جوشکاری با قوس الکتریکی در پناه گاز محافظ

تجربه نشان داده که در صورتی که بتوانیم از ورود هوا به منطقه جوش پیشگیری کنیم جوش از خواص شیمیایی و فیزیکی بهتری برخوردار خواهد بود. در این جا کلمه هوا به مخلوطی از گازهای اکسیژن هیدروژن نیتروژن و بخار آب که همگی باعث کاهش کیفیت جوش می شوند اطلاق می گردد. باید اضافه کرد که اکسیدهای فلزی و گرد و غبار و ذرات پراکنده در هوا نیز باعث کاهش کیفیت جوش می گردند.

در بسیاری از مراحل جوشکاری با قوس الکتریکی و همچنین لحیم کاری و لحیم کاری سخت گازهای حاصل از سوختن پوشش الکترودها و همچنین گازهایی که مخصوص این کار پیش بینی شده اند از ورود و تماس هوا و دیگر عناصر مضر به منطقه جوش جلوگیری می کنند.

اصول اساسی جوشکاری با قوس الکتریکی در پناه گاز محافظ

اصول کار این طریقه جوشکاری بسیار ساده است. الکترود گیر که در اینجا به آن تفنگ یا مشعل هم گفته می شود طوری طراحی شده که علاوه بر الکترود جریانی از یک گاز خنثی مانند بی اکسید کربن هلیوم یا آرگون را نیز از خود عبور می دهد.

غرض اصلی از استفاده از یک گاز محافظ در خلال جوشکاری در امان نگه داشتن فلز مذاب از ورود و تماس اکسیژن هوا و سایر گازهای مزاحم موجود در آن به منطقه جوش می باشد. در این طریق با حذف اکسیداسیون و سیار ناخالصی های موجود جوشکاری بر روی فلزاتی که با سایر طرق جوشکاری غیرممکن و یا بسیار دشوار است ممکن می گردد. این طریقه جوشکاری با روش دستی خودکار و نیمه خودکار مرسوم و متداول است. در این قسمت روشهای دستی و نیمه خودکار مورد بررسی قرار گرفته و بحث درباره طریقه اتوماتیک به بخش دیگری موکول می شود.

در موقع کار با این روش جوشکاری گازی که از داخل الکترودگیر عبور می کند و اطراف الکترود را در بر می گیرد به محض خروج از الکترود گیر اتمسفر محیط را با فشار پس زده و الکترود قوس و منطقه مذاب را از ورود هوای اطراف در امان نگه می دارد.

جوشکاری یا قوس الکتریکی در پناه گاز خنثی سه مزیت اساسی نسبت به جوشکاری ساده با قوس الکتریکی دارد. این مزایا عبارتند از:

1. سرعت عمل بسیار زیاد است.
2. جوش خیلی تمیزتر است.
3. جوشکاری فلزاتی که با سایر روشها غیرممکن یا دشوار است ممکن می گردد.

یکی از مزایا سرعت مل کاهش تلفات و صرفه جوئی در وقت است. درصد تقریبی هزینه ها بشرح زیر می باشد:

الکترود تنگستن (اگر مصرف شود)                       3%

انرژی الکتریکی                                               5%

گاز محافظ                                                     92%

باین ترین ملاحظه می شود که عمل کرد این روش بمراتب سریع تر از جوشکاری معمولی با قوس الکتریکی می باشد و البته بدیهی است که صرفه جویی در تعداد و ساعت کار کارگر نیز قابل توجه بوده و تولید بسیار زیاد خواهد بود همچنین در این روش چون نیازی به تمیز کردن تفاله جوش نیست. در زمان و مزد کارگر باز هم صرفه جوئی خواهد شد.

انواع روشهای جوشکاری با گاز خنثی

انواع روشهای جوشکاری مورد استفاده و مرسوم بشرح زیر می باشند:

• الف. جوشکاری با قوس الکتریکی با الکترود از جنس تنگستن (TIG یا GTAW) که اصطلاحا آن را تیک خواهیم نامید.
• ب. جوشکاری با قوس الکتریکی با الکترود فلزی (MIG یا GMAW) که آن را میگ می نامیم.
• ج. جوشکاری با قوس الکتریکی و به وسیله الکترود زغالی (CIG یا GCAW) که آن را سیگ می نامیم.
• د. جوشکاری با قوس الکتریکی به طریق نقطه جوش GASW بهرحال در مجموع برای عبور جریان الکتریسیته سه روش پیشنهاد شده است:

1. جریان مستقیم با پلاریته مستقیم (DCSP)
2. جریان مستقیم با پلاریته معکوس (DCRP)
3. جریان متناوب (AC)

یونها مولکول های یک گاز می باشند که بصورت ذرات باردار (الکتریکی) در می آیند.

این عملیات قسمتی از تئوری الکترونی می باشند. در روش DCSP نفوذ بسیار عالی است چون جریان حرکت الکترون ها بطرف قطعه کار بوده و در نتیجه گرما را بر روی آنت متمرکز می کند.

اگر از روش DCSP استفاده کنیم کار بسیار تمیز خواهد بود ولی نفوذ خیلی زیادنمی باشد زیرا بیشتر گرما در روی الکترود تنگستن (آند) یا سیم جوش ایجاد خواهد شد. بلافاصله ملاحظه می شود که استفاده از این طریقه برای جوشکاری بر روی قطعات آلومینیومی منیزیمی و سایر موادی که جوشکاری آنها مشکل است بسیار مفید می باشد (در این حالت باید از الکترودی از جنس تنگستن استفاده نمود). اگر از جریان متناوب با فرکانس بالا (ACHF) استفاده شود هم نفوذ خوب بوده و هم کار تمیز خواهد ماند.

در موقع استفاده از روش (MIG) GMAW جریان گرمائی قوس متغیر است زیرا الکترود فلزی ذوب شده و قطرات مذاب از قوس عبور کرده و به منطقه جوش سقوط می کنند. این روش جوشکاری اغلب با طریقه DCRP صورت می گیرد. در این حالت قوس بسیار تمیز بوده و فلز جوش با سرعت بر روی قطعه کار ته نشین می شود. البته در این حالت جریان الکتریکی نسبتا زیاد لازم است تا فلز مذاب را به صورت پودر در آورده و آنرا بر روی قطعه کار ته نشین نماید.

مرتب کردن یک کارگاه جوشکاری TIG

یک کارگاه کامل TIG شامل لوازم و تجهیزات نیز خواهد بود:

کابین جوشکاری – سیستم تهویه – میز کار – دستگاه قوس الکتریکی – سیلندر گاز محافظ – رگولاتور سیلندر و جریان سنج – لوله گاز محافظ – کابل الکترود – کابل زمین – مشعل مخصوص برای نگهداری تنگستن (با سیستم خنک شونده بوسیله هوا) و شیر قطع و وصل گاز.

البته تمام این تجهیزات فقط برای سیستمی که به توسط هوا خنک شود مناسب می باشند.

درصورتی که مشعل به وسیله آب خنک شود دستگاه های اضافی زیر نیز لازم می باشند:

شیر آب – لوله برای انتقال آب – لوله ای برای تخلیه و انتقال آب خروجی به فاضلاب – و الکترودگیر مخصوص تنگستن که بوسیله آب خنک می شود.

بیشتر اوقات لوله آب و گاز و کابل جوشکاری در یک لوله واحد دیگر جاسازی می شوند.

معمولا جریان آب خروجی را از میان کابل الکترود عبور می دهند. خنک کنندگی آب این امکان را می دهد که از کابل های نازکتری استفاده کنیم تا وزن مشعل سبک تر شده و قابلیت انعطاف آن افزایش یابد.به سیستم کنترل پائی شدت جریان (که در فصل دوم توضیح داده شده) و همچنین جریان عبور گاز (رگولاتور گاز و گازسنج) که نسبت به شرایط جوشکاری قابل تنظیم می باشد توجه داشته باشید.

کابین جوشکاری و طریقه تهویه آن نیز در فصل دوم توضیح داده شده و دراین جا نیازی به تکرار آن نیست.

راه‌اندازی یک کارگاه جوشکاری TIG

قبل از شروع به کار، کارگاه باید کاملا مورد بازرسی قرار گیرد. اتصالات کلیه مدارهای الکتریکی باید محکم و پاکیزه باشند. سیلندر گاز باید بطور مطمئنی در جای خود تثبیت شده باشد تا خطری متوجه کارکنان کارگاه و خود سیلندر نشود.

تنظیم آمپراژ برای الکترود تنگستن در مورد جوشکاری فولاد معمولی و فولاد ضدزنگ داده شده است. جریان متناوب برای جوشکاری آلومینیوم را مشخص می‌کند.

برای این کار اغلب از روش DCRP استفاده می کنند.

تنظیم و تناسب شدت جریان با ضخامت قطعه کار، شبیه دستورات داده شده در مورد جوشکاری معمولی با قوس الکتریکی است.

سوراخ الکترود گیر باید متناسب با اندازه الکترود تنظیم و انتخاب شود و به همین ترتیب میزان شدت جریان و اندازه عبور جریان گاز نیز باید به نسبت آنها کم و زیاد شود.

بهرحال همیشه از دستورات کارخانه سازنده دستگاه یا الکترود پیروی کنید.

الکترودگیر و میزان عبور جریان متناسب با هر یک داده شده است. البته باید توجه داشت که تغییرات مزبور ناشی از کم و زیاد کردن دستگاه مراحل زیر را تعقیب کنید:

ابتدا مطمئن شوید که جریان گاز و آب ( در صورتی که سیستم با آب خنک می شود) در لوله‌ها جاری بوده و یا شیر آنها باز است. این سیالات بوسیله شیرهای دستی که در داخل الکترودگیر ویاقلاب آن تعبیه شده، تنظیم می شوند. در برخی موارد، کنترل عبور جریان خودکار بوده و به توسط رله الکتریکی و شیرهای سلونوئیدی صورت میگیرد.

درهر دو صورت میزان عبور جریان آب و گاز را تنظیم کنید. میزان معمولی جریان آب در هر ساعت بین 12 تا 23 گالن می باشد. اندازه‌گیری مهمی که در این مرحله باید صورت گیرد این است که افزایش دمای آب باید فقط 10 درجه فارنهایت باشد. نسبت های مربوط به عبور جریان گاز  نوک الکترود تنگستن  باید به خوبی شکل داده شده باشد تا نتایج خوبی به دنبال داشته باشد. در مورد جریان متناوب انتهای الکترود باید به صورت کروی بوده و در روش DCSP نوک الکترود بهتر است تیز شده باشد.

نکته ای که یاد آوری ان کاملا ضروری به نظر می رسد اینکه، در موقع کار با جریان متناوب توجه داشته باشید که الکترود طوری در داخل الکترو‌گیر نصب شود که نوک گرد آن در طرف ایجاد قوس واقع شود.

ایجاد قوس

برای جریان متناوب، سیستم به فرکانس فوق‌العاده زیادی نیاز دارد. برای روشن کردن قوس، الکترود گیر را در وضعیت افقی بالای کار نگهداشته و الکترود را به سرعت به کار جوری نزدیک کنید که فاصله نوک الکترود تا سطح کار حدود  اینچ شود. در جریان متناوب، فرکانس جریان آنقدر زیاد است که فاصله مزبور  فورا با قوس الکتریکی پر میشود.

اگر از جریان DC استفاده کنیم نوک الکترود تنگستن باید سطح کار را لمس کرده و سپس عقب کشیده شود.

برای تمرین بهتر است الکترود تنگستن را ابتدا بر رویی یک قطعه از جنس تنگستن فرود بیاوریم و یا در غیر این صورت از یک الکترود مستعمل استفاده کنیم تا الکترود تازه، کثیف وخراب نشود.

تمام ماشین‌های جوشکاری که برای این طریقه جوشکاری طراحی شده‌اند ( چه AS و چه DC یا هر دو) مدار خاصی دارند که در شروع کار فرکانس زیادی را در مدار جاری می سازند.

در ماشین‌های مختلف ،‌این مدار، بصورت های متنوعی ارائه می شود. در صورتی که ماشین برای استفاده با جریان متناوب پیش‌بینی شده باشد، این جریان‌ با فرکانس زیاد بصورت دائمی ادامه پیدا خواهد کرد. در ماشین‌های مخصوص جریان DC، یک رله الکتریکی، جریان با فرکانس زیاد را بلافاصله پس از ایجاد قوس، قطع می نماید.

قبل از شروع جوشکاری بر روی کار اصلی، بهتر است مشعل را به کار در روی یک قطعه زائد گرم کنیم. در نتیجه این عمل، الکترود در دهانه الکترود گیر گرم شده و نتایج خوبی از خود بجا خواهد گذاشت.

سیم جوش پر کننده و الکترود گیر برای جوشکاری در وضعیت تخت نمایش داده شده است.

طرز کار جوشکاری به روش GTAW ( TIG)

چه از جریان متناوب استفاده شود و چه طریقه DCRP بکار رود، استفاده از این روشهای جوشکاری این حس‌را دارد که قطعه کار از پاکیزگی زیادی برخوردار خواهد بود.

و به این لحاظ است که اینگونه مدارهای الکتریکی را بیشتر برای جوشکاری قطعات آلومینیوم و فولاد ضد زنگ بکار می‌برند. این عمل اثر پاکیزگی کاتدی[1]( در تمام یا قسمتی از زمان جوشکاری ، کار در قطب منفی است) نامیده می شود. در صورتی که پاکیزگی از اهمیت بیشتری برخوردار باشد بهتر است از گاز آرگون استفاده شود.

اگر چه باید توجه داشت که در این حالت باید قبل از شروع جوشکاری کار را کاملا تمیز نمود.

برای تمیز کردن آلومینیوم ابتدا سطح آن را با برسی از جنس فولاد ضدزنگ پاک کرده و گرد زدائی می‌کنند و سپس با استفاده از آستون، آن را به طریق شیمیایی نیز تمیز می نماید. توجه داشته باشید که آستون فوق العاده قابل اشتعال است.

در این مورد یک ساعت قبل از جوشکاری، از استون استفاده کنید.

برای کسب نتیجه بهتر توصیه می شود که قبل از جوشکاری آلیاژهای فولاد آنها را تا 60 درجه فارنهایت گرم کنید. برای از بین بردن بخارات و ذرات مزاحم، قبل از جوشکاری آلومینیوم باید آن را تا 120 درجه فارنهایت گرم کرد.

اگر جوشکاری در  چند مرحله صورت می‌گیرد، بین هر مرحله باید اجازه  داد تا کار خنک شود. اگر جنس کار از فولاد باشد توصیه می شود که تا دمای کار به 350 درجه فارنهایت نرسیده، مرحله بعدی را آغاز نکنید. در مورد آلومینیم دمای 300 درجه فارنهایت پیشنهاد می شود.

آماده سازی کار برای انجام جوشکاری

آماده سازی فلز جهت جوشکاری به هر یک از دو شیوه: جوشکاری با قوس الکتریکی در پناه گاز خنثی با الکترود تنگستن (TIG)، یا سیم جوش (MIG) با هم شباهت های زیادی دارند. در عمل برای جوشکاری قطعات با ضخامت 32/3 اینچ و بیشتر بهتر است

نتیجه جوشکاری بسیار جالب است.

برای جلوگیری از ورود اکسیژن و ناخالصی های دیگر بهتر است از یک زیر کاری مناسب استفاده کرد. در این حالت فلزات قطعات کار با کیفیت بهتری ذوب و در یکدیگر ممزوج می شوند. برای جوشکاری قطعاتی از جنس منیزیم، تیتانیم یا زیرکونیم و غیره بهتر است از زیر کاری از جنس کربن (یا حتی فلزات دیگر) استفاده کرد.

در شروع کار، برای تمرین، بهتر است از جوشکاری قطعات ساده تر شروع کرده و بمرور تمرینات مشکل تری انتخاب شود تا کار آموز نحوه در دست گرفتن مشعل و کار کردن با آن را بخوبی فرا گیرد. در هر حالتی، نوع فلز مورد جوشکاری باید شناخته شده باشد.

جوش MIG را به صورت خودکار نیز می توان انجام داد. در این حالت مشعل یا قطعه کار مورد جوشکاری با سرعت مشخص حرکت کرده و در صورت لزوم سیم جوش نیز بصورت خودکار به منطقه مذاب هدایت می شود.

نحوه انجام جوش MIG

پس از ایجاد قوس و شروع عملیات جوشکاری، حرکت مشغل را در کوچکترین دایره ممکن ادامه دهید و سعی کنید که در محل شروع جوشکاری یک حوضچه مذاب ایجاد نمایید. زاویه الکترود گیر با سطح کار باید بین 60 تا 80 درجه باشد البته در این حالت شیب مشعل از شیب آن در جوشکاری اکسی استیلن کمی بیشتر است و این بخاطر حفظ منطقه مذاب با گاز محافظ است.

در این جا نیز حرکت حوضچه مذاب باید بهمان طریقی باشد که در جوشکاری با اکسی استیلن توضیح داده شد. بهرحال باید توجه داشت که حرکت مشغل از حرکت حوضچه مذاب کمتر باشد.

در صورتی که از سیم جوش استفاده می کنید، قوس الکتریکی را متوجه لبه پشتی حوضچه کرده و سیم جوش را از لبه جلویی وارد حوضچه نمائید و سپس قوس الکتریکی را به آرامی به طرف جلو متوجه کرده و سعی کنید که حوضچه را به ملایمت در امتداد خط جوش به حرکت در آورید.

زاویه سیم جوش با سطح کار بسیار کم و در حدود 20 درجه است. برای متوقف کردن جوشکاری، الکترود را به سرعت عقب کشیده و یا با استفاده از پدال کنترل از راه دور، جریان را کم کنید.

نکته ای که یادآوری آن در این جا ضروری است این است که همیشه تا کمی پساز متوقف شدن عملیات جوشکاری جریان ورود گاز را نبندید تا جریان مزبور، تنگستن را خنک کرده و از آن محافظت نماید. در غیر این صورت تنگستن به سرعت از بین خواهد رفت.

جریان گاز علاوه بر خاصیت مذکور این حسن را دارد که حوضچه مذاب را نیز تا سرد شدن کامل، از ورود گازهای مزاحم در امان نگه می دارد.

اصول کار جوشکاری به روش GMAW (MIG)

یکی از روش هائی که در جوشکاری با قوس الکتریکی در پناه گاز محافظ صورت می‌گیرد، استفاده از یک الکترود مصرف شدنی است که ضمناً وظیفه فلز پر کننده (سیم جوش) را نیز برعهده دارد.

این عمل، جوشکاری با قوس الکتریکی در پناه گاز خنثی و به کمک سیم جوش یا فلز پر کننده بوده و اختصاراً با حروف (MIG) مشخص می شود. الکترود فلزی با همان سرعتی که در نوک الکترود گیر ذوب شده و بر روی سطح کار ته نشین می شود، به داخل الکترودگیر هدایت می شود.

برای تغذیه سیم جوش به منطقه جوش، یک موتور الکتریکی با سرعت قابل کنترل، سیم جوش را از قرقره آن کشیده و به داخل الکترودگیر هدایت می کند. معمولاً اینگونه الکترودها را به صورت کلاف یا حلقه به بازار عرضه می کنند.

در اینجا باید توجه داشت که الکترودگیر چند وظیفه اصلی دارد. اولاً جریان لازم برای ایجاد قوس را تامین کرده ثانیاً سیم جوش را به محل قوس هدایت می کند و بالاخره در صورتی که سیستم با آب خنک شود جریان آب خنک را در محل های لازم جاری می سازد.

روش های مختلف جوشکاری MIG

این روشها به شرح زیر است:

1. روش اسپری یا ذره پاشی
2. روش مدار اتصال کوتاه (که انتقال عمقی یا قطره ای نیز نامیده می شود).
3. روش ضربانی.

در روش ذره پاشی نوک الکترود که تقریباً به صورت خمیری در آمده، به ذرات بسیار ریز که تقریباً حالت پودری دارند مبدل شده و به سطح کار سقوط می کنند و در حقیقت روی سطح آن پاشیده می شوند.

از این روش بیشتر برای اتصالاتی که دقت و سرعت در آنها مطرح است استفاده می‌کنند.

در روش اتصال کوتاه، فلز ذوب شده بصورت قطرات درشت و به میزان 100 قطره یا کمتر در هر ثانیه به سطح کار می چکد. علت انتخاب این اسم آن بوده که درشتی قطرات به اندازه ای است که برای یک لحظه بسیار کوتاه، فاصله نوک الکترود با کار پرشده و عملاً مدار به صورت اتصال کوتاه یا اصطلاحاً “شورت” در می آید.

در این حالت میزان سقوط قطرات در هر ثانیه بین 100 تا 200 قطره است. از این روش بیشتر برای جوشکاری قطعات نازک که در ضمن دقت چندانی هم ندارند استفاده می‌شود.

کارگاه جوشکاری MIG

تجهیزات کلی که برای تاسیس یک چنین کارگاهی لازم است عبارتند از:

1. ماشین جوشکاری با قوس الکتریکی. ماشین های با ولتاژ ثابت ارجح ترند. بسته به نوع کاربرد، از هر دو نوع ماشین های AC یا DC می توان استفاده نمود.
2. کابین جوشکاری.
3. میزکار.
4. سیستم تهویه.
5. یک کابل مخصوص که به ماشین و مشعل مربوط می شود و وظیفه آن انتقال مخلوط گاز، آب و سیم جوش است.
6. سیلندر گاز محافظ.
7. رگولاتور سیلندر و جریان سنج.
8. الکترود گیر مخصوص.
9. کابل و گیره زمین.
10. وسیله کنترل جریان از راه دور.
11. دستگاه مخصوص کنترل و تغذیه سیم جوش.
12. حلقه یا قرقره برای سیم جوش.
13. سیستم کنترل آب.

در این حالت جوشکاری به صورت نیمه خودکار صورت می گیرد زیرا سیم جوش با سرعت یکنواختی به داخل الکترود تغذیه شده و با همان نسبت در حوضچه مذاب بمصرف می رسد و باید توجه داشت که الکترودگیر در دست کارگر بوده و وضعیت حرکت آن ثابت نیست. علاوه بر سیستم های کنترل کننده میزان عبور شدت جریان، گاز و آب، در این روش به یک ماشین مخصوص جهت تغذیه سیم جوش نیاز داریم.

در روی همین ماشین، قرقره مخصوص سیم جوش و شیر کم و زیاد کننده گاز محافظ نیز مشاهده می گردد.

مرتب کردن یک کارگاه جوشکاری MIG

جمع و جور کردن و راه اندازی یک کارگاه جوشکاری MIG به یک شخص با تجربه نیاز دارد. برای چنین کاری رعایت کلیه دستورات و استانداردهای سازمانهای اداری و موسسات صنعتی ملی ضروری است.

رعایت کلیه دستورات و پیشنهادات کارخانه های سازنده برای نصب و بهره برداری از دستگاه ها نیز یک امر بدیهی بنظر می آید.

کابین جوشکاری باید بطور مناسبی نورگیری و تهویه شده و در مقابل خطرات آتش سوزی و برق گرفتگی از ایمنی کافی برخوردار باشد.

ماشین تولید کننده انرژی الکتریکی جهت جوشکاری باید در یک محل خشک نگهداری و نصب شود.

پس از نصب ماشین باید آن را تراز کرده و کابلهای مدار اولیه و سیم های کنترل را براساس استانداردهای محلی وصل نمود.

کابل های تشکیل دهنده مدار جوشکاری را باید طوری انتخاب کرد که حداقل طول ممکن را دارا باشند. این کابل ها باید از مسیری عبور کنند که امکان برخورد اجسام و دستگاه های متحرک با آنها وجود نداشته و همچنین به کارکنان کارگاه صدمه و خطری وارد نسازند.

سیلندر گاز محافظ بهتر است در نزدیکی ماشین های جوشکاری نصب شده و به طریق مطمئن در جای خود محکم شود که خطر سقوط نداشته باشد.

راه اندازی کارگاه

قبل از روشن کردن دستگاه، کارگاه را بازرسی کنید تا مطمئن شوید که همه قسمت‌ها در وضعیت مناسب قرار دارند. سپس مراحل زیر را تعقیب کنید.

1. لوله و کابل ها را با دقت بازرسی کنید و مطمئن شوید که آثار پوسیدگی و خوردگی در روی آنها وجود ندارد.
2. اتصالات آب، گاز و برق را بازرسی کنید.
3. دستگاه جوشکاری و سیلندر را از نظر موقعیت و وضعیت قرار گرفتن و پاکیزگی بازرسی کرده و از تمیزی کابین ها اطمینان حاصل کنید.
4. سیستم تهویه را روشن کرده و عبور جریان هوا را بازرسی کنید.
5. شیر اصلی ورود آب را باز کنید.
6. با در نظر داشتن کلیه دستورات حفاظتی، شیر ورود گاز محافظ به سیستم را باز کنید.
7. با در نظر داشتن دستورات کارخانه سازنده، ماشین جوشکاری را نسبت به اندازه سیم جوش، نوع اتصال و غیره تنظیم کنید.
8. بدون روشن کردن قوس، مکانیسم تغذیه سیم جوش را روشن کرده و از صحت کار آن اطمینان حاصل کنید.
9. با استفاده از یک انبردست، سیم جوش اضافی را که از نوک مشعل بیرون زده قطع کنید.
10. الکترود گیر را طوری در دست نگه دارید که نوک الکترود در نقطه شروع کار با آن تماس پیدا کنید.
11. با توجه به اینکه قبلاً لباس های حفاظتی و دستکش و غیره بتن کرده‌اید، ماسک را پایین بیاورید.
12. دکمه شروع را که در روی مشعل قرار دارد فشار داده و عملیات جوشکاری را آغاز کنید.

عملیات جوشکاری

اگر از سیم جوش مناسب و گاز یا مخلوطی از گازهای مناسب استفاده کرده و ماشین بطور مناسبی تنظیم شده باشد، با این طریقه می توانید بسیاری از فلزات تجارتی را جوشکاری کنید. این روش جوشکاری در انواع وضعیت ها قابل اجراء است. به گاز محافظ، جهت حرکت و وضعیت الکترود نسبت به موقعیت جوش توجه داشته باشید.

برای تامین نفوذ کافی، لبه هر دو قطعه را پخ زده اند. این جوشکاری نیز در حالت تخت انجام می شود.

البته جوشکاری به طریقه افقی، عمودی و سربالا نیز ممکن و بلامانع است. جوشکاری لب به لب دو صفحه نازک در وضعیت عمودی نشان داده شده است.

توجه داشته باشید که پیشروی از پایین به بالا صورت می گیرد. این روزها بر مصرف بی اکسید کربن به عنوان گاز محافظ روز بروز افزوده می شود.

به چگونگی تبدیل بی اکسید کربن به مونواکسید کربن و اکسیژن اتمی در جریان قوس توجه داشته باشید. البته مونواکسید کربن بلافاصله با اکسیژن ترکیب شده تا در هاله خارجی گاز محافظ، بی اکسید کربن را مجدداً ایجاد نماید.

در حین جوشکاری MIG، ابتدا بر روی یک قطعه فلز مشابه با کار اصلی، کمی تمرین کنید.

بهترین کار برای شروع قوس در محل مناسب این است که ابتدا در حالی که ماسک بالاست و جریان قطع می باشد، نوک الکترود مصرف شدنی را در نقطه شروع کار قرار دهید. سپس ماسک را به آرامی پایین آورده و با فشار به دکمه وصل کننده جریان، عملیات جوشکاری را آغاز نمائید.

اگر قبل از اینکه نوک الکترود در وضعیت صحیح قرار گرفته و با آن تماس پیدا کنید، دکمه وصل جریان فشار داده شود، مقداری الکترود اضافی از نوک مشعل بیرون زده و آنقدر بیرون می آید که به سطح کار تماس پیدا کند. در این صورت بلافاصله پس از ایجاد قوس، این الکترود اضافی آب شده وروی سطح کار می ریزد و علاوه بر از بین بردن جلوه جوش و محکمی آن، از نظر اقتصادی نیز مقرون به صرفه نخواهد بود. در این جا نیز صدای مناسب جوش همانی است که در جوشکاری عادی با قوس الکتریکی گفته شد.

البته باید توجه داشت که یک جوش خوب در صورتی ایجاد خواهد شد که اندازه سیم جوش، سرعت تغذیه آن و میزان جریان انتخاب شده با هم متناسب باشند.

اگر لازم است که از یک سیم جوش واحد، جریان بیشتری عبور کند، سرعت تغذیه آن نیز باید بیشتر گردد.

در صورتیکه بخواهید از یک سیم جوش کلفت تر استفاده کنید یا باید جریان را زیاد کنید یا سرعت تغذیه را کاهش دهید و یا هر دو عمل را همزمان اجراء کنید.

این نسبت ها بسیار مهم بوده و تمام توصیه های کارخانجات سازنده را باید مو به مو اجرا کرد.

مروری درباره دستورات حفاظتی

از آنجائی که نور تولید شده در جوشکاری بسیار زیاد و مضر است، کارگر باید حتماً از ماسک جوشکاری با لنز رنگی (نمره 12 تا 14) استفاده کند. همچنین وی باید مراقب سوختگی پوست بدن که ناشی از وجود اشعه ساطع شده است باشد. برای حصول نتایج بهتر، دستگاه را باید همیشه در وضعیت خوب نگهداشت.

از آنجائی که مرطوب بودن کف کارگاه یا بدنه ماشین، شرایط برق گرفتگی را فراهم می کند، بلافاصله پس از رویت نشت در سیستم آب رسانی مشعل، آن را ترمیم کنید. در موقع کار کردن بر روی دستگاه، مدار اولیه و مدار فرکانس زیاد سیستم باید حتماً قطع شده باشد. یکی از نکات بسیار ضروری در موقع انجام عملیات جوشکاری TIG یا MIG یا CIG این است که جوشکاری و افرادی که در نزدیکی وی قرار دارند دستورات حفاظتی لازم برای جوشکاری معمولی با قوس الکتریکی را رعایت کنند. به علاوه دستورات حفاظتی دیگری نیز وجود دارد که آنها را باید کنترل کرد.

جریان اشعه فوق بنفشی که از محل قوس الکتریکی ساطع می شود اکسیژن هوا را به “اوزون” تبدیل می کند.

با وجودی که مقدار اوزون تولید شده بسیار ناچیز است ولی در عین حال باید از صحت کار تهویه مناسب اطمینان حاصل نمود.

تهویه باید طوری باشد که گازهای ایجاد شده از قبیل اکسیدهای نیتروژن، بی اکسید کربن، مونوکسید کربن و گازهای تجزیه شدنی از قبیل تری کلرومتیلن را از محل کارگاه دور سازد.

---

[1] – Cathodic Cleaning Effect