند که گرایش مدیران برای خودداری از تحویل خبرهای بد از اختلافات ذاتی در تفکیک مالکیت و کنترل ناشی می گردد. این مقاله به دنبال این است تا از طریق بررسی میزانی این خط از تحقیق را بیفزاید که فرار مالیاتی شرکت در تاخیر زمان بندی اعلان درآمدهای سالانه سهیم می باشد (برای مثال طول زمان بین تاریخ اعلان درآمدهای واقعی و انتهای سال مالی قبلی) .
چندین دلیل وجود دارند که چرا هر کسی ممکن بود یک رابطه را بین فرار مالیاتی شرکت و زمان بندی اعلان درآمدهای سالانه پیش بینی نماید . اولا ، دسایی و دهارمپالا (2006) یک نوع وابستگی متقابل را بین برنامه ریزی مالیاتی و فرصت طلبی مدیریتی نشان می دهند . ثانیا ، ساختار های مالیاتی پیچیده ممکن است موشکافی دقیق اضافی را در طول ممیزی های بیانیه مالی[1] به خطر اندازند . در نهایت ، تا میزانی که سطح بالا فرار از مالیات در فرصتهای رشد آینده شرکت اطلاع رسانی می گردد ، زمان اضافی ممکن است به منظور تدوین پاسخ به شگفتی درآمدها ضروری باشد . از اینرو ، در آنجا دلایلی برای باور یک قیاس منطقی وجود دارد که فرار مالیاتی به اعلان درآمدهای سالانه با دقت زمان کمتر مرتبط می باشد .
مطالعه کیم و همکارانش (2011) توسط این مقاله کامل می شود و مطالب بطور کلی از طریق بررسی میزانی آشکار می شوند که فرار مالیاتی شرکت با آن میزان بمناسبت زمانی اعلان سالانه درآمدها تاثیر می گذارد. سند در نمونه ای مشتمل بر 16340 مشاهده سال -شرکت در دوره سال های 1993 تا 2010 یک پیشنهاد سطوح بالاتر از فرار مالیاتی شرکت را معرفی نموده ، از طریق تفاوت های مالیات بر ارزش دفتری دایمی و موقتی بیشتر آشکار گردیده و به اعلان درآمدهای سالانه با دقت زمان کمتر مندرج می گردد. این نتیجه برای منظور کردن چندین متغیر کنترل قوی می باشد که در کار تجربی قبلی نظیر نشانه و شدت شگفتی درآمدها در تاریخ اعلان، اندازه، تاثیرات مرتبط با ممیز ، وضعیت مالی، پول قرضی برای سرمایه گذاری، ترکیب سهامدار، شدت سرمایه و پرخاشگری گزارش دهی مالی استفاده شده بود .
همچنین ما بررسی می کنیم که آیا سطوح بیشتر فرار مالیاتی از طریق بررسی ضریب های واکنش درآمدها در حدود تاریخ اعلان درآمدهای سالانه نسبت به اعلان های درآمدهای با ویژگی اطلاع دهندگی کمتر منجر می گردد یا خیر . در واقع ضریب واکنش درآمدهای کمتر برای سه روز حول اعلان درآمدهای سالانه برای شرکت های با فرار مالیاتی اظهار شده بیشتر در طول بخش عمده سال مالی اخیر توسط سند نشان داده می شود (نسبت به شرکت های با سطوح متوسط فرار مالیاتی) . این نشان می دهد که درآمد ها به طور معمول در منظر کوتاه مدت طول تاریخ اعلان درآمدهای سالانه برای شرکت های با فرار مالیاتی کمتر در طول سال مالی قبلی حاوی اطلاعات مفید تر هستند و کار آیرس و همکارانش (2009) را کامل می کنند . همچنین بررسی ما رابطه عملی با بحث بر سر تطبیق مالیات بر ارزش دفتری را از طریق مستند سازی ارائه می کند که هزینه پنهان شده بالقوه مرتبط با سازگار بودن مالیات بر ارزش دفتری کاهش یافته (برای مثال تفاوت های بیشتر در مالیات بر ارزش دفتری) یک نوع اعلان درآمدهای سالانه با مطالب مفید کمتر و از نظر زمانی نامتناسب تر می باشد .
مابقی مقاله با این قسمت ها ادامه می یابد که عبارتند از : بخش دوم به بازنگری مطالب قبلی در مورد اعلان به موقع درآمدها و فرار مالیاتی می پردازید که مطالعه فعلی را تهییج می کند . معیارهای انتخاب نمونه [2]، پروکسی های فرار مالیاتی و طراحی تحقیق در بخش سوم معرفی می گردد . نتایج در بخش چهارم ارایه گردیده و نتیجه گیری مختصری در بخش پنجم تقدیم می گردد .