اﻳن پژوهش به “بررسی ساختارسرمایه ومنابع تأمین مالی بانک ملت و راههای بهینه کردن ترکیب منابع آن” پرداخته است. باتوجه به ارتباط ساختار سرمایه و ریسک اعتباری در بانکها و وجود مقررات بین المللی در این زمینه و همچنین با توجه به تاثیر ساختار سرمایه بر هزینه سرمایه و در نتیجه بر ارزش واحد انتفاعی و ریسک ورشکستگی آن، لزوم توجه به این مقوله در بانکها ضروری به نظر می رسد.
با توجه به اهمیت مقوله ساختار سرمایه در بانک، این پژوهش درصدد تعیین جایگاه هرنوع ازمنابع درتامین مالی بانک میباشد. در جهت رسیدن به این اهداف، ساختار سرمایه بانک ملت در یک دوره ده ساله (1372 تا 1381) مورد بررسی قرارگرفت که اطلاعات لازم از صورتهای مالی بانک استخراج گردید.
برای بررسی بهینه بودن ساختار سرمایه از معیارهای هزینه سرمایه و مقررات مربوط به سرمایه استفاده شده است. بمنظور محاسبه هزینه غیرعملیاتی سپرده ها، نرخهای تخصیص هزینه های غیرعملیاتی به سپرده ها مشخص و سپس هزینه غیرعملیاتی سپرده هاوسرانجام هزینه کل سپرده ها محاسبه گردید.پس از محاسبه هزینه هر یک از اقلام سرمایه، میانگین موزون هزینه سرمایه بانک برای سالهای 1372-1381 محاسبه شد.
فرضیه اصلی تحقیق به غیربهینه بودن ساختار سرمایه بانک دلالت دارد که این فرضیه از طریق چارچوب رسیدن به ساختار سرمایه بهینه ( در چهار مرحله: از نظر نسبت سرمایه به دارایی های ریسکدار، نسبت سپرده ها به بدهیها، نسبت سپرده های بلندمدت به کل سپرده ها و هزینه سرمایه) برای سال 1381 مورد بررسی قرارگرفت.
در پایان نیز پیشنهاداتی در خصوص بهینه کردن ساختار سرمایه بانک ملت و همچنین برای تحقیقات آتی ارائه گردیده است.