دارو های گیاهی نقش مهمی را در زندگی مردم روستایی در بخش های دور افتاده ی کشور های در حال توسعه با امکانات محدود برای مراقبت های سلامتی ایفا میکنند. دارو های گیاهی ویژگی های درمانی دارند که به دلیل ماده های پیچیده ی شیمیایی با ترکیب های مختلف میباشد که به عنوان متابولیت های ثانویه ی گیاهان در یک یا بخش های مختلفی از این گیاهان دیده میشود.
متابولیت های گیاهان، بر اساس ترکیبات آن ها، به عنوان آلکالوئید ها، گلیکوسید ها، کورتیکواستروئید و روغن های ضروری و غیره دسته بندی میشود. گیاهان دارویی یک منبع زنده و جبران ناپذیر هستند و در صورتی که از آن ها زیاد استفاده شود منقرض می شوند اما اگر به صورت مناسب از آن ها استفاده شود میتوان به صورت پایدار از آن ها استفاده کرد. اهمیت گیاهان دارویی در گذشته خیلی جدی گرفته نشده است اما در حال حاضر گیاهان دارویی نه تنها به عنوان یکی از مقرون به صرفه ترین روش های درمانی در نظر گرفته میشود بلکه به نوعی یکی از منابع درآمد می باشد. حدود 70000 گونه ی گیاهی، از لینچان ها گرفته تا درخت های گل دار برای اهداف درمانی مورد استفاده قرار گرفته است. بسیاری از این گونه ها در درمان های دارویی گیاهی و یا بدون اصلاح خاص و یا نیمه فرآوری شده استفاده شده است که معمولا به صورت ترکیبی مورد استفاده قرار میگیرد که ممکن است این ترکیب ها شامل محتویات غیر بوتانیک هم باشند.
تعداد کمی از این گونه ها منبعی از ترکیباتی هستند که در صنایع دارویی نیز مورد استفاده قرار میگیرد. یک تجارت بین المللی در گیاهان دارویی مورد استفاده برای درمان های گیاهی و تولید مواد دارویی وجود دارد. همچنین علاقه نسبت به بدست آوردن نمونه هایی از مواد گیاهان و دانش سنتی نسبت به استفاده از این گیاهان و بررسی محصولات دارویی تجاری نیز رو به افزایش میباشد.
این مقیاس از تجارت جهانی در گیاهان دارویی به سختی ارزیابی می شود، زیرا دقت آمار قابل اعتماد و راز های موجود در تجارت در این زمینه کار را مشکل میکند. نشانگر های مولکولی به صورت خاص برای تایید اعتبار خاصیت دارویی نمونه های گونه های درختی که در سطح میکروسکوپی توسعه یافته است بسیار مناسب میباشد، که در این مورد دوره ی زمانی کاملا طولانی است و عملکرد این گیاه های تکثیر یافته را میتوان به صورت تایید شده بعد از دوره ی جوانی آنها بعد زا تکثیر در شرایط میدانی نیز تایید کرد.
در هندوستان مطالعه هایی نیز انجام شده است و پروژه های تحقیقاتی بودجه دهی شده است تا در جایی که پلی مورفیزم کمی وجود داشته است با استفاده از نشانگر های مولکولی بتوانند اعتبار ژنتیکی بعضی از این گیاهان را نشان دهند. پیشرفت های اخیر در تکنیک های ژنتیک مولکولی و ابزاری که در دهه ی گذشته مورد استفاده قرار گرفته است فرصت های زیادی را برای تحقیقات در این زمینه ایجاد کرده است. تکنیک هایی که از نشانگرهای مولکولی مبتنی بر پلی مورفیسم DNA هستند با سرعت زیادی در حال گسترش و استفاده هستند.
اما، مطالعه های نشانگر های مولکولی در مطالعه ی این گیاهان دارویی توسط محققان گشته با گزارش های پراکنده انجام شده است. مطالعه های مولکولی در این گیاهان دارویی نشان داد که از نظر بررسی های انجام شده در مورد بعضی از گیاهان دارویی مانند همیگرافیس کلوراتا ، ماجورانا مرزه، برنجاسف ، درﻣﻨـﻪ، ریحان مقدس، ریحان عادی، اسیموم گراتیسیموم ( نوعی نعنا)، نعناع فلفلی، نعناع سیترا، نعناع سیبی، گیاه سوسن صغیر، آب بشقابی ، نخود گیاه ، گیاه فلفل، فلفل نیگروم، گیاه عطر سنگ، آلوئه ورا ، استویا مطلب اندکی وجود دارد. اما بررسی های فعلی بر روی مطالعه های شناسایی مولکولی با استفاده از نشانگرهای مولکولی RAPD در بعضی از گیاهان دارویی ، انجام شده است.