بررسی تاثیر گزارش انگیزه ها و محدودیت ها روی موقعیت های پذیرش شرکت ها

این مقاله پیرامون چگونگی استفاده از متود عطف بماسبق ، بحث هایی را عنوان نموده است اینکه آیا این متود بکار گرفته می شود یا خیر و به موضوع تغییر اجباری حسابداری نیز پرداخته است و تاثیر آن را روی شیوه های اندازه گیری و تشخیص مورد بحث و بررسی قرار داده است موضوع دیگر یاد شده این است که آیا گزارش انگیزه ها و محدودیت ها توام با بزرگی ضررهای ناشی از نقصان سرقفلی انتقالی هستند که به وسیله شرکت های کانادایی اجرا کننده بخش 3062 روی سرقفلی خریداری شده گزارش شدند .

نتایج مان نشان می دهد شرکت ها برای ضررهای ناشی از کاهش سرقفلی انتقالی هم زیادتر ارزیابی می کنند و هم کمتر . ما همچنین نشان می دهیم که هیئت های بازرسی مستقل و مجزا از لحاظ مالی ، برای فرصت طلبی مدیریت ممنوعیت هایی قائل می‌شوند.

کلید واژه ها : حسابداری برای سرقفلی ، کاهش یا نقصان در سرقفلی ، هئیت بازرسی ، حاکمیت شرکت ، تغییرات اجباری حسابداری

در این مقاله بررسی شده است که آیا گزارش انگیزه ها و محدودیت ها روی موقعیت های پذیرش شرکت ها تاثیر می گذارد و اگر تاثیری دارد این تاثیر چگونه است .

وقتی شرکت ها باید از متود عطف بماسبق استفاده کنند تا تغییر اجباری حسابداری را به حساب آورند ، موقعیت چگونه است .مهمتر آنکه به بررسی گزارش انگیزه ها و محدودیت های توام با بزرگی ضررهای ناشی از نقصان سرقفلی انتقالی می پردازیم که به وسیله شرکت های کانادایی گزارش شده است .

این شرکت ها از استانداردهای اصلاح شده سرقفلی خریداری شده پیروی کردند .

از سال 2002، گرچه استانداردی به طور مشترک تهیه شد و اجرا گردید SFAS 142 در ایالت متحده ، بخش 3062 سازمان کانادایی کتابچه حسابداران صاحب امتیاز در کانادا ) اما شرکت های کانادایی و امریکایی باید (a) کاهش ارزش سرقفلی را متوقف کنند و (b) تست نقصان دو مرحله ای روی سرقفلی هر سال را در تاریخ معینی در یک روز انجام دهند همچنین در استاندارد ، تاکید شده شرکت ها باید ضررهای ناشی از نقصان تشخیص داده نشده موجود را به صورت اثر انباشتی تغییر در اصل حسابداری تشخیص دهند.

محتوای کتب کانادایی فرصت بی نظیری را فراهم می کنند تا بررسی کنند آیا چنین موقعیت حسابداری مهم است یا خیر .

برعکس SFAS142 ، که متود اثر انباشتی را ملزم می سازد ، بخش 3062 تاکید می کند که متد عطف بماسبق برای به حساب آوردن تغییر در سیاست حسابداری به کار رود ( یعنی پذیرش ، حذف حساب ها باعث باز نگه داشتن عایدی های محفوظ می شود به جای آنکه درآمد خالص مطرح گردد)

آگاهی از موقعیت های گزارش مدیران در محتوای تشخیص سهم متعارفی مهم است چون استفاده از متود عطف به ماسبق در سال های آینده افزایش خواهد یافت :

درماه مه 2005 ؛SFAS 154 , FASB را صادر کرد . تغییرات حسابداری اصلاحات خطا که استفاده از متود عطف بماسبق برای به حساب آوردن تغییرات در اصول حسابداری ، برای سال های مالی آغازین در 15 دسامبر 2005 یا پس از آن الزامی است .

ما روی پذیرش SFAS142  / بخش 3062  تاکید می کنیم و برای این انتخاب چندین دلیل وجود دارد اولاً پیرامون این موضوع ، بحث و جدال هایی برپاست چون آن جایگاه قابل توجهی را برای تغبیر مدیریت ، قضاوت و تمایل ( انحراف ) هم در زمان پیدا شدن و هم در دوره های آینده به جا می گذارد و به برآوردهای غیر قابل بررسی ارزش شرکت و سرقفلی موجودش نیاز دارد .

همچنین SFAS142 ./ بخش 3062 یک محیط مناسب برای تست زمینه فرصت طلبی مدیریتی است با توجه به تشخیص اثر انباشتی تغییرات حسابداری اجباری مطابق با متود عطف بماسبق .

ثانیاً گرچه تشخیص سهم متعارفی ؛ به مدیران فرصت می دهد تا عایدهای عملیاتی آینده را با به حداکثر رساندن ضرر اولیه حفظ کنند ، اما آنها باید اثر منفی ضررهای ناشی از کاهش را روی کیفیت ترازنامه‌اشان و روی انتظارات جریان نقدی آینده شرکت کنندگان بازار در نظر بگیرند . بنابراین آشکار نیست کدام یک از انگیزه ها مستولی می شوند .

ثالثاً تصمیمات بر اساس پذیرش استانداردهای جدید اتخاذ می شود واحتمالاً بیشتر از یک دوره‌حسابداری را تحت تاثیر قرار می دهند . با ارائه مجموعه‌ثابتی از نقصان های موجود روی یک افق محدود و معین ، پذیرش حذف حساب ها می تواند به صورت شیوه های چاره اندیشی احتمالی ( بازدارنده ها) برای مدیریت عایدی های بالقوه آینده مشاهده شود . چون آگاهی (‌ارزیابی بالا ) از ضرر ناشی از نقصان انتقالی ، جایگاهی را برای ضررهای ناشی از نقصان یا کاهش سالانه متعاقب مهمتر به جای می گذارد ، نهایتاً پذیرش بخش 3062 / SFAS142  ، آستانه کاهش را پایین آورده و تشخیص ضررهای کاهش بزرگ را امکان پذیر می سازد .

در مقاله ای ، (2006)Weber , Beatty نشان می دهند که موقعیت های پذیرش SFAS142 به صورت قراردادی و با انگیزه های بازاری در خصوص تبادل بین زمان و تشخیص دادن ویژه صورتحساب درآمد در ایالات متحده توام می باشند.

این مقاله حداقل از لحاظ 2 جنبه اصلی با مقاله weber , Beaty فرق می کند .

اولاً مطالعه ما به بررسی موقعیت های پذیرشی پرداخته که در این موقعیت ها شرکت ها به جای متود اثر انباشتی ، باید از متود عطف بماسبق استفاده کنند .

شاهد تحربی و روایتی بیان می کند که هر دو متد اجرا ، به طور متفاوت دریافت می شوند حتی اگر هیچ کدام اثری روی عایدهای بالای خط نداشته باشند مطابق با نظریه (2003)Karleff ، متود عطف بماسبق ، میتواند از عهده خنثی کردن اثر به خوبی برآید و به رویدادهای منفی نیز توجه می کند چون آنها در گذشته مدفون می شوند در صورتحساب درآمد ظاهر نمی شوند . واین برعکس متود اثر انباشتی است بنابراین ، بررسی صورتحساب درآمد برای گزارش  رویدادهای منفی مفید بوده و مزیت هایی به همراه دارد . با توجه به این ایده (1992)Hoskin , Gujarthi , (1995) Lilien , Haw , Balsam نشان می دهند که وقتی موقعیت بین اثرانباشتی و متود عطف بماسبق را بر می گزینند تا تغییرات حسابداری ، را به حساب آورند ، مدیران تمایل دارند تا متود اثر انباشتی راانتخاب کنند واین موقعی است که اثر تغییر ، افزاینده درآمد است . برعکس ، آنها وقتی  متود عطف بماسبق را ترجیح می دهند که اثر انباشتی تغییر ، کاهنده درآمد باشد . تشخیص سهم متعارفی نیز برای شرکت ها فرصتی را فراهم آورده تا وقتی اثر تغییر را در سیاست حسابداری در عایدهای سه ماهه شان فاش می کنند، کمتر به آینده ارتباط داشته باشد . نزدیک به 50% شرکت های نمونه امان تست نقصان ناشی از سرقفلی انتقالی را در گزارش های عادی های سه ماهه اشان حتی ذکر هم نکردند .

ثانیاً ، ما به چهارچوب گزارشی جامع تری متکی هستیم تا بزرگی ضررهای ناشی از کاهش سرقفلی انتقال گزارش شده را شرح دهیم .توانایی مدیران برای فرصت طلبی کردن حداقل تا حدی به کارآیی اطلاع رسانی هیئت بازرسی بستگی دار SFAS 142/ بخش 3062 برای سال های مالی آغازین در 1 ژانویه 2002 و یا پس از آن بکار رفت . این دوره با فشارهای زیاد از جانب هیئت های بازرسی برای مهار کردن بهتر مدیریت عایدی ها، و کلاهبرداری در صورتحساب مالی و اصلاح استانداردهای حاکمیت شرکتی به طور سراسری مطابق با آن هدف توام می باشد علاوه بر این ، ضررهای ناشی از نقصان سرقفلی انتقالی ، بزرگ بودند.

بنابراین انتظار می رفت که تست نقصان ناشی از سرقفلی انتقالی در معرض رسیدگی دقیق و جامع هیئت های بازرسی قرار بگیرند .

از شرکت های دارای تناسب بالاتر مدیران و روسای آگاه به زمینه های مالی و مستقل انتظار می رود که در گزارش هیات های بازرسی ، ضررهای ناشی از نقصان سرقفلی انتقالی غیر عادی پایین تری را ثبت کند.

در اینجا به شرکت های کانادایی می پردازیم که باید از متدهای عطف بماسبق استفاده کننده متد هایی که منجر به استفاده از مجموعه انگیزه های گزارش دهنده می شوند، این انگیزه ها تا حدی متفاوت از ایده های weber , Beaty (2006) هستند .آن هم چنین فرصتی را برای خدمات ارزنده به این صنف را فراهم می کند .اولاً انتظار داریم ، انحراف هدف نسبت مالی توام با ضررهای بزرگتر ناشی از نقصان سرقفلی انتقالی باشد . تحت متود عطف بماسبق ، ضررهای ناشی از نقصان سرقفلی انتقالی  ، سرمایه ها و سهم متعارفی را به طور برابر کاهش می یابند بدون آنکه درآمد خالص تحت تاثیر قرار بگیرد ، و این باعث افزایش و یا بالا بردن ارزش RoA , RoE می شود .

ابتکار ، انگیزه ای را برای شرکت های دارای حدی پایین تر از میانگین RoA , RoE خلق می کند تا نقصان اولیه را به حداکثر برساند و به این ترتیب ارزش این نسبت ها به سمت هنجار صنعت آورده می شود. این انگیزه فقط برای شرکت هایی مطرح است که از متود عطف بماسبق استفاده می کنند چون ضرر انتقالی ، به طور برابر ، سرمایه ها ، سهم متعارفی و درآمد خالص تحت متود اثر انباشتی را کاهش می دهد به این ترتیب RoA , RoE نیز کاهش می یابند. ما همچنین انتظار داریم که ارزش اختیارات سهام قابل تبدیل به پول و نیاز به تامین مالی با ضررهای پایین تر ناشی از نقصان سرقفلی انتقالی همراه باشد . نهایتاً برای بررسی اینکه آیا استفاده از متود عطف بماسبق در واقع رفتار گزارش دهنده متفاوت را تحریک می کند‌، ما گزارش عملیات شرکت های لیست شده متقاطع  در ایالات متحده را با گزارش عملیات شرکت های لیست شده در بورس سهام تورنتو ( TsX) مقایسه می کنیم شرکت های موجود در لیست متقاطع (‌عرضی ) که ضرر ناشی از نقصان سرقفلی انتقالی را تحت Gaap کانادایی گزارش میدهند . مسئول ضرر انتقالی درآمد خالص هستند و این تعهد مطابق با Gaap US است و طبق آن رقمی از عاید های ارزیابی شده در نوشته ای برای صورتحساب های مای افشاء می شود

این کار به طور بالقوه ، بعضی از مزیت های بررسی صورت حساب درآمد را برای تشخیص ضرر انتقالی ، حذف می سازد و انگیزه ای برای شرکت های لیست شده عرضی جهت ثبت ضررهای کمتر ناشی از نقصان سرقفلی و انتقالی خلق می کند تا اختلاف بین درآمد خالص گزارش شده تحت Gaap ایالت متحده و کانادا به حداقل برسد .

این فرضیه می تواند فقط در مجموعه قوانین کانادایی تست شود چون شرکت های ایالات متحده لیست شده در TSX نباید اصلاحی در زمینه اختلافات اصلی بین Gapp کانادا و ایالات متحده را فراهم کنند.

نتایج تجربی ، ارتباط بین ضررهای ناشی از نقصان سرقفلی انتقال گزارش شده و انگیزه های گزارش دهنده مدیران و محدودیت های آنها را نشان می دهند به نظر می‌رسد این نتایج را ثبت می کنند تا انحراف از میانگین صنعت RoA , RoE به حداقل برسد مثل وقتی که آنها تغییری را رد CEO تجربه می کنند نتایج در شرکت هایی ثابت هستند که ضررهای پایین تری از نقصان انتقالی از ثبت کردند تا از انحراف بیشتر از اهرم میانگین صنعت جلوگیری شود ، وقتی سودهای تشخیص داده نشده  قابل اندازه ای روی اختیارات سهام اجرایی قابل عرضه وجود داشته باشند و وقتی آنها در ایالت متحده در لیست عرضی باشند، همین موقعیت مطرح است . یافته هایمان نیز نشان می دهند  که شرکت هایی با تناسب بالاتر علم مالی و روسای مستقل در گزارش هئیت بازرسان ، ضررهای پایین تر غیر طبیعی از کاهش سرقفلی انتقالی ثبت می کنند که با چنین روسایی ثابت است، و به طور موثری فرصت طلبی مدیریتی را باتوجه به ضررهای نقصان سرقفلی  انتقالی محدود می کند. آنالیز بیشتر نشان می دهد که موقعیت های  گزارش دهنده سرقفلی شرکت ها تحت تاثیر انگیزه ها قرار می گیرند تا ضررهای ناشی از کاهش سرقفلی  انتقالی را تنها وقتی به حداکثر برسانند که ضرر انتقالی انتظار رود با این حال ، انگیزها برای به حداقل رساندن ضررهای ناشی از کاهش سرقفلی انتقالی تحت تاثیراینکه آیا سرقفلی کل شرکت کاهش یافته یا خیر قرارنمی گیرند.

بقیه مقاله به صورت زیر سازماندهی شده است : بخش بعدی اطلاعات زمینه را فراهم می کند و مروری بر تحقیق قبلی دارد،بخش بعد از آن ، فرضیه های تحقیق را فراهم کرده است ، مدل ها و متغیرها در بخش چهارم معرفی شدند .

نتایج نیز در ادامه این مباحث ارائه شدند و بخش آخر نتیجه گیری از مطالب است.

زمینه

حسابداری برای تغییرات حسابداری

تغییرات حسابداری می تواند با استفاده از یا اثر انباشتی ، متود عطف بماسبق و یا متود فرانگری گزارش شوند نظریه APB شماره‌20 در سال 1971 صادر شد تغییرات حسابداری حاکی از آن است که اثر تغییر ارادی در اصل حسابداری با استفاده از متود اثر انباشتی گزارش می شود (AICPA 1971)

روند حسابداری برای تغییرات حسابداری اجباری در هر اعلامیه جدیداً صادر شده‌ای طراحی شد همراه با متود اثر انباشتی که در طول دهه‌90 ، به طور چشمگیری عمومی شد مادامی که FASB قادر بود متدی انتخاب کند که هزینه های اجرای استانداردهای جدید را به حداقل برساند، اغلب به خاطر بالا رفتن هزینه های ایجاد شده توسط کاربران مورد انتقاد قرار می گرفت کاربرانی که با گزارش های مایل مطابقت نیافته سروکار داشتند.

SFAS154 – تغییرات حسابداری و اصلاحات خطا –APB شماره 20 درماه 2005 جایگزین شد. 154 SFAS به صورت بخشی از پروژه تقارب (همگرایی) کوتاه مدت FASB توسط هیئت استانداردهای حسابداری بین المللی (IASB) صادر شده الزاماً بیان می کند که اثر تغییرات ارادی و اجباری حسابداری با استفاده از متود عطف بماسبق گزارش شد. انتظار می رود که 154 SFAS گزارش مالی را با بالا بردن ثبات اطلاعات مالی بین دوره ها تقویت میکند، بنابراین هزینه ای مطرح شده برای کاربرانی کاهش می یابد که دیگر با تغییرات به شیوه ای که شرکت ها، تغییرات حسابداری را اجرا می کنند، سروکار ندارند (2005FASB). با این حال اگر یک استاندارد جدید به طور گسترده ای به فرضیات صلاحدیدی متکی باشد، متود عطف به ماسبق ممکن است، فرصت طلبی مدیریتی را تشویق کند چون تنظیم انباشتی، متسقیماً از طریق بازکردن عایدی ای محفوظ جریان می یابد، بنابراین موقعیت های گزارش دهنده مدیران تحت پوشش قرار می گیرد. یک چنین استانداردی، بخش 3062/142 SFAS در رابطه سرقفلی خریداری شده است.

حسابداری برای سرقفلی

بخش  3062/142 SFAS بیان می کند که شرکت ها (a) باید کاهش سرقفلی را حذف کنند و (b) یک تست دو مرحله ای نقصان روی سرقفلی هر سال در یک تاریخ انجام دهند. شرکت ها باید ابتدا ارزش متعارف هر واحد گزارشی را با ارزش دفتری اش مقایسه کنند. اگر ارزش دفتری مازاد وجود داشته باشد، ارزش متعارف سرقفلی یا کم کردن ارزش متعارف سرمایه های خالص به استثنای سرقفلی از ارزش متعارف واحد گزارشی، محاسبه میشود. ارزش متعارف سرقفلی تهیه شده واحد گزارشی نیز با ارزش دفتری اش مقایسه می شود و مازاد آن به صورت یک حساب حذف شده ثبت می شود. بخش  3062/142 SFAS برای سال های مالی بکار می رود که در 1 ژانویه 2002 و یا پس از آن شروع می شوند. یک تست نقصان انتقالی باید قبل از پایان سه ماهه دوم سال پذیرش اجرا شود تا تغییر در سیاست حسابداری بکار رود. متود اثر انباشتی باید برای به حساب آوردن تعییری در ایالات متحده بکار رود در حالیکه در کانادا، استفاده از متود عطف بماسبق معرفی شده است. ضررهای نقصان سالانه برای درآمد حاصل از عملیات در هر دو کشور منظور می شوند.

نتیجه گیری

این مقاله به تحقیق این موضوع می پردازد که چگونه انگیزه های گزارش دهنده و محدودیت ها، انتخاب های پذیرش شرکت ها را تحت تاثیر قرار می دهد، و آیا وقتی استفاده از متود عطف بماسبق برای به حساب آوردن تغییر حسابداری اجباری مورد نیاز است، این انتخاب ها تحت تاثیر قرار می گیرد یا خیر و چگونه. ما انگیزه های گزارش دهنده و محدودیت های توام با بزرگی ضررهای ناشی از نقصان سرقفلی انتقالی گزارش شده توسط شرکت های کانادایی را پس از شذیرش بخش 3062 در سال 2002 بررسی می کنیم. نتایج آنالیز هایمان رابطه ای را بین بزرگی ضررهای ناشی از نقصان سرقفلی انتقالی و انگیزه های شرکت ها برای تخمین بالا و پایین آنها نشان می دهند. به نظر می رسد بیان می کنند که شرکت ها، ضررهای ناشی از نقصان سرقفلی انتقالی بالاتری را برای به حداقل رساندن انحراف از حد وسط ROE , ROA ثبت می کنند. مثل موقعی که آنها تغییر در CEO را تجربه می کنند. آنها با شرکت هایی ثابت هستند که ضررهای انتقالی کمتری را برای جلوگیری از انحراف بیشتر از اهرم میانی صنعت ثبت می کنند، وقتی سودهای قابل اندازه گیری مشخص نشده ای روی اختیارات سهام قابل اجرا وجود دارد، وقتی آنها متعاقباً بدهی جدید و یا سرمایه سهم متعارفی صادر می کنند و وقتی آ»ها در لیست عرضی ایالات متحده قرار می گیرند. نهایتاً یافته هایمان نشان می دهند که اعضای هیئت بازرسی مستقل و آگاه به امور مالی، فرصت طلبی مدیریتی را با توجه به ضررهای ناشی از نقصان سرقفلی انتقالی محدود می کنند.

کمک هایی به تحقیق

این مطالعات بعمل آمده به چندین شیوه زیر به نوشتجات حسابداری کمک می کند . اولاً، رفتار فرصت طلبی مدیران را در زمینه ای آشکار می کنیم که در آن محتوا، آنها نمی توانند بین متدهای اجرای متناوب برای تغییر حسابداری اجباری، انتخابی داشته باشند. دوماً، مجموعه ای از انگیزه های گزارش دهنده را تهیه می کنیم که برای متود عطف بماسبق طرح شدند. سوماً شاهد تجربی ثابت با گفته های Weber , Beatty (2006) را در یک تنظیم سازمانی نامشابه با مجموعه خودشان فراهم می کنیم. روند اخیر به سمت هماهنگ سازی افزایش یافته ای از استانداردهای حسابداری در عرض دنیا بوده است. تحقیق قبلی، دلایل و نتایج پذیرش یا تهیه IAS/IFRS را بررسی می کند. به هر حال، سوال مطرح شده زیر: که آیا محیط سازمانی، پذیرش استانداردهای حسابداری جداگانه را تحت تاثیر قرار می دهد و چگونه این تاثیر گذاری صورت می گیرد، از جمله پرسش های بسیار مهم شده است چون هماهنگی بین المللی بیشتری را دربردارد. نهایتاً نشان می دهیم که مکانیسم های حاکمیت مثل هیئت بازرسی، می توانند فرصت طلبی مدیریتی را با توجه به ضررهای ناشی از کاهش سرقفلی انتقالی محدود کنند. این نوع تاکید روی سیستم تعهدی جداگانه، تست قدرتمندی از کارایی حاکمیت را فراهم می کند.

مفاهیم بکار رفته

تنظیم کنندگان استاندارد مایلند به انتخاب های گزارش دهنده مدیران پی ببرند تا معین کنند چگونه صلاحدید پیشنهاد شده با استانداردهای حسابداری استفاده می شود. نظریه ABP شماره 20- تغییرات حسابداری اغلب به خاطر بالا بردن هزینه های متحمل شده برای کاربرهایی مورد انتقاد قرار می گیرند که باید با تغییری در شرکت ها سرو کار داشته باشند و استانداردهای جدید را اجرا کرده و گزارش های مالی غیر قابل مقایسه ای را تجزیه و تحلیل نمایند. وقتی FASB ، 154 FASB را صادر کرد، باید از متود عطف بماسبق برای به حساب آوردن تغییری در سیاست حسابداری استفاده کرد تا ثبات اطلاعات مالی بین دوره ها بالا رود، مثل مفید بودن آن که با آسان سازی آنالیز و آگاهی به داده های حسابداری قیاسی، حاصل می شود. با نشان اینکه انتخاب های پذیرش 3062 توام با قرارداد بستن و انگیزه های قیمت گذاری پذیرش هستند، نتایج مان دیدگاهی را برای هزینه های بالقوه و مزایای 154SF فراهم می کند. علاوه بر این، آنها نشان می دهند که روش نقصان به طور کامل در تحمیل شفافیت افزایش یافته میان شرکت ها با توجه به ارزش اقتصادی مربوطه سرقفلی که با انتقادات بخش 142 SFAS/3062  ثابت است، موفق نبوده است.

محدودیت ها و جهت ها برای تحقیق بعدی

نیروی آنالیزهای تجربی در این مطالعه، با فقدان اطلاعات عمومی روی سرقفلی در سطح واحد گزارش دهنده محدود شده است. به همین دلیل، وکالتنامه های غیرفعال برای اندازه گیری نقصان اقتصادی واقعی بکار می روند. هرگونه خطای اندازه گیری در این وکالتنامه ها، ضریب ها و نتایج تست های ما منحرف می کنند. با گذشت زمان داده های بیشتری میسر می شوند، تحقیق بعدی باید به این موضوع بپردازد که آیا انگیزه ها و محدودیت ها، انتخاب های پذیرش شرکت ها را تحت تاثیر می گذارند یا خیر البته وقتی این شرکت ها باید از متود عطف بماسبق برای به حساب آوردن تغییر حسابداری اجباری استفاده کنند و اگر تحت تاثیر قرار می دهند، چگونه است. با ارائه پتانسیلی برای متود عطف بماسبق جهت پوشش دادن امور گزارش دهنده فرصت طلبی شرکت ها، جالب است بدانیم آیا سرمایه داران در نتیجه، گمراه می شوند یا خیر، نهایتاً سود بالقوه در اثر معرفی روند نقصان است که روی حق بیمه های پرداخت شده از طریق شرکت متقاضی است و این اثر روی تصمیمات مربوط به اختصاص دادن قیمت خریدی منعکس می شود که متعاقباً اتخاذ می کنند. با پذیرش روند نقصان، مدیرانی که مبلغ بیشتری برای درخواست های کالا می پردازند باید تقریباً به طور سریع این تخمین های زیادی را در برابر درآمدشان از عملیات حذف نمایند. بنابراین، اینکار سوالی را مطرح می کند آیا آنها، حق های بیمه پرداخت شده برای جلوگیری از حذف حسابهای بعدی را کاهش خواهند داد یا خیر.

نکته ها

1. تخمین بالاتر (تخمین پایین تر) ضررهای ناشی از نقصان سرقفلی انتقالی ضررهای ناشی از نقصان سالانه موجود بعدی را کاهش می دهد (افزایش می دهد) چون شرکت ها نمی توانند بیش از ارزش دفتری سرقفلی حذف کنند و ضررهای ناشی از نقصان قبلی، معکوس نمی شود.
2. به عنوان مثال، Garden Ameristeel هیچ ذکری از پذیرش بخش 3062 در چاپ عایدی های سه ماهه اولیه اش نکرد، گرچه از حذف 6/68 میلیون دلاری پذیرش یاد شده است. یعنی 100% مانده حساب آغاز دوره سرقفلی، 3 برابر EBITDA و بیش از 60 برابر ضرر برای سه ماهه. چاپ در 24 آوریل 2002 روی SEDAR قابل دسترس است.
3. متد اثر انباشتی، اثر انباشتی تغییر روی سرمایه های خالص را در آغاز دوره ای به کار می گیرد که در آن دوره تغییر در درآمد خالص دوره تغییر، گنجانده می شود. متود عطف بماسبق به اثر انباشته تغییر روی دوره ها نیاز دارد قبل از آنکه نشان داده شوند، در مقادیر گزارش شده سرمایه ها و بدهکاری ها منعکس می شود و در آغاز اولین دوره است و اینکه اصلاح مربوطه برای مانده حساب آغازین عایدی های محفوظ صورت می گیرد حتی اگر اصل جدیدی بکار رود. نهایتاً متود بعدی، سیاست حسابداری جدیدی را برای معاملاتی به کار می برد که پس از تاریخ تغییر سیاست، رخ داده اند و به هیچ اصلاحی برای دوره های قبلی و یا دوره هایی که تغییر در آن دوره صورت می گیرد، نیاز ندارند.
4. متد بعدی می تواند وقتی بکار رود که معین کردن اثر انباشتی تغییر، غیر ممکن باشد. 154SFAS‌ نیز بیان می کند که راهنمایش ممکن است بر راهنمای انتقال در زمینه های جدید برتری داشته باشد.
5. 121 SFAS شرکت ها را ملزم می سازد تا جریان های نقدی آینده شبکه را به صورت کسر نشده و توام با استفاده و جابجایی سرمایه تخمین بزنند و موقعی این کار صورت  بگیرد که یک یا چند رویداد سریع وجود داشته  باشد (مثل ضررهای عملیاتی). اگر این جریان های نقدی کمتر از مقدار سرمایه موجود باشد، باید به صورت یک ضرر ناشی از کاهش (نقصان) شناخته شوند.
6. بورس سهام تورنتو (TSX) فقط توصیه کرد که هیئت رئیسان، اکثریت افرادی را تشکیل می دهند که بصورت روسای مستقل شناسایی می شوند و اینکه شرکت هیات بازرسی دارد مرکب از روسای غیر مدیریتی خارجی که هیچ گونه ذکری از صلاحیت شان نمی شود. در هر دو مورد، کاربرد تعریف رئیس مستقل برای شرایط های هر فرد گمان می رود که مسئولیت هیئت روسا باشد.
7. بعنوان مثال، Manr (2004 ( بیان می کند: ” در هر سهم آن یک رفتار مشابه را به صورت عایدی ها ندارد، وضعیت بسیار دقیقی مثل جریان نقدی آزاد ندارد و هرگز از جمعیت Bubblevision ، نمی شوید که از این واژه استفاده کنند، اما ROE مهم است. آن نشان می دهد چگونه یک شرکت خوب براساس سهم متعارفی سهامدار حفظ شده، پول تولید می کند. یک ROE پائین به طور ثابت علامتی است برای آنکه مدیریت شرکت به طور موثر منابع را در فرمانش گسترش نمی دهد. علاوه بر این، برگشتی نسبی روی سهم متعارفی در یک صنعت می تواند برای سرمایه داران به این معنا باشد که کدام شرکت ها، اجرای خوبی دارند و یا اینکه کدام شرکت ها، اجرای خوبی ندارند.
8. فرضیه پیمان- بدهی بیان می کند که مدیران تصمیم هایی راجع به حسابداری افزاینده درآمد می گیرند تا از رویدادهای پرهزینه قراردادهای بدهی جلوگیری کنند. با این حال، مطابق با نظریه Leftwich (1983)، سرقفلی طبیعتاً از محاسبه نسبت اهرم برای زمینه های قرارداد بدهی مستثنی می شود. علاوه بر این Weber , Ramesh , Beatty (2002) نشان می دهند که اکثر توافق های بدهی، تغییرات حسابداری اجباری را برای محاسبات قرارداد مستثنی می دانند. در نتیجه، انتظار نداریم قراردادهای بدهی مورد قبول انگیزه اولیه مدیران قرار بگیرد با توجه به اجتناب از اثر ضررهای نقصان سرقفلی انتقالی.
9. وقتی متغیر وابسته ای حذف می شود، خصوصیت آشکاری مناسب می گردد. متغیر پنهان مدل مان، تغییر ر ارزش اقتصادی سرقفلی است که یا مثبت می شود و یا منفی. همه شرکت های دارای مانده حساب سرقفلی مثبت باید تست کاهش سرقفلی انتقالی را بکار ببرند مادامی که افزایش در ارزش اقتصادی سرقفلی شان نمی تواند افشاء شود و یا افزایش نمی تواند ثبت شود. به جای آن آنها ضرر انتقالی صفر را گزارش می دهند و افزایش موجود قابل مشاهده نیست. بنابراین، توزیع متغیر وابسته، در صفر حذف می شود.

• چکیده :    ۱
• زمینه    ۱۰
• حسابداری برای تغییرات حسابداری    ۱۰
• حسابداری برای سرقفلی    ۱۲
• ارتباط آن با تحقیق قبلی    ۱۳
• ارائه فرضیه ها انحراف هدف نسبت مالی    ۱۶
• حقوق و مزایا (جبران خسارت)    ۱۹
• نیاز به تامین مالی    ۲۰
• کراس لیستینگ (Cross – listing)    ۲۱
• اطلاع رسانی داخلی به وسیله هیئت بازرسان    ۲۲
• متود    ۲۳
• نمونه و داده    ۲۳
• مدل ها و متغیرها    ۲۴
• نتایج آمارهای تشریحی    ۳۱
• نتایج چند متغیری    ۳۷
• آنالیزهای حساسیت    ۴۸
• خلاصه    ۵۱
• کمک هایی به تحقیق    ۵۳
• مفاهیم بکار رفته    ۵۴
• محدودیت ها و جهت ها برای تحقیق بعدی    ۵۵
• نکته ها    ۵۶