دترمینان موثر بر ارتباط بین توسعه مالی و اقتصادی با مدل ضریب عملکرد
25,500 تومانشناسه فایل: 9518
مقدمه مقاله
اهمیت خدمات و ابزارهای سیستم مالی برای بخش واقعی اقتصادی در آثار گذشته دست کم در اثر شومپیتر (1911) شناخته شده است. با این حال، اقتصاددانان معتقدند که امور مالی برای توسعه اقتصادی مهم نیست. با توجه به این دیدگاه، یا سیستم مالی به صورت منفعل به تقاضای ناشی از بخش واقعی و نه برعکس پاسخ می دهد (Robinson, 1952)، و یا اصلا رابطه معنی داری بین توسعه مالی و توسعه اقتصادی وجود ندارد (Lucas, 1988). پژوهش فشرده پیرامون ارتباط بین توسعه مالی و اقتصادی در دو دهه نتایج مختلفی را اثبات کرده اند.[1]
مطالعات تجربی در مورد رابطه بین توسعه مالی و توسعه اقتصادی عمدتا به دنبال هر دو جهت گیری پژوهشی زیر هستند. اولین گروه از مطالعات درصدد آزمون این مسئله هستند که آیا توسعه مالی برای توسعه اقتصادی اهمیت دارد یا خیر- مستقل از تاثیر علی معکوس نهایی (e.g. King and Levine, 1993; Levine et al., 2000). در حالی که چنین مطالعاتی در جهت ایمن سازی برآوردهای تاثیر مالی بر توسعه از تعصبات بالقوه ناشی از علیت معکوس از اقتصاد به توسعه مالی تلاش می کنند، آنها به طور کلی نه وجود آن را آزمایش میکنند و نه قدرت این علیت معکوس را برآورده می کنند. با این حال، اغلب با استفاده از آزمون های هم انباشتگی و علیت گرنجر، گروه دوم از مطالعات، به صراحت جهت علیت بین توسعه مالی و اقتصادی را بررسی می کنند (e.g. Ang and McKibbin, 2007; Demetriades and Hussein, 1996). به عنوان توسعه مسیر پژوهشی اول، بخش در حال پیشرفتی از آثار گذشته به تازگی اقدام به بررسی شرایط اساسی اقتصادی قابل اندازه گیری (از این پس عوامل) کرده اند که ممکن است تاثیر مالی بر توسعه اقتصادی را (از این پس رابطه/ارتباط/پیوند توسعه- مالی (FD)) را تعیین کنند.[2] این مطالعات سوالی از ارتباط سیاست اساسی ایجاد میکند: تحت چه شرایطی توسعه مالی برای توسعه اقتصادی سودمند (مضر) است، به عبارت دیگر، آیا سیاست های مکملی وجود دارند که برای رابطه FD مثبت مناسب باشند؟ (Yilmazkuday، 2011). این پرسش یا با برآورد رابطه FD برای اقتصادهای مختلف گروه بندی شده با توجه به معیارهای خاص اقتصادی (Rioja و Valev ،2004) و یا با استفاده از رگرسیون آستانه، مورد توجه قرار گرفته است (Ketteni et al., 2007; Yilmazkuday, 2011). تا به امروز، مطرح شده است که سطح توسعه اقتصادی و مالی، اندازه اداره، تورم و باز بودن نسبت به تجارت تاثیری در رابطه FD دارند (Rioja and Valev, 2004; Rousseau and Wachtel, 2002; Rousseau and Yilmazkuday, 2009; Yilmazkuday, 2011). با این حال، شواهد متضاد در خصوص جهت و قدرت تاثیر عوامل بر رابطه FD پدید آمده اند. به عنوان مثال، سه مطالعه بالاترین ارتباط FD مثبت با سه مرحله مجزا توسعه اقتصادی را نشان داده اند: پایین (Huang and Lin, 2009)، متوسط (Yilmazkuday، 2011) و بالا (Deidda and Fattouh, 2002). علاوه بر این، مطالعات موجود شرایط اقتصادی که می توانند به رابطه منفی FD منجر شوند همان طور که توسط Xu (2000) مشاهده شده است، را آشکار می کنند.
هدف از این مطالعه، بررسی مجدد آیا، و تا چه حد تاثیر مالی بر توسعه اقتصادی بستگی به سطح توسعه اقتصادی، توسعه مالی، اندازه اداره، باز بودن تجارت، باز بودن مالی و نرخ تورم یک اقتصاد دارد. بدین منظور، ما با مدل های رایج OLS پویا (Saikkonnen, 1991; Stock and Watson, 1993) با رگرسیون تولید ناخالص داخلی (GDP) سرانه بر توسعه مالی و سایر متغیرهای کنترل، شروع میکنیم. پس از آن، یک مدل ضریب کارکرد را به کار می بریم (Cai et al., 2000; Herwartz and Xu, 2009). در این مدل، پارامتر مرتبط با توسعه مالی، که اندازه گیری ما از رابطه FD است، امکان وابستگی به یکی از متغیرهای عامل بالقوه ذکر شده در بالا را فراهم می آورد. این رویکرد دارای دو مزیت مهم نسبت به روش های رقیب مانند رگرسیون آستانه و یا استفاده از شرایط تعامل است. اول، با استفاده از آزمون تغییر ناپذیری فاکتور جهانی Herwartz و خو (2009)، آزمایش رسمی اینکه آیا عوامل تحت بررسی به طور قابل توجهی رابطه FD را تعیین میکنند یا خیر، امکان پذیر است. دوم، این رویکرد تصاویر روشن تری از نشانه و میزان تاثیر عامل در نظر گرفته شده در رابطه FD را به ارمغان می آورد. اگر چه تجزیه و تحلیل تا حدودی مشابه با رگرسیون آستانه امکان پذیر است، برای مثال در Yilmazkuday (2011)، این موضوع حتی به بهای برآورد رابطه FD در یک نگاه متناوب از بخش کوچکی از اطلاعات موجود مطرح می شود. علاوه بر این، رگرسیون های آستانه یک رابطه خطی FD نسبتا قوی در روزنه برآورد تحمیل می کنند. رویکرد مدلسازی ضریب کارکرد، از سوی دیگر، از نمونه کامل اطلاعات بهره میبرد و فرض خطی بودن در روح برآورد هسته غیرپارامتری را راحت می کند.
علاوه بر استفاده از یک رویکرد انعطاف پذیر نیمه پارامتریک، مطالعه حاضر از آثار مرتبط با آن در سه جنبه دیگر متفاوت است. در مرحله اول، بیشتر مطالعات، از جمله Ketteni و همکاران (2007)، Rioja و Valev (2004) و Yilmazkuday (2011)، توالی های زمانی سالانه را به پنج سال به طور میانگین برای ایمن سازی نتایج تجربی در برابر اثر نوسانات چرخه کسب و کار تبدیل می کنند. با این حال، مشکلات میانگین کردن داده ها، در آثار گذشته بودن توجه رها نشده اند. به عنوان مثال، آنگ (2008a) استدلال می کند که میانگین کردن می تواند موجب نوع جدیدی از ارتباط بین متغیرهای میانگین زمان شود متغیرهایی که به طور قابل توجهی می توانند از ارتباط بین توالی های غیر میانگین شده، متفاوت باشد. علاوه بر این، میانگین کردن به وضوح مستلزم کاهش قابل توجه (80٪) نمونه (Baltagi et al., 2009) است. در این مطالعه، ما (غیر میانگین شده) داده های سالانه را برای 73 اقتصاد پوشا در دوره 1975-2011 به کار می بریم. در مرحله دوم، مطالعات اخیر نشان داده اند که آزاد بودن نسبت به مسائل مالی تاثیر مثبت و معنی داری هم بر توسعه اقتصادی (Bekaert et al., 2011) و هم بر توسعه مالی (Baltagi et al., 2009) دارد. این مسئله اثر مثبت مالی باز بودن به مسائل مالی بر رابطه FD را نشان می دهد. با این حال، باز بودن نسبت به مسائل مالی ممکن است توسعه مالی را از نظر نقش کلیدی رشد، به عنوان مثال، ارائه تنوع خطر جایگزین کند (Obstfeld, 1994). در نتیجه، باز بودن به مسائل مالی ممکن است تاثیری منفی بر روی ارتباط FD داشته باشد. بنابراین در پرتو استدلال اقتصادی متضاد، ما به صورت تجربی اثر خالص باز بودن نسبت به مسائل مالی بر ارتباط FD را ارزیابی می کنیم. سوم، برای امکان اثرات ناهمگن عوامل بر پیوند FD میان گروه های درآمد، ما مدل های نیمه پارامتریک متمایز را برای اقتصادی هایی با درآمد کم، متوسط رو به پایین ، متوسط روبه بالا و بالا برآورد می کنیم.
برای اطلاع قبلی از برخی نتایج، مشخص شد ارتباط FD متوسط مثبت باشد و در سراسر گروه های درآمد افزایش یابد. با این حال، تغییرات قابل توجهی در داخل هر گروه درآمد وجود دارند. به عنوان مثال، افزایش توسعه مالی به نظر می رسد رابطه FD را تقویت کند در حالی که افزایش اندازه دولت به طور کلی آن را تضعیف می کند. از سوی دیگر، یک رابطه منفی FD در اقتصادهایی با درآمد کم و متوسط رو به پایین تشخیص داده شده است در صورتی که اندازه دولت بسیار بزرگ باشد و یا در صورتی که این اقتصادها نسبت به تجارت بین المللی بسیار باز باشند. در نهایت، رابطه FD متوسط در ابتدا با سطح متوسط باز بودن مالی افزایش می یابد، در دسته باز بودن نسبت به مسائل مالی متوسط رو به پایین به حداکثر می رسد و به طور قابل ملاحظه ای بعد از آن کاهش می یابد. در مجموع، معلوم شد رابطه FD به سطوح توسعه اقتصادی، توسعه مالی، اندازه دولت، باز بودن نسبت به تجارت و باز بودن نسبت به مسائل مالی، اما نه به نرخ تورم، بستگی دارد.
بخش 2 به طور خلاصه آثار گذشته مربوط به عوامل در پس رابطه FD را بررسی می کند. بخش 3 داده ها و هر دو مدل پارامتری و ضریب کارکرد را توصیف می کند. بخش 4 در مورد نتایج تجربی را مورد بحث قرار می دهد. بخش 5 نتیجه گیری می کند. برخی مسائل فنی از مدل سازی ضریب کاربردی در ضمیمه A و فهرست اقتصادها در هر گروه درآمد در ضمیمه B ارائه شده است.
[1] برای مثال، تاثیر بسیار مثبت توسعه مالی بر توسعه اقتصادی در Christopoulos و Tsionas (2004)، کینگ و لوین (1993) و لوینتال (2000) اثبات شده است. با این حال، مطالعاتی وجود دارند که گزارش می دهند توسعه اقتصادی است که منجر به توسعه مالی می شود (انگ و مک کیبین، 2007). علاوه بر این، چند مطالعه تاثیر بی اهمیت امور مالی بر توسعه اقتصادی را تشخیص داده اند (اندرسن، تارپ، 2003). برای بررسی بیشتر آثار تجربی و نظری گذشته پیرامون رابطه مالی و توسعه اقتصادی به لوین (2005) و انگ (2008) مراجعه کنید.
[2] دو گروه از مطالعات از عبارت رابطه/ارتباط/پیوند FD با معنی انکی متفاوت استفاده می کنند. در گروه اول، همانند این مطالعه، این عبارت به معنای تاثیر مالی بر توسعه اقتصادی است. با این حال، در گروه دوم به طور گسترده تر به رابطه (علّی) بین توسعه مالی و توسعه اقتصادی اشاره دارد. به طور مشابه، اصطلاح پیشرفت یا رشد اغلب در آثار گذشته همراه با، یا به جای توسعه به کار نمی رود، حتی زمانی که به میزان تغییر درآمد اشاره داشته نداشته باشد. به طور ویژه، مطالعات متمرکز روی رابطه FD بلند مدت از سطح سرانه GDP واقعی برای اندازه گیری پیشرفت یا توسعه اقتصادی استفاده می کنند. با این حال، لازم به ذکر است، که از لحاظ تجربی تمایز بین تاثیرات رشد و تاثیرات سطح عوامل تعیین کننده رشد هر دو پیچیده و اندکی مهم هستند زیرا ما در نهایت نگران بهبود سطح رفاه هستیم. با این وجود، از آنجا که متغیر وابسته در این مطالعه سرانه GDP است، ما ترجیح می دهیم از اصطلاح توسعه به جای رشد استفاده کنیم.
ABSTRACT Determinants of the link between financial and economic development: Evidence from a functional coefficient model
Noting that “one size does not fit all” in the case of the finance–development (FD) relationship, a growing body of literature has recently focused on uncovering economic conditions under which financial development could be beneficial (detrimental) to economic development. We look into these conditions by means of a flexible semiparametric approach that allows the long-run FD link to depend on measurable economic factors. Using annual data for 73 economies spanning the period 1975–2011, we find that the impact of finance on economic development is generally stronger in high-income than low-income economies. However, allowing for intra-group variations reveals the importance of other factor variables in explaining the FD link. For instance, increasing financial development strengthens the FD link while increasing government size weakens it. Moreover, the FD link could even be negative if low- and lower-middle-income economies have very large governments or are extremely open to international trade.
Introduction
The importance of services and instruments of the financial system to the real economic sector has been recognized in the literature at least since Schumpeter (1911). However, there are economists who argue that finance does not matter to economic development. According to this view, either the financial system passively responds to the demand arising from the real sector and not vice versa (Robinson, 1952), or there is not at all a meaningful relationship between financial and economic development (Lucas, 1988). The intensive research on the link between financial and economic development in the last two decades has documented mixed results.1
Empirical studies on the relationship between financial and economic development mostly follow either of the following two research directions. The first group of studies attempt to test whether financial development matters for economic development—independent of an eventual reverse causal impact (e.g. King and Levine, 1993; Levine et al., 2000). While such studies try to immunize estimations of the impact of finance on development from potential biases induced by reverse causation from economic to financial development, they generally neither test the presence nor estimate the strength of this reverse causation. Often using cointegration and Granger causality tests, the second group of studies, however, explicitly examine the direction of causality between financial and economic development (e.g. Ang and McKibbin, 2007; Demetriades and Hussein, 1996). As an extension of the first research avenue, a growing body of literature has recently attempted to investigate underlying measurable economic conditions (henceforth factors) which might determine the impact of finance on economic development (henceforth the finance–development (FD) nexus/link/relationship).2 These studies raise a question of substantive policy relevance: under what conditions is financial development beneficial (detrimental) to economic development, i.e., are there complementary policies that should be in place for a positive FD relationship? (Yilmazkuday, 2011). This question has been addressed either by estimating the FD relationship for different economies grouped according to certain economic criteria (Rioja and Valev, 2004), or by applying threshold regressions (Ketteni et al., 2007; Yilmazkuday, 2011). To date, the levels of economic and financial development, government size, inflation and openness to trade have been suggested to have an impact on the FD nexus (Rioja and Valev, 2004; Rousseau and Wachtel, 2002; Rousseau and Yilmazkuday, 2009; Yilmazkuday, 2011). However, contrasting evidence has emerged with regard to the direction and strength of the factors’ impact on the FD nexus. For instance, three studies have associated the highest positive FD nexus with three distinct stages of economic development: low (Huang and Lin, 2009), medium (Yilmazkuday, 2011) and high (Deidda and Fattouh, 2002). Moreover, existing studies have not uncovered economic conditions which could lead to a negative FD relationship as observed by Xu (2000).
The aim of this study is to re-examine if, and to what extent, the impact of finance on economic development depends on the level of economic development, financial development, government size, trade openness, financial openness and the rate of inflation of an economy. To this end, we start with common dynamic OLS models (Saikkonnen, 1991; Stock and Watson, 1993) regressing GDP per capita on financial development and other control variables. Subsequently, we employ a functional coefficient model (Cai et al., 2000; Herwartz and Xu, 2009). In this model, the parameter attached to financial development, which is our measure of the FD nexus, is allowed to depend on one of the above-mentioned potential factor variables. This approach has two important advantages over rival methods like threshold regressions or the use of interaction terms. First, using the global factor invariance test of Herwartz and Xu (2009), it is possible to formally test whether the factors under consideration significantly determine the FD nexus. Second, this approach yields clearer pictures of the sign and magnitude of the considered factor’s impact on the FD nexus. Although a somewhat similar analysis is possible with threshold regressions, for example as in Yilmazkuday (2011), this however comes at a cost of estimating the FD nexus on a rolling window of a small segment of the available data. Moreover, threshold regressions impose a rather strong linear FD relationship within estimation windows. The functional coefficient modeling approach, on the other hand, utilizes full sample information and relaxes the linearity assumption in the spirit of nonparametric kernel estimation.
In addition to the use of a flexible semiparametric approach, the present study differs from related works in three further aspects. Firstly, most studies, including Ketteni et al. (2007), Rioja and Valev (2004) and Yilmazkuday (2011), convert annual time series to five-year averages to immunize empirical results against the effects of business cycle fluctuations. The problems of averaging data, however, have not gone unnoticed in the literature. For example, Ang (2008a) argues that averaging may induce a new type of correlation between time averaged variables which could markedly differ from the correlation between non-averaged series. Besides, averaging obviously entails a significant (80%) reduction of the sample (Baltagi et al., 2009). In this study, we employ (non-averaged) annual data for 73 economies spanning the period 1975–2011. Secondly, recent studies have shown that financial openness has a significantly positive impact on both economic development (Bekaert et al., 2011) and financial development (Baltagi et al., 2009). This suggests a positive effect of financial openness on the FD nexus. However, financial openness may replace financial development in terms of key growth-promoting roles, for instance, the provision of risk diversification (Obstfeld, 1994). As a consequence, financial openness might also exert a negative impact on the FD link. In light of conflicting economic reasoning, thus, we empirically assess the net impact of financial openness on the FD link. Thirdly, to allow for heterogeneous impacts of the factors on the FD nexus across income groups, we estimate distinct semiparametric models for low-, lower-middle-, upper-middle- and high-income economies.
To preview some results, the average FD link is found to be positive and to increase across income groups. Yet, there are significant variations within each income group. For instance, increasing financial development appears to strengthen the FD nexus while increasing government size generally weakens it. On the other hand, a negative FD nexus is diagnosed in low-income and lower-middle-income economies if the government size is very large or if these economies are highly open to international trade. Finally, the average FD nexus initially increases with the average level of financial openness, reaches a maximum in the lower-middle financial openness category and substantially declines thereafter. In sum, the FD nexus is found to depend on the levels of economic development, financial development, government size, trade openness and financial openness, but not on the rate of inflation.
Section 2 reviews briefly the literature on the factors behind the FD relationship. Section 3 describes the data and sketches both the parametric and functional coefficient models. Section 4 discusses empirical results. Section 5 concludes. Some technical issues of functional coefficient modeling are addressed in Appendix A, and lists of economies in each income group are provided in Appendix B.
- مقاله درمورد دترمینان موثر بر ارتباط بین توسعه مالی و اقتصادی با مدل ضریب عملکرد
- تاثیر مالی بر توسعه اقتصادی
- تعیین کننده ارتباط بین توسعه مالی و اقتصادی: شواهد از یک مدل ضریب عملکرد
- پروژه دانشجویی دترمینان موثر بر ارتباط بین توسعه مالی و اقتصادی با مدل ضریب عملکرد
- فاکتور اثرگذار بر رابطه پیشرفت مالی و اقتصادی
- پایان نامه در مورد دترمینان موثر بر ارتباط بین توسعه مالی و اقتصادی با مدل ضریب عملکرد
- تحقیق درباره دترمینان موثر بر ارتباط بین توسعه مالی و اقتصادی با مدل ضریب عملکرد
- مقاله دانشجویی دترمینان موثر بر ارتباط بین توسعه مالی و اقتصادی با مدل ضریب عملکرد
- دترمینان موثر بر ارتباط بین توسعه مالی و اقتصادی با مدل ضریب عملکرد در قالب پايان‌نامه
- پروپوزال در مورد دترمینان موثر بر ارتباط بین توسعه مالی و اقتصادی با مدل ضریب عملکرد
- گزارش سمینار در مورد دترمینان موثر بر ارتباط بین توسعه مالی و اقتصادی با مدل ضریب عملکرد
- گزارش کارورزی درباره دترمینان موثر بر ارتباط بین توسعه مالی و اقتصادی با مدل ضریب عملکرد