یونجه و ویژگی های آن

مبدا اصلی یونجه  را خاور نزدیک و آسیای مرکزی باید دانست.

یونجه، در منطقه ای که دارای آب و هوای قاره ای مشخص سرد و تابستانهای گرم و خشک بوده رشد و تکامل یافته است. یک بهار دیررس و تابستان کوتاه از مشخصات آب و هوای
قاره ای است.

یونجه داسی یا مدیکاگو فالکاتا، نقش مهم و خاصی را در تکامل یونجه معمولی یا مدیکاگو ساتیوا بازی کرده است. این یونجه گیاه غالب نواحی استپی و استپی جنگلی است. ممکن است این گونه گیاهی در شرایط نیمه بیابانی نیز وجود داشته باشد که در این صورت نشان دهنده آن است که صفات مطلوب وراثتی مقاومت به خشکی را نیز دارد.

مهمترین خصوصیات ژرم پلاسم یونجه داسی عبارت از مقاومت در برابر سرمای زمستان، خشکی، بیماریها و نیز داشتن ریشه های خزنده زیرزمینی یا ریزوم است.

به علاوه، یونجه به دلیل داشتن ریشه عمیق و راست، توانایی کسب رطوبت قابل جذب را از اعماق زمین دارد؛ ساقه های خزنده روی زمین یا استولون، ریشه های خزنده زیرزمین یا ریزوم، و طوقه به خاک نشسته یونجه مقاومت این گیاه را در مقابل سرمای سخت زمستان و یخبندان افزایش می دهد.