شیوه درمانی OST برای فوبیای خاص در فرد

شیوه رفتار درمانی یک جلسه ای، یک گونه از درمان رفتار شناختی می باشد که با تلفیقی از تماس فعال، چالشهای ادراکی الگو برداری مشارکتی ، تقویت ( تجدید قوا) عوامل تربیتی و مهارتهای آموزشی در یک الگوی درمانی دقیق ارتقا می یابد. شیوه درمانی به صورتی می باشد که در یک جلسه 3 ساعته به حداکثر خود می رسد . در این مقاله ما کاربرد استعمال ( شیوه درمانی ost برای فوبیای خاص در فرد جوان مورد بررسی قرار می دهیم و بر موضوعات عملی که مرتبط با ost می باشد و استفاده از این شیوه درمانی در یک محیط بالینی تاکید می کنیم . ما همچنین به طور خلاصه نتایج برآیند حاصل از مطالعات درمانی را بررسی می کنیم و دستورالعمل ها و جهت گیریهای آتی برای تحقیقات بالینی و آموزش عملکردهای بالینی را پیشنهاد خواهیم داد. ما در نهایت بدین نتیجه می رسیم که ost یک شیوه درمانی مفید و کارا می باشد.

مقدمه

این پیشنهاد ارائه می شود که یک روانشناس بالینی در مورد استفاده از درمان رفتار شناختی (BT ) در زمانیکه تماسهایی با فرد بیمار جوان مضطرب دارد فکر بکند . (کندل 2005) با وجود این توصیه اولیه ای که بیشتر ارائه می شود این است که در زمان هدایت و اجرای درمان تماس با کودکان و افراد بزرگسال پیچدگی و دشواری بیش از آنچه فکر می کنیم فرد روانشناس مواج خواهد شد.

بسیاری از پرسشها مستدل و منطقی می باشند چه نوع تماس باید استفاده شود؟ ( فعال ، تخیلی، ضبط تصویری، صوتی، با حقیقت مجازی)؟

به طور خلاصه چه مطالب (مواد لازم) و محرکهایی لازم خواهد بود؟ چگونه اینها بدست خواهند آمد؟ کجا این ها نگهداری می شوند؟ آیا من می توانم آن را خودم انجام دهم و یا من به یک معاون و دستیار نیاز دارم؟

چه طول زمانی از تماس من باید استفاده کنم ( برای مثال: تماس مختصر و جزئی یا تماس طولانی) چه مقدار از شیوه تماس درمانی ost لازم می باشد.

( با فاصله یا به صورت فشرده و نزدیک)؟ چگونه یک طرح تماس انجام می شود و اجرای و هدایت تماس درمانی چگونه است؟ آیا فرد لازم است آموزش تخصصی را ببیند یا فرد لازم است بر شایستگی و تناسب درمانی این شیوه نظارت داشته باشد؟ بنابراین ما باید متذکر شویم تماس فکری با افراد مضطرب جوان پیچیده و دشوار می باشد و لازم می باشد یک درک گسترده از افزایش اختلالات روانی و آشنایی با مراقبت های ویژه و طرحهای مفید درمانی داشته باشیم [دیویس و اولن دیک] .

در این مقاله ما بر یک تعداد از موضوعات عملی مرتبط با استفاده از درمان تماس برای درمان فوبیای خاص در کودکان و افراد بزرگسال تمرکز خواهیم داشت . برای انجام این طرح درمانی، لازم است ما به طور مختصر آثار علمی را مورد بررسی قرار دهیم که تماس درمانی برای کودکانی که دچار فوبیا می باشند فراهم کرده باشند . این طرح درمانی برای این کودکان به طور متعدد در یک جلسه آغاز می شود. و سپس امتداد این طرح درمانی تا زنان بلوغ فرد بیمار کاهش می یابد تا با آگاهی بیشتر از دوران رشد و مراقبت های خاص واحد یک جلسه واحد از رفتار (BT)  که به اصطلاح درمان یک جلسه ای می باشد آغاز گردد. علاوه بر این ، به همان اندازه یک بررسی سیستماتیک و هدفمند که با ساختارهای اصلی ost قابل ادراک باشد و کارایی شیوه درمانی اخیراً منتشر شده است. ما بیشتر بر روی پیاده سازی و تحقق اصلی طرح درمانی ost در کودکان در این مقاله تمرکز خواهیم داشت.

و تکنیکهایی که در راهنمای طرح درمانی ost برای کودکان منتشر نشده است. شرح خواهیم داد.

فوبیای خاص در کودکان

تجربه ترس و اضطراب در کودکان طبیعی به نظر می رسد و سلامتی کودک را در طول دوره رشد و رشد عاطفی وی مورد تهدید قرار می دهد. این هیجانات و عواطف می توانند حتی به عنوان رفتاری سازگار با عادات کودک نگریسته شود و آنچه بیشتر مهم می باشند این است که این احساسات و عواطف به نحوی چشمگیر در فرآیند ادراکی تشخیص پیچیده کودک تاثیر بگذارد و فرآیندهای انتزاعی و تخیلی وی را با اختلال مواجه سازد. ترسها در کودک به تدریج از یک حالت موقت و گذرا و ناپایدار به سمت ترسهایی واقعی از حیوانات متمایل می شود و متعاقب آن ، به سمت ترسهای با شدت بیشتر از روند پیشرفت ترس در قابلیت افکار تخیلی کودک مخابره می شود ( ارسال می شود)

با وجود این زمانیکه این ترسها طولانی تر و شدیدتر می شود یک نوع متفاوت از رخدادهای رشدی احتمالاً به سمت کودک ارسال می شود که بروز این عامل باعث افزایش یک فوبیای (ترس) خاص در کودک می شود. این مورد بویژه زمانی مهم به نظر می رسد که قوت ، استمرار و دوام ترسهای خاص بیش از 6 ماه طول بکشد و با نشانه های خاص بیماری فیزیولوژیک ، انزوا ، یا نوعی اضطراب که با بروز یک نوع فوبیای خاص توام می باشند مشخص شود. (تشخیص بیماری و راهنمای آماری برای اختلالات ذهنی چهارمین ویرایش از بررسی متن . انجمن روانشناسی آمریکا) . چنین ترسهای نشان داده شده است در 5 درصد کودکان که در نمونه در محیطهای جمعی و در 10 درصد کودکانی که در محیط های بیمارستانی روانی بستری می باشد بوجود خواهد آمد. (اُلندیک 1997) . با وجود این نشان داده شده است که اکثر ترسهای دوران کودکی در کودکان که در حدود 6/17 درصد می باشند احتمالاً با بروز انواع به فوبیای خاص ایجاد خواهد شد. (موریس و مرکل باخ 2000)و بر اساس گزارشاتی که از کودکان منتشر شده است نشان می دهد که 8/22 درصد از کودکانی که ترسهای خاص از خود بروز داده اند احتمالاً به نوعی از اختلال فوبیایی واقعی دچار شده اند. علاوه بر این اگر چه سن متوسط آغاز فوبیای خاص ما بین 9 و 10 سالگی می باشد. [اگر چه یک طیف وسیعی از کودکان گونه های دیگری از ترس را بروز داده اند اوست 1987] با وجود این کمتر از 10 درصد از افراد بزرگسال درمان مناسب برای فوبیای خودشان جستجو می کنند و متوسط طول دوره زمانی فوبیای این افراد بالغ و بزرگسال 20 سالگی می باشد. (استینسون 2007 میلادی) ویژگیهای رشدی، روانشناختی و تاثیر کاربرد درمانهای پزشکی در این فوبیای خاص دارای اهمیت می باشد . بویژه اقدامات پزشکی در این فوبیا زمانی مهم به نظر می رسد که کسانی که از مراقبت پزشکی محروم می باشند به میزان بیشتری از افرادی که تحت مراقبت و درمان پزشکی قرار می گیرند از اختلال ناخواسته وسواس رنج می برند و درمراحل ثانوی از اختلال ترس رنج خواهند برد. (دیکون ، لیکل، آبرامویچ 2008) این طرح کلی از فوبیا بویژه بر رفتارهای مفید کودک که احتمالاً برآغاز چنین تاثیرات رشدی اثر می گذارد استرس و اضطراب وارد می سازد. روانشناسان بالینی که فوبیای خاص کودکان را درمان می کنند قادر می شوند تا از انتخابهای متعدد درمان بر مبنای وجود مدارک مستدل که بر تماس نوعی درمان متمرکز می باشد یکی را برگزینند . برای مثال از عملکرد تقویت ( برای مثال مدیریت ارتباط با تماس بسیار نزدیک) الگو برداری مشارکتی، بی حس سازی سیستماتیک (اگر چه آن از لحاظ تاریخی مفید می باشد اما این شیوه در جهان به طور گسترده استفاده نمی شود ودر دهه های اخیر بر این شیوه بر روی کودکان مطالعه شده است) و شیوه درمانی CBt برای کاهش و درمان فوبیا استفاده می شود. با وجود این استثناء فراوانی که در اکثر تحقیقات خاکی از این می باشد که این خصوصیات مفید درمانی در دهه های گذشته در کودکان مورد بررسی قرار گرفته است: (اولن دیک 2006 ) نوآوری در درمان فوبیاهای کودکی در سالهای اخیر کمتر مورد بررسی مجدد قرار گرفته همانند چرخها که تا سالها قبل علم مهندسی از چگونگی اینکه این چرخها می توانند با حرکت با یکدیگر کارایی و بازده بهتری داشته باشند عاجز بود و بعدها به این حقیقت دست یافت. شیوه های درمانی جدیدتر جایگزین دوباره در شیوه هایی حاکی از نظم تلفیقی ارائه شده اند و تکنیکهایی در درون و تحول ، تلفیق شده اند و سازگار با درمانهای می باشند که دوره ای از جلسات مختلف آن را در درون یک جلسه فشرده واحد از تماس که حال ما آنها را تغییر داده ایم فراهم آمده است.

اجرای تست ost

همانطور که قبلاً ذکر شد جلسه تماس درمانی نزدیک و فشرده که به صورت واقعی می باشد تلفیقی از تکنیکهای می باشد که در طول تماس درمانی فعال محقق خواهد شد.

علاوه بر این روانشناس بالینی با کاربرد تماس درمانی صرف را با چالشهای شناختی، الگوبرداریهای مشارکتی تقویت، تاثیر روان تربیتی و مهارتهای آموزشی تو امان فراهم می سازد. جلسه درمانی با ارزیابی و بررسی معقولانه روانشناس از شیوه درمانی و دستورالعمل های قبل از درمان می باشد. به عبارتی فرآیندهای 3 مرحله ای برای تجارب رفتاری وجود دارد و آن چیزی وجود دارد و آن چیزی نمی باشد که انجام شود تا به کودک شوک وارد کند یا او را شگفت زده کند. حال از تست مناسب ost تبعیت می گردد و آن آغاز می شود و در طول 3 ساعت به حداکثر می رسد و با یک وقفه ضمنی مابین ارزیابیها توام می باشد و چنانکه ذکر شد . این وقفه درمانی برای رویارویی کودک و روانشناس با خستگی مناسب می باشد ( این بدین معنی نمی باشد که در زمانیکه چنین وقفه درمانی صورت گیرد که فرار کودک را از ترس تقویت کند یا از نیروی محرک بازدارنده رفتار کودک جلوگیری شود). آنچه ایده آل می باشد که این است که باید برای کودکان حتی بازی مفرحی که سرگرم کننده باشد طراحی شود و سپس تماسهای درمانی به مرحله اجرا درآید.

عوامل روان تربیتی و آموزش مهارتها

دو مولفه نهایی تست ost تهیه عوامل روان تربیتی و مهارتهای آموزشی در طول زمان حلسبه فشرده می باشد. در حالیکه این عوامل از مولفه های مشترک بسیاری از درمانهای رفتاری در CBT می باشد این مولفه ها وظیفه و کارکرد دو گانه ای در اینجه همچون ابزارهای درمانی ایفا می کنند و ابزارهایی هستند که گستردگی جلسه تماس درمانی جالب، آموزنده نگه می دارد و بر آزمایشات رفتاری تمرکز دارد.

به عبارتی دیگر ، عوامل روان تربیتی و مهارتهای آموزشی مرتبط با محرکها می باشند و به طور کلی به پاسخهای ترس کمک می کند و انتظارات مخرب و مقاصد نادرست و تخیلات موهوم را تصحیح می کند. علاوه براین یک مجموعه از مهارت های مورد نیاز در فرد که فاقد آن هست مورد توجه قرار می دهد ( برای مثال چگونه یک سگ را بدون اینکه گاز بگیرید نوازش باید کرد. با وجود این اینها همچنین یک ابزاری را فراهم می آورد تا فضاهای خاموش را در طول آزمونهای رفتاری طولانی پُر شود و این در صورتی می باشد که همزمان آشفتگی روانی وجود نداشته باشد وتماس درمانی کاهش نیابد . روانشناسان بالینی باید آمادگی لازم را داشته باشند و با جزئیات مرتبط با محرکهای ترس آگاه باشد و به آن اصل آگاه باشد که عقاید نکوهیده با محرکها تضاد و تناقض دارا می باشند.

• (1) فوبیای خاص در کودکان
• (2) جزئیات مرتبط با کاربرد درمان درمان برای کودکان
• (3) شرح مختصری از شیوه درمانی 0st
• (4) قبل از درمان
• (5) ارزیابی عملکردی
• (6) خانواده و عوامل موثر والدین
• (7) دستورالعمل های معقول و دستورالعمل های قبل از درمان
• (8) اجرا و هدایت شیوه درمانی ost
• (9) الگوی مشارکت
• (10) تقویت
• (11) آموزش روانشناختی و آموزش مهارتها

منابع

1. American Psychiatric Association, 2000 American Psychiatric Association, Diagnostic and statistical manual of mental disorders (4^th ed., text revision), Author, Washington, DC (2000).
2. Antony and Barlow, 2002 M. Antony and D.H. Barlow, Specific phobias. In: D.H. Barlow, Editor, Anxiety and its disorders: The nature and treatment of anxiety and panic, Guilford Press, New York (2002), pp. 380–417.
3. Bouchard et al., 2004 S. Bouchard, S. Mendlowitz, M. Coles and M. Franklin, Considerations in the use of exposure with children, Cognitive and Behavioral Practice 11 (2004), pp. 56–65. Abstract | PDF (1240 K)
4. Davis, in press T.E. Davis III, PTSD, anxiety, and phobias. In: J. Matson, F. Andrasik and M. Matson, Editors, Treating childhood psychopathology and developmental disorders, Springer Science and Business Media, LLC, New York (2009), pp. 183–220.
5. Davis et al., 2007 T.E. Davis III, P. Kurtz, A. Gardner and N. Carman, Cognitive-behavioral treatment for specific phobias with a child demonstrating severe problem behavior and developmental delays, Research in Developmental Disabilities 28 (2007), pp. 546–558. Article | PDF (411 K) | View Record in Scopus | Cited By in Scopus (4)
6. Davis and Ollendick, 2005 T.E. Davis III and T.H. Ollendick, A critical review of empirically supported treatments for specific phobia in children: Do efficacious treatments address the components of a phobic response?, Clinical Psychology: Science and Practice 12 (2005), pp. 144–160. Full Text via CrossRef | View Record in Scopus | Cited By in Scopus (17)
7. Deacon et al., 2008 B. Deacon, J. Lickel and J.S. Abramowitz, Medical utilization across the anxiety disorders, Journal of Anxiety Disorders 22 (2008), pp. 344–350. Article | PDF (153 K) | View Record in Scopus | Cited By in Scopus (2)
8. Kendall et al., 2005 P. Kendall, J. Robin, K. Hedtke, C. Suveg, E. Flannery-Schroeder and E. Gosch, Considering CBT with anxious youth? Think exposures, Cognitive and Behavioral Practice 12 (2005), pp. 136–150.
9. Kendall and Treadwell, 2007 P. Kendall and K. Treadwell, The role of self-statements as a mediator in treatment for youth with anxiety disorders, Journal of Consulting and Clinical Psychology 75 (2007), pp. 380–389. Abstract | Full Text via CrossRef | View Record in Scopus | Cited By in Scopus (8)
10. Muris and Merckelbach, 2000 P. Muris and H. Merckelbach, How serious are common childhood fears? II. The parent’s point of view, Behaviour Research and Therapy 38 (2000), pp. 813–818. Article | PDF (83 K) | View Record in Scopus | Cited By in Scopus (6)
11. Muris et al., 1998 P. Muris, H. Merckelbach, I. Holdrinet and M. Sijsenaar, Treating phobic children: Effects of EMDR versus exposure, Journal of Consulting and Clinical Psychology 66 (1998), pp. 193–198. Abstract | Full Text via CrossRef | View Record in Scopus | Cited By in Scopus (49)
12. Muris et al., 2000 P. Muris, H. Merckelbach, B. Mayer and E. Prins, How serious are common childhood fears?, Behaviour Research and Therapy 38 (2000), pp. 217–228. Article | PDF (120 K) | View Record in Scopus | Cited By in Scopus (41)
13. Muris et al., 2002 P. Muris, H. Merckelbach, C. Meesters and K. van den Brand, Cognitive development and worry in normal children, Cognitive Therapy and Research 26 (2002), pp. 775–787. Full Text via CrossRef | View Record in Scopus | Cited By in Scopus (10)
14. Muris et al., 1997 P. Muris, H. Merckelbach, H. van Haaften and B. Mayer, Eye movement desensitisation and reprocessing versus exposure in vivo, British Journal of Psychiatry 171 (1997), pp. 82–86. Full Text via CrossRef | View Record in Scopus | Cited By in Scopus (30)
15. Ollendick, 1983 T.H. Ollendick, Reliability and validity of the Revised Fear Survey Schedule for Children (FSSC-R), Behaviour Research and Therapy 21 (1983), pp. 685–692. Abstract | View Record in Scopus | Cited By in Scopus (289)
16. Ollendick and Davis, 2004 T.H. Ollendick and T.E. Davis III, Empirically supported treatments for children and adolescents: Where to from here?, Clinical Psychology: Science and Practice 11 (2004), pp. 289–294. Full Text via CrossRef | View Record in Scopus | Cited By in Scopus (16)
17. Ollendick et al., 2004 T.H. Ollendick, T.E. Davis III and P. Muris, Treatment of specific phobia in children and adolescents. In: P. Barrett and T.H. Ollendick, Editors, The handbook of interventions that work with children and adolescents—From prevention to treatment, John Wiley & Sons, West Sussex, England (2004), pp. 273–300.
18. Ollendick et al., in press Ollendick, T. H., Davis III, T. E., & Sirbu, C. V. (in press). Phobias. In D. McKay & E. Storch (Eds.), Cognitive behavior therapy for refractory cases in children and adolescents. New York: Springer Science and Business Media.
19. Ollendick et al., 1997 T.H. Ollendick, L.P. Hagopian and N.J. King, Specific phobias in children. In: G.C.L. Davey, Editor, Phobias: A handbook of theory, research and treatment, John Wiley & Sons, London (1997), pp. 201–223.