انواع ایراد و آثار آن بر دادرسی

مبحث ایرادات از مهمترین مباحث آیین دادرسی مدنی است که فصل مستقل و مواد متعددی از قانون آیین دادرسی مدنی سابق و فعلی در خصوص آن تدوین گردیده است. این مبحث در محاکم و دادگاههای دادگستری و سایر مراجع قضایی و اداری نیز دارای جایگاه ویژه ای است و همواره مورد توجه قضات، وکلای دادگستری و اصحاب دعوا بوده است. همچنین علمای حقوق نیز در تقریرات و تالیفات خود به طور مرتب فصلی برای این موضوع تخصیص داده اند و در واحدهای درسی دانشکده های حقوق و در ضمن درس آیین دادرسی مدنی نیز مورد تدریس قرار گرفته است.

با این حال و علیرغم اینکه این موضوع مرتباً در تمامی جنبه های علمی و عملی حقوق مورد توجه حقوقدانان قرار داشته، باز هم پرداختن به این مباحث و مسائل آن و یافتن پاسخی مناسب برای مسائل و ابهامات مربوطه بسیار لازم و ضروری می نماید زیرا:

اولاً – قوانین مربوط به ایراد از آغاز تدوین تا کنون دستخوش تغییرات متعددی قرار داشته و بدیهی است که پاسخ بسیاری از ابهامات را از طریق بررسی تاریخی موضوع می‌توان حاصل نمود. ضمناً این موضوع تا کنون بطور مستقل و دقیق موردتوجه قرار نگرفته است و تحقیق در خصوص آن ضروری به نظر می رسد. بعلاوه در سالهای اخیر نیز، قواعد مربوط به ایرادات به شکل جدی تری مورد اصلاح و بازنگری قرار گرفته اند و با سیستم دادگاههای عمومی هماهنگ شده اند و خود این امر نیز بررسی تطبیقی قانون سابق و فعلی را ضروری می نمایاند. از طرف دیگر، تعدادی از ایرادات و احکام و قواعد مربوط به آنها در قانون آیین دادرسی مدنی به شکل پراکنده تدوین شده اند و در نتیجه دستیابی به کلیه ایرادات برای حقوقدانان قدری مشکل است. بنابراین جمع آوری و تدوین آنها در یک مجموعه می تواند مفید و منشا آثار علمی و عملی قرار گیرد.

ثانیاً – همانگونه که در ابتدای بحث، بیان گردید، این مبحث از حقوق، تاثیرات مهم و بعضاً غیر قابل بازگشتی بر دعاوی و دادرسیهای محاکم داشته و دارد، به نحوی که درصد بسیار بالایی از آرای محاکم با استناد به ایرادات دادرسی صادر می گردند و همین امر نشانگر اهمیت فراوان این مبحث از حقوق می باشد اما علیرغم این موضوع، باز هم در بسیاری از موارد، در بین محاکم، رویه واحد یا نزدیکی در برخورد با اسباب ایراد ملاحظه نمی گردد، در بسیاری از موارد نیز محاکم اقدام به اتخاذ تصمیمات کاملاً متفاوت و متعارض می نمایند. در بعضی موارد نیز محاکم اساساً توجهی به ایراد ننموده و یا حتی علی رغم طرح آن توسط اصحاب دعوا،‌ به سادگی از کنار آن می گذرند. این موضوع در بین اصحاب دعوا و وکلای دادگستری نیز مشهود است. برخی از وکلا در تنظیم دفاعیات خود، اهمیت فوق العاده ای به این مبحث داده و عمدتاً یک فصل از دفاعیات خود را بر همین اساس استوار می سازند، برخی دیگر نیز توجه موکدی به موضوع ننموده و تعدادی نیز اساساً در استفاده از ایرادات مسامحه می نمایند. در هر حال شاید علت برخوردهای گوناگون با این موضوع ، روشن نبودن اهمیت فوق العاده ایرادات و آثار آن بر دادرسی می باشد.

ثالثاً – برخورد حقوقدانان نیز با موضوع قابل توجه است. بر خلاف سایر مباحث حقوقی که اختلاف نظر بین صاحبان قلم در خصوص مسایل مربوطه، بسیار دقیق و جزئی می باشد، اما در این مبحث، اختلافات موجود بسیار کلی و ابتدایی است. شاید علت اصلی این موضوع عدم طرح مسائل مربوط به این بحث به شکل جدی در بین حقوقدانان می باشد. به عنوان مثال حتی در خصوص تعریف ایراد، از سوی حقوقدانان، تعاریف بسیار متفاوتی ارائه گردیده و حتی در بعضی از موارد دقت لازم به کار نرفته است، در حالیکه این موضوع در سایر مباحث حقوق کمتر مشاهده می شود.

خلاصتاً اینکه موارد برشمرده شده فوق توجیهات قابل قبولی برای پرداختن به موضوع می باشند، امید است که آثار عملی و علمی بحث نیز درخور توجه و منشا ادامه تبیین هر چه بیشتر و دقیقتر بحث ایرادات باشد.

تعریف ایراد و انواع آن:

ایراد چیست؟

در هیچ یک از قوانین آیین دادرسی مدنی که تاکنون تدوین و تصویب گردیده، تعریف صریح و دقیقی از «ایراد» ارائه نشده است و قانونگذار صرفاً به ذکر مصادیق ایراد در قوانین مربوط، پرداخته است براساس همین مصادیق، حقوقدانان تعاریفی از «ایراد» ارائه نموده اند که برخی از تعاریف مزبور و نواقص آنها به طور مختصر مورد بررسی قرار می گیرد:

1. ایرادات و موانع، مسایل مورد اختلافی هستند که از دعاوی اصلی ناشی شده و مشکلاتی ایجاد می کنند که مانند سدی جلوی جریان دادرسی را گرفته، آن را متوقف ساخته، سبب اطاله کار می شوند و پس از رفع موانع و ایرادات، جریان عادی به صورت عادی به پیش می رود (صدرزاده افشار، آیین دادرسی مدنی و بازرگانی ، صفحات 307 و 308 ). تعریف فوق به طور صریح و دقیق بیانگر تمامی عناصر ایراد نیست و اشکال وارد بر آن این است که ایراد صرفاً موجب توقف موقت کار و اطاله دادرسی نمی شود. در بسیاری از موارد ایراد ممکن است موجب توقف کامل جریان رسیدگی شود. به هر حال به نظر می رسد که آقای صدرزاده افشار در صدد ارائه تعریفی جامع و مانع از ایراد نبوده است بلکه صرفاً برخی از آثار طرح ایراد را بر دادرسی بیان کرده است.
2. ایراد عبارت است از وسیله ای که خوانده، معمولاً، در جهت ایجاد مانع، موقتی یا دائمی، بر جریان رسیدگی به دعوای مطروحه و یا بر شکل گیری مبارزه در اصل و ماهیت حق مورد ادعا به منظور بازداشت موقت یا دائم خواهان از پیروزی بکار گیرد. (عبدالله شمس، آیین دادرسی مدنی، جلد اول، صفحه 456). نقصی که در تعریف فوق مشاهده می شود این است که ایراد، وسیله دفاع خوانده نیست. ایراد مشکل قانونی دعواست، که هرگاه توسط خوانده مطرح شود، شکل دفاع به خود می گیرد و در مواردی که توسط خوانده و یا قاضی محکمه طرح شود، مشمول تعریف فوق نمی شود. بنابراین تمامی ایرادات وسیله دفاع خوانده محسوب نمی شوند و تعریف فوق از این حیث ناقص است.
3. اشکالات مخصوص و منصوص در قانون که به دعوا، از طرف مدعی یا مدعی علیه و یا راساً به حکم قانون متوجه شود (محمدجعفر جعفری لنگرودی، ترمینولوژی حقوق، صفحه 99). تعریف اخیر، از تعاریف سابق دقیقتر و کاملتر است و با استفاده از آن و به شکل خلاصه تر می توان ایراد را این چنین تعریف نمود: ایراد عبارت است از اشکال قانونی وارد بر دعوا که در صورت مطرح شدن، مانع رسیدگی به دعوا به شکل موقت یا دائم می‌گردد.

انواع ایراد

ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی به طور کلی ایرادات را در 11 بند بر شمرده است. ولی با عنایت به تعریفی که از ایراد ارائه گردید و همچنین با توجه به ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی باید پذیرفت که موارد مزبور حصری نبوده و ایرادات دیگری، از مواد مختلف قانون آیین دادرسی مدنی قابل استخراج و استناد می باشد. به عبارت دیگر هر مشکلی که براساس قانون مانع از جریان یافتن موقت یا دائم دعوا گردد، تحت عنوان ایراد قابل بررسی و طرح است ولو قانونگذار صراحتاً، عنوان «ایراد» را به مشکل مزبور نداده باشد. علیهذا در ذیل، ایرادات بر شمرده شده در ماده 84 و همچنین مواد پراکنده قانون آیین دادرسی مدنی ذکر می گردند.

ایرادات مذکور در قانون آیین دادرسی مدنی:

1. ایراد عدم صلاحیت (بند یک ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی)
2. ایراد امر مطروحه (بند دو ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی)
3. ایراد دعوای مرتبط (بند دو ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی)
4. ایراد عدم اهلیت (بند سه ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی )
5. ایراد عدم توجه دعوا (بند چهار ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی )
6. ایراد عدم سمت (بند 5 ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی )
7. ایراد امر مختومه (بند 6 ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی)
8. ایراد عدم اثر قانونی دعوا (بند 7 ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی )
9. ایراد عدم مشروعیت (بند 8 ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی)
10. ایراد عدم جزمیت دعوا (بند 9 ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی)
11. ایراد عدم ذینفعی (بند 10 ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی)
12. ایراد مرور زمان (بند 11 ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی )
13. ایراد رد دادرس (ماده 91 قانون آیین دادرسی مدنی )
14. ایراد عدم رعایت شرایط قانونی دادخواست (مواد 66، 350 و … )
15. ایراد تفکیک دعوا (ماده 65 قانون آیین دادرسی مدنی)
16. ایراد اناطه (ماده 19 قانون آیین دادرسی مدنی)
17. ایراد به ورود شخص ثالث (ماده 271 قانون آیین دادرسی مدنی سابق)
18. اعتراض (ایراد) به بهای خواسته (بند 4 ماده 62 و ماده 63 قانون آیین دادرسی مدنی)

قابل ذکر است که برخی از ایرادات فوق الذکر در سایر مراجع رسیدگی، اعم از مراجع دادگستری و غیر دادگستری نیز قابل طرح و توجه می باشند. بعلاوه در آیین دادرسی برخی از مراجع اختصاصی بدون آن که صراحتاً نامی از «ایراد» برده شده باشد، مصادیق آن بر شمرده شده است. در این خصوص می توان به آیین دادرسی دیوان عدالت اداری اشاره نمود که برخی از ایرادات مهم در موارد مختلف آن ذکر گردیده اند. ایرادات مندرج در آیین دادرسی دیوان عدالت اداری به شرح ذیل می باشند:

1. ایرادات مذکور در آیین دادرسی دیوان عدالت اداری:
2. ایراد عدم اهلیت (ماده 20 آیین دادرسی دیوان عدالت اداری)
3. ایراد عدم سمت (ماده 20 آیین دادرسی دیوان عدالت اداری)
4. ایراد عدم توجه دعوا (ماده 20 آیین دادرسی دیوان عدالت اداری)
5. ایراد امر مختومه (ماده 20 آیین دادرسی دیوان عدالت اداری)
6. ایراد عدم صلاحیت (ماده 21 آیین دادرسی دیوان عدالت اداری )
7. ایراد رد دادرس (ماده 22 آیین دادرسی دیوان عدالت اداری)
8. ایراد مبهم یا غیرمنجز بودن خواسته یا موضوع شکایت (ماده 26 آیین دادرسی دیوان عدالت اداری)
9. ایراد شکایات متعدد در یک دادخواست (ماده 27 آیین دادرسی دیوان عدالت اداری)
10. ایراد اناطه (ماده 32 آیین دادرسی دیوان عدالت اداری )
11. ایراد امر مطروحه (ماده 28 آیین دادرسی دیوان عدالت اداری )

بند سوم – تفکیک ایراد از دفاع ماهوی:

هر گاه ایراد در مقابل دعوای خواهان، توسط خوانده مطرح شود، در واقع نوعی دفاع محسوب می گردد که خوانده می تواند براساس آن، دعوای مطروحه را یا به طور کامل با شکست مواجه کند و یا موقتاً از ادامه آن جلوگیری کرده وصرفاً موجبات اطاله دادرسی را فراهم آورد. بنابراین واضح است که این امر با مطالبی که خوانده نسبت ماهیت دعوا بیان می کند متفاوت است.

این تفکیک در مواد 197 قانون قدیم و 84 قانون جدید مورد تایید قرار گرفته است. مطابق ماده 84 قانون جدید «… خوانده می تواند ضمن پاسخ نسبت به ماهیت دعوا ایراد کند…» ، بنابراین قانونگذار صراحتاً «ایراد به عنوان دفاع» را از دفاع ماهوی تفکیک نموده است. در واقع همانگونه که بیان شد ، ایراد به عنوان دفاع، طرح مشکلات قانونی دعوا توسط خوانده، به منظور جلوگیری موقت یا دائم، از جریان رسیدگی می باشد. اما در دفاع ماهوی خواهان مطالب و اظهارات خود در خصوص اصل ادعا یا ادعاهای خواهان و با هدف اثبات کذب آنها و بی حقی خواهان بیان می کند. از طرف دیگر آثار این دو نوع دفاع نیز متفاوت است. اثر ایراد جلوگیری از جریان رسیدگی در قالب صدور قرارهای قانونی است، اما اثر دفاع ماهوی، رد یا پذیرش دعوا به جهت اثبات و احراز بی حقی یا ذی حقی هر یک از طرفین دعوا می باشد.

احکام کلی راجع به ایرادات

پس از شناخت و تعریف ایراد و تفکیک آن از دفاعیات ماهوی، نوبت آن است که احکام کلی ایرادات را مورد بررسی قرار دهیم. ابتدائاً ذکر این نکته ضروری است که در قوانین جدید و فعلی، بیش از ده مورد از انواع ایرادات برشمرده شده اند که بعضاً دارای آثار و احکام متفاوتی می باشند، اما در هر حال به لحاظ ماهیت یکسان آنها، دارای احکام کلی و مشترکی نیز می باشند که این احکام با توجه به قانون سابق و قانون جدید بررسی خواهند شد. بدیهی است که احکام، شرایط و آثار هر یک از انواع ایرادات به طور جداگانه در فصل مربوطه مورد توجه و تدقیق قرار خواهند گرفت. با توجه به این مقدمه، احکام کلی ایرادات را در چهار بند ذیل مورد بررسی قرار می دهیم:

بند اول – چه کسی می تواند ایراد را مطرح نماید.

بند دوم – ایراد در کدام یک از مقاطع و مراحل دادرسی قابل طرح است؟

بند سوم – آثار طرح ایراد چیست؟

اول – آثار طرح ایراد در جلسه اول دادرسی

دوم – آثار طرح ایراد بعد از جلسه اول دادرسی

بند چهارم – آثار پذیرش یا رد ایراد چیست؟

بند اول – چه کسی می تواند ایراد را مطرح نماید؟

منظور از سوال فوق این است که کدام یک از اصحاب دعوا و یا قاضی رسیدگی کننده به دعوا، حق طرح ایراد را دارا می باشند. صدر ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی به نحوی تدوین گردیده که به نظر می رسد، طرح ایراد صرفاً توسط خوانده امکان پذیر است. اما باید گفت که این امر اساساً مورد نظر قانونگذار نبوده بلکه طرح نمودن ایراد در برخی از موارد توسط خوانده و یا قاضی محکمه نیز امکان پذیر است، لیکن با توجه به اینکه ایراد به طور معمول توسط خوانده طرح می گردد و اساساً واجد و دربرگیرنده یک نوع دفاع مهم از سوی خوانده می باشد، لذا قانونگذار نیز با در نظر گرفتن وجه غالب اقدام به تدوین و تصویب قانون نموده است. در هر حال جهت روشن تر شدن موضوع، امکان طرح ایراد توسط خواهان، خوانده و قاضی بررسی می گردد.

انواع ایرادات و احکام هر یک از آنها

پس از بررسی که نسبت به ایرادات بعمل آمد و احکام کلی آنها بیان گردید، اینک زمان آن رسیده است که هر یک از انواع ایراداتی که در مواد متعدد قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب درج گردیده اند مورد بررسی واقع شوند و احکام خاص هر یک از آنها به شکل جداگانه بیان شود. به طور کلی ایرادات مورد نظر ما ، در ماده 84 آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی مورد اشاره قرار گرفته اند که مشتمل بر ایرادات عمده و اساسی می باشند. علاوه بر ایرادات مزبور در موارد دیگری از قانون یاد شده و همچنین در برخی قوانین دیگر، برخی از ایرادات مورد اشاره قرار گرفته اند که قطعاً به نوبه خود مورد بحث و بررسی قرار خواهند گرفت. با توجه به مطالب فوق می توان ایرادات ذیل را به عنوان مواردی که در این فصل موضوع بررسی می باشند، به ترتیب ذیل برشمرد:

1. ایراد عدم صلاحیت (بند یک ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی)
2. ایراد امر مطروحه (بند دو ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی)
3. ایراد دعوای مرتبط (بند دو ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی)
4. ایراد عدم اهلیت (بند سه ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی)
5. ایراد عدم توجه دعوا (بند چهار ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی)
6. ایراد عدم سمت (بند پنج ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی)
7. ایراد امر مختومه (بند شش ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی)
8. ایراد عدم اثر قانونی دعوا (بند 7 ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی)
9. ایراد عدم مشروعیت (بند 8 ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی)
10. ایراد عدم جزمیت دعوا (بند 9 ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی)
11. ایراد عدم ذینفعی (بند 10 ماده قانون آیین دادرسی مدنی)
12. ایراد مرور زمان (بند 11 ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی)
13. ایراد رد دادرس (ماده 91 قانون آیین دادرسی مدنی)
14. ایراد عدم رعایت شرایط قانونی دادخواست (مواد 66 و 350 و … قانون آیین دادرسی مدنی)
15. ایراد عدم تفکیک دعوا (ماده 65 قانون آیین دادرسی مدنی)
16. ایراد اناطه (ماده 19 قانون آیین دادرسی مدنی)
17. ایراد به ورود شخص ثالث (ماده 371 قانون آیین دادرسی مدنی سابق)
18. اعتراض (ایراد) به بهای خواسته (بند 4 ماده 62 و ماده 63 قانون آیین دادرسی مدنی)

نتیجه

ایرادات به عنوان یکی از مهمترین ابزار دفاعی خوانده همیشه مورد توجه قرار داشته و بسیاری از آراء صادره بر اساس و مبنای ایرادات شکل گرفته اند. شناسایی ابزار مزبور کاملاً ضروری و مفید فایده است زیرا بسیاری از ایرادات به طور پراکنده در مواد مختلف قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی و همچنین سایر قوانین و مقررات وجود دارند که برخی از آنها تا کنون مورد توجه قرار نگرفته اند . علیهذا لازم است که با بررسی قوانین مختلف هر یک از ایرادات موجود مورد شناسایی و بررسی مستقل قرار گرفته و آثار و احکام آنها به طور مفصل بیان شوند. این هدف در مقاله فعلی مورد نظر بود و اگر چه شاید به نتیجه مطلوب منتهی نگردید ولی امید که راهگشای راهی به سوی این منظور باشد.

فصل اول – کلیات – 4

• بخش اول – مقدمه – 4
• بخش دوم – تعریف ایراد و انواع آن – 6
• بند اول – ایراد چیست – 6
• بند دوم – انواع ایراد – 8
• بند سوم – تفکیک ایراد از دفاع ماهوی – 11
• بخش سوم – احکام کلی راجع به ایرادات – 12
• بند اول – چه کسی می تواند ایراد را مطرح نماید – 13
• بند دوم – ایراد در کدام یک از مقاطع و مراحل دادرسی قابل طرح است – 16
• بند سوم – آثار طرح ایراد – 19
• بند چهارم – اثر پذیرش و رد ایراد – 21

فصل دوم – انواع ایرادات و احکام مربوطه – 23

• بخش اول – مقدمه – 23
• بخش دوم – ایراد عدم صلاحیت – 25
• بخش سوم – ایراد عدم صلاحیت ذاتی – 38
• بخش چهارم – ایراد عدم صلاحیت نسبی – 43
• بخش پنجم – ایراد عدم صلاحیت شخصی – 51
• بخش ششم – ایراد امر مطروحه – 54
• بخش هفتم – ایراد دعوای مرتبط – 59
• بخش هشتم – ایراد عدم اهلیت – 63
• بخش نهم – ایراد عدم توجه دعوا – 67
• بخش دهم – ایراد عدم سمت – 71
• بخش یازدهم – ایراد امر مختومه – 76
• بخش دوازدهم – ایراد عدم اثر قانونی دعوا – 81
• بخش سیزدهم – ایراد عدم مشروعیت – 84
• بخش چهاردهم – ایراد عدم جزمیت – 87
• بخش پانزدهم – ایراد عدم ذی نفعی – 90
• بخش شانزدهم – ایراد مرور زمان – 94
• بخش هفدهم – ایراد رد دادرس – 97
• بخش هجدهم – ایراد عدم رعایت شرایط قانونی دادخواست – 101
• بند اول – لزوم پرداخت هزینه دادرسی – 102
• بند دوم – لزوم الصاق تمبر اوراق پیوست دادخواست – 103
• بند سوم – لزوم برابر با اصل کردن اوراق پیوست دادخواست – 105
• بند چهارم – لزوم الصاق تمبر وکالتی بر روی وکالتنامه های وکلای دادگستری – 106
• بند پنجم – سایر نواقص مربوط به دادخواست – 107
• بخش نوزدهم – ایراد تفکیک دعوا – 107
• بخش بیستم – ایراد اناطه – 109
• بخش بیست و یکم – اعتراض (ایراد) به بهای خواسته – 112
• بخش بیست و دوم – سایر ایرادات – 129
• بخش بیست و سوم – نتیجه – 130

منابع

1. آخوندی، دکتر محمود، آیین دادرسی کیفری، انتشارات اشراق، سال 1379
2. آشوری، دکتر محمد، آیین دادرسی کیفری، سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی و دانشگاهها سال 1379
3. احمدی، دکتر نعمت، آیین دادرسی مدنی، انتشارات اطلس، سال 1371
4. بهرامی، دکتر بهرام، آیین دادرسی مدنی عملی و کاربردی ، انتشارات بهنامی، سال 1379
5. جعفری لنگرودی، دکتر محمد جعفر، دانشنامه حقوقی، انتشارات امیرکبیر، سال 1375
6. شمس، دکتر عبدالله، آیین دادرسی مدنی، نشر میزان، سال 1380
7. صدرزاده افشار، دکتر سید محسن، آیین دادرسی مدنی و بازرگانی موسسه انتشارات جهاد دانشگاهی سال 1379
8. کاتوزیان، دکتر ناصر، اعتبار امر قضاوت شده در دعوای مدنی، کانون وکلای دادگستری، سال 1373
9. مجموعه نشستهای قضایی، دفتر بررسی و تهیه و تدوین متون آموزشی، سال 1382
10. مدنی، دکتر سید جلال الدین، آیین دادرسی مدنی، انتشارات پایدار، سال 1379
11. نجفی، دکتر ابوالحسن، مرکز نشر دانشگاهی، سال 1371
12. واحدی، دکتر قدرت الله، بایسته های آیین دادرسی مدنی، نشر میزان، سال 1379