در 20 دسامبر 1999 ، کمیسیون تنظیم مقررات فدرال (FERC) مجوز شماره 2000 را در دفتر ثبت دعاوی حقوقی به شماره RM99-2-000 صادر کرد. این مجوز نقش سازمان های انتقال منطقه ای (RTOs) را در بازسازی بازار برق تشریح می کرد. نقش RTOs مدیریت سیستم انتقال الکتریکی و حصول اطمینان از دسترسی آزاد به شبکه برای همه ژنراتور های برق بود. FERC اشاره کرد که با توجه به اینکه ماده 888 FERC را در سال 1996 صادر کرده است، تجارت در بازارهای عمده فروشی برق به طور قابل توجهی افزایش داشته است. FERC همچنین مطرح کرد که در طول فرآیند قانون گذاری کمیسیون مجبور شد تا شواهدی را در زمینه مدیریت سنتی در مورد شبکه انتقال با وجود امکانات الکتریکی یکپارچه عمودی برای پشتیبانی از عملیات کارآمد و قابل اتکا که برای توسعه پایدار بازار رقابتی برق که مورد نیاز است را مورد بررسی مجدد قرار دهد همچنین این نکته را نیز دریافت که مدیریت مداوم خدمات انتقال برق بوسیله امکانات یکپارچه عمودی ممکن است مانع رقابت کامل در بازار رقابتی شود [1]. FERC علاوه بر ارائه خدمات آب و برق ، مقامات دولتی و گروه های داوطلب در زمینه توسعه RTOs را تحت تاثیر قرار می دهد. با وجود اصرار FERC هنوز هم بخش قابل توجهی از شبکه برق ایالات متحده بوسیله RTOs و یا اپراتورهای مستقل سیستم (ISOs) مدیریت نمی شود. چرا که تفاوت های ساختاری موجود [2] بین دو نوع سازمان در زمینه شفاف سازی عملکرد عمده فروشی الکتریسیته و همچنین در زمینه قیمت گذاری است. از آنجا که عملکرد نیز در این مورد مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد واژه های RTOs و ISOs در اینجا به صورت غیر قابل تشخیصی مورد استفاده قرار گرفته است.
Coase (1960) متوجه شد که هزینه های انتقال به بازار نیز وجود دارند که شامل هزینه پیدا کردن کسی که با آن در تعامل باشند تا مردم را آگاه کند که قصد تعامل با آنها را دارد در نهایت به معامله ختم شود و قرارداد تدوین شود. Milgrom و Roberts (1992) این هزینه های را به هزینه های هماهنگی و هزینه های ایجاد انگیزه طبقه بندی کردند. آنها با تعریف هزینه های هماهنگی از لحاظ نیاز به تعیین قیمت و دیگر پارامتر های معامله، وجود شناخت در خریداران و فروشندگان را نسبت به هم و آوردن آنها را به کنار یکدیگر عملی کردند. هزینه های مربوط به انگیزش ناشی از ناکافی بودن و نامتقارن بودن اطلاعات و وجود تعهد ناکافی است. بازار عمده فروشی برق یعنی جایی که محصولات مرتبط برقی به یک موقعیت خاص در یک نقطه خاص در یک زمان خاص تحویل می شود مستعد هزینه های هماهنگی است همانطور که محصول نیز زندگی آنی دارد. [3] به این ترتیب محصول زندگی مفید لحظه ای دارد. سازمان های انتقال منطقه ای (RTOs) ، اپراتورهای مستقل سیستم (ISOs) می توانند تاثیر صریح مستقیمی بر هزینه های هماهنگی در بازار عمده فروشی برق داشته باشند اما جهت این نفوذ معمولا مشخص نیست. یک شیوه در زمینه اینکه سازمان های انتقال منطقه ای (RTOs) می تواند بر هزینه های هماهنگی تاثیر بگذارد این است که قیمت عمده فروشی برق را که در دسترس همه است را مشخص کند[4]. اما از آنجا که هزینه های این سازمان ها از طریق امکانات موجود در بازارشان پوشش داده می شود (Greenfield and Kwoka, 2011)، توزیع مزایای نیز برای ارزیابی اثربخشی و صلاحیت این سازمان ها بسیار مهم است. این مقاله یک مجموعه داده را پنل ارائه دهنده خدمات برق در ایالات متحده را در یک دوره بین سال های 1990 تا 2009 به کار گرفته است و بررسی می کند که آیا شفافیت میزان امکانات الکتریکی را در بازار عمده فروشی افزایش داده است یا خیر. یافته ها نشان می دهد که شفافیت در سطوح تبادل امکانات سرمایه گذار و امکانات بزرگتر ، صرف نظر از ساختار مالکیت افزایش یافته است اما هیچ تاثیری بر سطح تبادل با مالکیت شهرداری و امکانات تعاونی نداشته است و همه چیز برابر است. این نشان می دهد که توزیع مزایا در بین افراد در بازار که به وسیله سازمان های انتقال منطقه ای (RTOs) مدیریت می شود برای همه مشارکت کنندگان در بازار یکسان نیست در حالی که هزینه ها توسط همه پرداخت می شود. نتایج این تحلیل می تواند در اطلاع رسانی سیاستی که باید این نابرابری را کاهش دهد مورد استفاده قرار گیرد.
باقیمانده مقاله به شرح زیر است: بخش 2 در مورد هزینه ها و منافع سازمان های انتقال منطقه ای (RTOs) بحث می کند ، بخش 3 ادبیات مرتبط را مورد بررسی قرار می دهد ، بخش 4 به توصیف داده های مورد استفاده می پردازد، بخش 5 مدل تجربی و روش ارزیابی را بررسی می کند. بخش 6 نتایج و برآورد ها را مطرح می کند و بخش 7 پیشنهادات را در بر می گیرد.
[1] ( FERC) مجوز شماره 2000 ، صادر شده در 20 دسامبر 1999 ، ( صفحه 2) ،
[2] به عنوان مثال RTOs بوسیله FERC موظف شده اند تا قابلیت اطمینان بلند مدت سیستم بوسیله مدیریت کردن سرمایه گذاری در بخش انتقال اطمینان حاصل کنند. ISOs نیز به وسیله دولت فدرال به صورت اساسی مدیریت می شوند از این رو RTOs خودگردان هستند
[3] کاو و استرن در سال 2013 نقشی که عملیات های سیستمی به عنوان اپراتور های هماهنگی در صنایع زیرساخت بر عهده دارند را تشریح کردند
[4] بحث های بیشتر در مورد این هزینه ها و مزایای آن در بخش 2 ارائه شده است.