دیر جوش خوردن، بد جوش خوردن و جوش نخوردن استخوان شکسته

عموماً ترمیم شکستگی استخوان در یک شیوه منظم و با اجزای تشکیل دهنده مکانیکی و بیولوژیکی مناسب که در حال حاضر موجود است، دنبال می شود. تکنیکهای جراحی بهبود یافته و جراحی های پیوند زدن، به جراحان این اجازه را می دهد که شکستگی استخوان نسبتاً پیچیده را با نتیجه موفقیت آمیزی معالجه نمایند. با وجود این ، برخی عارضه ها با این جراحی در بیمار رخ خواهد داد و ترمیم های متعاقب شکستگی در استخوان شامل،‌استئومیلیت (عارضه عفونت ماده استخوان به وسیله میکروب چرکزا) ، شل شدن درون کاشت، ‌و عدم استحکام شکستگی استخوان خواهد بود. همه این عارضه ها ممکن است به دیر جوش خوردن استخوان ، جوش نخوردن دو سر استخوان شکسته، یا بد جوش خوردن قطعات استخوان شکسته منجر شود، و اگر قوانین ثابت سازی شکستگی در استخوان بطور دقیق دنبال نشود، ممکن است کل این سه پیامد در بیمار رخ دهد.

هدف

در چند دهه اخیر پیشرفتهای چشمگیری در فهم ما از چگونگی تاثیر استروئیدی جنسی برای رشد اسکلتی و کسب سلامت استخوان در دوره بلوغ لازم و ضروری هستند کمبود استروژن عمده ترین عامل در پیشرفت پوکی استخوان است.

مکانیسم های تاثیرات اسکلتی استروئیدی جنسی هنوز به طور کامل شناخته شده نیست A3و A5و A6).

اما در سالهای اخیر پیشرفتهای قابل ملاحظه ای در دانش ما نسبت به استروژنها و به میزان کمتری آندروژنها در بازسازی استخوان بوجود آمده است.( A3).

بینش های جدیدی در مورد گیرنده های استروژن، کشفیات اخیر در زمینه افزایش فعالیت استئوکلاستها و آموخته هایی برگرفته از جهشهای ژنتیکی در انسان و حیوان، همه و همه در افزایش درک ما از تاثیرات اسکلتی استروژن در نر و ماده دقیق هستند. (A 4 و A7).

از طرفی عموماً ترمیم شکستگی استخوان در یک شیوه منظم و با اجزاء تشکیل دهنده مکانیکی و بیولوژیکی مناسب که در حال حاضر موجود است دنبال می شود (رفرانس بخش 131 نوشته شود).

تکنیکهای جراحی بهبود یافته و جراحیهای پیوند زدن به جراحان این اجازه را می دهد که شکستگی های استخوانی نسبتاً پیچیده را با نتیجه موفقیت آمیزی معالجه نمایند با وجود این بعضی عوارض متعاقب شکستگی ها در استخوان بوجود می آید که باعث دیر جوش خوردن استخوان،‌عدم جوش خوردن استخوان و بد جوش خوردن استخوان شکسته منجر می شود. (رفرانس بخش 131 نوشته شود.)

هدف از این مطالعه عبارت از بهبود و افزایش قدرت مکانیکی و عمل استخوان برای وزن گیری بهتر و سریعتر ، جلوگیری از تاخیر در جوش خوردگی و عدم جوش خوردگی و در نهایت برگشت کارایی استخوان آسیب دیده است.

پیشینه و سابقه

استروئیدهای جنسی برای رشد اسکلتی و کسب سلامت استخوانی در طول بلوغ لازم و ضروری هستند و کمبود استروژن در پوکی استخوان نقش دارد. مکانیسمهای تاثیرات اسکلتی استروئیدهای جنسی هنوز بطور کامل شناخته نشده اند، اما در سالهای اخیر پیشرفتهای قابل ملاحظه ای در دانش ما نسبت به استروژن ها ، و به میزان نسبتاً کمتری آندروژنها در بازسازی استخوان بوجود آمده است. بینش های جدیدی در مورد گیرنده های استروژن، کشفیات اخیر در زمینه افزایش فعالیت استئوکلاست ها و آموخته هایی برگرفته از جهشهای ژنتیکی در انسان و حیوان،‌همه و همه در افزایش درک ما از تاثیرات اسکلتی استروژن در نر و ماده دخیل هستند.

مسئله و ضرورت تحقیق

استروئیدهای جنسی نقش ضروری در حفظ سلامت استخوان در سرتاسر عمر دارند و تاثیرات بد کمبود هورمون در حیوانات نر و ماده پیر و جوان دیده می شود، نحوه عملکرد این تاثیرات بطور کامل شناخته نشده اند و موضوعی برای تلاش گسترده تحقیقی می باشند اگر چه پیامدهای درمانی بالقوه در این زمینه قابل ملاحظه است. سوالی که در این مرحله مطرح می شود این است که آیا این هورمونها به صورت آماری می توانند نقش معنی دار و تعیین کننده ای در استخوان سازی و التیام آن داشته باشند.

هدف

هورمونهای استروئیدی چگونه به عنوان یک راهکار و شاخص در شکستگیها و التیام استخوان در حیوانات نر عقیم شده و یا عقیم نشده و حتی در حیوانات ماده و حیواناتی که به نحوی دچار کمبود و اختلال هورمونهای استروئیدی هستند بکار گرفته شود.

روش تحقیق: مطالعه تجربی

جامعه آماری و شرح مراحل اجراء

ده راس خرگوش نر بالغ ظاهراً سالم از نوع آزمایشگاهی انتخاب شد و بدوش اسکروتال عقیم گردیدند و روی استخوان درشت نی از سمت جانب چهار سوراخ به قطر 1 و 2 و 3 و 4 میلی متر در طول استخوان تعبیه شد و سپس به دو گروه تقسیم شدند.

گروه اول: در فواصل روزهای صفر و 7 و 14 و 21 و 28 و 35 و 42 و 50 و 57 داروی ناندرولون دکانات به صورت عضلانی تزریق شد.

گروه دوم: داروی سیپروترون یک روز در میان تا روز 57 به خرگوشها خورانده شد.

متغیرهای مستقل: ناندرلون دکانوات و سیپروترون استات

متغیرهای وابسته: میزان تشکیل بافت استخوانی – میزان تشکیل کالوس – تحمل فشار

فرضیه

آندروژنها تا چه اندازه در التیام و بازسازی استخوان موثر هستند.

روش جمع آوری داده ها: ارزیابی رادیوگرافیک که در روزهای صفر و 15 و 30 و 45 و 60 انجام شد.

ارزیابی هیستوپاتولوژیک که در روز آخر (60 روز) نمونه های استخوانی به آزمایشگاه پاتولوژی ارسال گردید.

ارزیابی وضعیت گام که در روزهای 1 و 7 و 14 و 28 و 35 و 42 و 50 و 60 انجام شد.

روش آماری تجزیه و تحلیل اطلاعات

در مورد ارزیابی زمانی رادیو گرافی ها که از توزیع طبیعی برخوردار بود از تستهای آنالیز واریانس[1] در سطح معنی دار 05/0 استفاده شد.

در مورد وضعیت گام که در مقیاس رتبه ای قرار داشتند.

آزمون کروسکال ؟؟ ‌والیس[2] استفاده گردید محاسبات آماری با استفاده از برنامه آماری SPSS [3]انجام گردید.

نتایج: وضعیت گام خرگوشها در هر دو گروه از روز یک تا روز 60 بطور معنی داری بهبود می یابد. از طرفی بین دو گروه در زمانهای مختلف و بین زمانهای مختلف در هر گروه اختلاف معنی داری وجود ندارد. بجز در مورد روز یک و هفتم که این اختلاف کاملاً طبیعی است.

در ارتباط با میزان کالوس تشکیل شده در دو گروه اختلاف معنی داری در بعضی زمانها وجود دارد به لحاظ پاتولوژی ارزیابی گروه اول و دوم بیانگر وقوع ترمیم و تشکیل کال استخوانی هر دو گروه بود ولی بطور مقایسه ای گروه اول کال وسیع تر و حجیم تری داشتند و کل روند ترمیم مراحل پیشرفته تری داشت.

شکستگی های استخوانی دیر جوش خورده و جوش نخورده

شکستگی های استخوانی دیر جوش خورده

دیر جوش خوردن شکستگی استخوانی در مقایسه با ترمیم پیش بینی شده برای شکستگی استخوان مشابه تکنیکهای ثابت سازی مشابه، زمان گیر تر می باشد. این یک بیان مهم به نظر می رسد و هنگامی که یک استخوان دیر جوش می خورد، همیشه آشکار نمی باشد چون عامل های فراوانی در سرعت ترمیم شکستگی استخوان تاثیر می گذارند. زمان ترمیم پیش بینی شده برای جوش خوردن استخوانها، گوناگون می باشد و توسط سن و نوع جانور، محل و وضعیت شکستگی، درجه ای صدمه باعث نرم، وجود نقصان های استخوانی و نوعی از تکنیک ثابت سازی بکار برده شده، تحت تاثیر قرار می گیرد (برای نمونه، یک شکستگی عرضی از استخوان ران در یک توله سگ 4 ماهه ، نسبت به یک شکستگی معادل در سگ 14 ماهه، در ترمیم زود به هنگام اثر خواهد گذاشت). قبل از اینکه ترمیم استخوان دیر جوش خورده شروع شود، همه فاکتور باید بطور دقیق مورد مطالعه قرار بگیرند. پرتونگارها عموماً تشکیل پینه ها را با ترمیمهای بهبود آن در پرتو نگارهای متعاقب نشان می دهند. (شکل 1-131) . هنگامی که ترمیم شکستگی استخوان طولانی می شود، علت آن باید تعیین و ارزیابی شود تا بتوان تصمیم گرفت که آیا درمان محافظه کار یا دخالت برای نائل شدن به ترمیم کامل استخوان، ضروری می باشد یا نه.

شکستگی های استخوانی جوش نخورده

یک شکستگی استخوان جوش نخورده یک مشکلی است در پیشرفت ترمیم شکستگی که ظاهراً این توالی ترمیم متوقف شده است، و یک جنبش یا تکان در محل شکستگی وجود داشته است که درمان آن بدون مداخله درمان دیگر بعید به نظر می رسد. درمان استخوان دیر جوش خورده بر استخوان جوش نخورده مقدم می باشد و تفاوت میان آنها در رابطه با درجات آنها می باشد استخوان جوش نخورده ممکن است بر طبق فعالیت بیولوژیکی در محل شکستگی، بیشتر یا با عنوان شکستگی زیست (قابل زیست) یا غیر زیست طبقه بندی شود. این طبقه بندی به راهنمایی بیشتری در معالجه کمک خواهد کرد.

گاهی اوقات به شکستگی های جوش نخورده زیست ، همچنین عنوان جوش نخوردگی های رگی یا واکنشی اطلاق می کنند، که از لحاظ بیولوژیکی در محل شکستگی فعال می باشند و گواهی از واکنش استخوانی و تشکیل پینه هستند، و آنها مجدداً به سه طبقه بندی دیگر بر طبق مقدار پینه های تشکیل شده تقسیم بندی می شوند. استخوانهای جوش نخورده بزرگ شده، اغلب در پای فیل بوجود می آید که مقدار پینه های فراوانی را دارا هستند و اغلب این پینه ها از طریق نقصان در درون کاشت ها، حذف زودرس درون کاشتها، یا فعالیت بیش از حد حاصل می شوند. استخوانهای جوش نخورده ای که به مقدار متوسط بزرگ شده اند دارای پینه های کمتری می باشد و گاهی اوقات در پینه های سم اسب بوجود می آیند. استخوانهای جوش نخورده کم تغذیه شده دارای پینه های کم و یا هیچ پینه ای ندارند، و قسمتهای انتهایی استخوان شکسته توسط بافت فیبروز و رگهای خونی به هم وصل می شوند (شکل 2-131). این استخوانهای جوش نخورده زیست ممکن است که در متمایز شدن از استخوانهای جوش نخورده غیر زیستا، به علت تشکیل پینه های کمتر مشکل تر قابل تشخیص باشند، هر چند فعالیت کمتری در محل شکستگی وجود دارد و قسمت های انتهایی استخوان های نزدیک به محل شکستگی، هنوز زیستا می باشند. سنتی گرافی هسته ای ممکن است نشان دهد که یک ذخیره خون نزدیک قسمت های انتهایی شکستگی موجود می باشد (شکل 3-131) . در بررسی رادیوگرافی کی، ممکن است که یک بی قاعدگی و یک واکنش پذیری در قسمت های انتهایی شکستگی مشاهده گردد.

استخوانهای جوش نخورده غیر زیستا هم اندازه، غیر معمولی هستند و دارای وقفه شدیدی در ذخیره‌خون می باشند. این استخوانهای جوش نخورده غیر زیستی به چهار گروه طبقه بندی می شوند.

علتهای شکستگی های استخوانی دیرجوش خورده و شکستگیهای استخوانی جوش نخورده علت شکستگیهای دیرجوش خورده مقدم تر از شکستگیهای جوش نخورده است. بنابراین عاملهایی که به دیرجوش خوردن شکستگیها و جوش نخوردن آنها کمک می کند،‌در هر دو مشابه هستند. برخی عاملها ممکن است در ایجاد دیرجوش خوردگی و جوش نخوردگی شکستگیها تاثیر بگذارند، که این عوامل شامل ناکافی نبودن بی تکانی شکستگی (تکان نخوردن محل شکستگی)، کاهش کم یا کنارهم گذاری استخوانهای شکسته،‌نارسائی در ذخیره خون، عفونت و از دست دادن قطعات استخوانی می باشند.

ترمیم استخوانی نرمال ممکن است جزء ترمیم اصلی یا فرعی شکستگی استخوانی باشد. ترمیم استخوانی اصلی با تشکیل پینه های کمتر رخ می دهد و نمونه ای از ترمیم استخوانی است که با فورمهای محکم و ثابت سازی و بدون هیچ شکافی در شکستگی پیش بینی شده است. یک مقدار نسبتاً بزرگی از پینه ها،‌با ترمیم استخوانی فرعی رخ می دهد که این امر به علت بی تکانی نسبی (استحکام نسبی) محل شکستگی می باشد، و یا این مقدار بزرگ پنبه ها ممکن است با شکستگیهای ثابت سازی شده توسط جا افتادن خارجی استخوان شکسته، رخ دهد. در طی ترمیم استخوانی فرعی، آغاز ترمیم با بافتهای با تحمل کشش بالا، همانند بافت گرانولاسیون (بافت گوشت مانند در زخمها) شروع می شود. این ترمیم مقداری استحکام (بی تکانی) ابتدایی برای استخوان شکسته فراهم می کند و این در حالی است که هنوز اجازه‌حرکت در محل شکستگی بدون قطع کامل فرآیند ترمیم. به بیمار داده می شود. با وجود این ، چیزی که مهم به نظر می رسد این است که این حرکت یا تکان در محل شکستگی ، تحمل کشش بافت گرانولاسیون را افزایش نمی دهد بلکه به ترمیم تلاش رگهای خونی برای عبور از شکاف شکستگی منجر می شود. این تکان ممکن است به شکل فشارهای قیچی کردن،‌چرخشی، و یا خم کردن در محل شکستگی باشد. همانطوریکه پیشرفت ترمیم شکستگی همان غضروف استخوان حجم بافت پینه ها و حذف متوالی بافتهای دیگر را افزایش می دهند، بطور موثری ، استحکام بیشتری را برای استخوان شکسته فراهم می کنند. غضروف و بویژه استخوان قبل از اینکه دچار آسیب شوند، در حرکت یا تکان محل شکستگی، تحمل کششی کمی را دارا هستند. بنابراین ، تکان یا حرکت زیاد در محل شکستگی سبب آسیب بافتها و صدمه به رگهای میان محل شکستگی می شود که این آسیب منجر به ترمیم کند و یا احتمالاً جوش نخوردن شکستگی می شود. یک مطالعه در مراحل اولیه ای از شکستگی های جوش نخورده آزمایشی، یک سری سلولهای پایه مزانشیمی متمایز شده و تحویل شده کمتر را آشکار کرد و نشان داد که تفاوت های آنها از شکستگیهای جوش نخورده مزمن (طولانی) جلوگیری می کند.

درمان شکستگیهای استخوانی دیر جوش خورده

شکستگیهای استخوانی دیر جوش خورده غیر عفونی:

درمان شکستگیهای استخوانی دیر جوش خورده، به سوی عوامل زیربنای وابسته می باشد. بیشتر شکستگیهای جوش خورده با تاخیر،‌ نیازمند مداخله جراحی نمی باشد. زمان زیاد برای ترمیم شکستگی ها گاهی اوقات لازم می باشد مخصوصاً، اگر شواهد بالینی و رادیوگرافی دلالت بر ترمیم پیش رونده شکستگی داشته باشند. زمان زیاد لازم برای ترمیم شکستگی ممکن است منجر به خستگی بیمار و نقصان در درون کاشته شود، و این درون کاشت ها در هر زمان از معاینه بیمار، باید بررسی شوند.

یک نقص جزئی یا کامل در عمل ثابت سازی استخوان های شکسته، ممکن است نیازمند تعویض درون کاشتها و یا برخی شکلهای دیگری از ثابت سازی باشند. اگر ثابت سازی محل شکستگی مشکوک به نظر برسد، کاربرد دقیق از طرحهای ثابت سازی دیگر، مثل ثابت کننده اسکلتی خارجی در محل شکستگی کمتر مختل کننده به نظر می رسد و ممکن است منجر به ترمیم سریع شکستگی شود. میخ های ثابت سازی می توانند در بیرون محل شکستگی قرار داده شوند تا از قطع ذخیره خون جلوگیری به عمل بیاید. کاهش تدریجی سختی قالب،‌کیفیت ترمیم را توسط افزایش فشار در استخوان، بهبود می بخشد.

نقصان کاتاستروفیک (catastrophic) در طرحهای ثابت سازی استخوان و در رفتگی محل شکستگی، نیازمند ترمیم شکستگی است. قراردهی پیوند استخوانی مشبک و اسفنجی خودزا و یا ماتریکس استخوانی با مواد معدنی کم در محل استخوان شکسته در زمان جراحی، ترمیم استخوان شکسته را تسریع خواهد کرد. شناسایی و درمان هر یک از بیماریهای پزشکی زیر بنایی یک محیط بسیار مساعد، برای ترمیم شکستگی استخوان فراهم خواهد کرد.

شکستگیهای استخوانی دیرجوش خورده عفونی

اصول مشابهی در معالجه شکستگیهای استخوانی دیرجوش خورده غیر عفونی و شکستگیهای عفونت یافته وجود دارند، اما در شکستگیهای عفونت یافته، علاوه بر ترمیم شکستگی، عفونت نیز باید معالجه شود. اثر هیچ علامتی از شل شدن درون کاشتها و یا تشکیل استخوانهای مرده، وجود نداشته باشد، ولی علائم رادیوگرافی و بالینی از وجود عفونت در ماده استخوان خبر دهند، درمان محل عفونت یافته انجام خواهد شد. استفاده از میله های برداشتی سطحی از مسیرهای وسیله تخلیه عفونت یافته انجام خواهد شد. استفاده از میله های برداشتی سطحی از مسیرهای وسیله‌تخلیه عفونت، اجتناب خواهند شد چون این میله ها اغلب شامل آلوده کننده های پوستی هستند و ممکن است به انتخاب نامناسبی از آنتی بیوتیکی ، منجر شوند. آسپراسیون (مکیدن بوسیله هوا) سوزی بسیار کوچک در محل شکستگی،‌ممکن است برای گردآوری نمونه برداری از درمان بکار برده شود. تا ترمیم کامل شکستگی،‌یک آنتی بیوتیک باکتری کش به بیمار داده خواهد شد. اگر عمل ثابت سازی شکستگی در حد کافی صورت بگیرد،‌و اگر ذخیره خون کافی، و اجرای مناسبی از آنتی بیوتیکهای ضد میکروب، وجودداشته باشد، بنابراین برخی از شکستگیهای عفونت یافته ترمیم خواهند شد. طرحهای ثابت سازی استخوان شکسته شده، بعد از نائل شدن پیوندهای استخوانی ، کنار گذاشته شدند.

درمان شکستگیهای استخوانی جوش نخورده

علت اصلی شکستگیهای استخوانی جوش نخورده باید برای جداسازی تجزیه موفقیت آمیز استخوانها تعیین گردد. چون عمومی ترین علت شکستگیهای جوش نخورده غیر عفونی زیستا، عمل ثابت سازی کافی در محل شکستگی است، دسترسی به عمل ثابت سازی و استحکام استخوان شکسته، مورد توجه ویژه قرار گرفته است. در بیشتر موارد در محل شکستگی، مقداری تشکیل پینه وجود خواهد داشت و این پینه ها سعی در اتصال شکاف محل شکستگی دارند. فراهم کردن یک عمل ثابت سازی دیگر و به هم فشردگی محل شکستگی،‌معمولاً به جوش خوردگی موفقیت آمیز منجر می شود. برای فراهم کردن یک عمل ثابت سازی کارآمد، در استخوان شکسته شده، بدون ایجاد ساختار درون کاشت استخوانی خیلی محکم، احتیاط لازم باید به علم بیاد. با این وجود، هر دو تکنیک عمل ثابت سازی داخلی و خارجی ممکن است برای افزایش استحکام استخوان، بکار برده شود، صفحه به هم فشرده متحرک برای عمل ثابت سازی استخوان شکسته، سودمند می باشد، چون این صفحه، در قسمت شکستگی استحکام کافی فراهم می کند و باعث فشردگی در محل شکستگی می شود. حتی با وجود عفونت در محل شکستگی ، اگر عمل ثابت سازی کافی در محل شکستگی صورت بگیرد،‌جوش خوردگی فیبروز معدنی در محل استخوان شکسته بوجود خواهد آمد. یکی از زیانهای ثابت سازی داخلی استخوان ،‌این است که ذخیره‌خون محل شکستگی ممکن است صدمه ببیند، و ممکن است یک خطر بزرگی از عفونت با روشهای جراحی متعدد در محل شکستگی بوجود بیاید. طرحهای ثابت سازی خارجی دارای سودمندهای جایگزینی با اختلال حداقل در بافتهای اطراف شکستگی می باشند.

شکستگیهای استخوانی جوش نخورده غیر عفونی غیر زیستا

معالجه جوش نخوردگیهای غیرزیستای غیر عفونی نیازمند عمل ثابت سازی کافی به همراه حذف بافت فیبروز از محل شکستگی، و پیوند استخوانی می باشد³. درون کاشتهای ؟؟ در معالجه باید حذف شوند. کانال مغزی توسط سوراخ کردن و یا گشادکردن قسمتهای انتهایی سخت شده استخوانها، باز می شود ذخیره خون بر محل شکستگی دوباره برقرار می شود. میله های برداشت برای درمان باکتریها و حساسیت بکار برده خواهد شد، حتی اگر منطقه شکستگی عفونی به نظر نرسد. کاربرد فراوان پیوند استخوانی اسفنجی برای ترمیم شکستگی، بحرانی می باشد. در موارد وخیم کاربرد متوالی این پیوندها ممکن است برای یک نتیجه موفقیت آمیز ضروری باشد.

چندین عامل باید در انتخاب یک روش ثابت سازی داخلی و خارجی برای استخوان شکسته مورد ملاحظه قرار بگیرد. چون ترمیم شکستگی حتی با درمان مناسبی از جوش نخوردگی، ممکن است طولانی شود، کاربرد یک صفحه استخوانی با ثابت سازی محل شکستگی ، باید مورد توجه قرار بگیرد،‌چون این امر بویژه برای باز کردن محل شکستگی برای ضد عفونی محل و پیوند ضروری به نظر می رسد ثابت سازی خارجی محل جوش نخوردگی باید بصورت احتیاط آمیز انجام شود. ثابت کننده های اسکلتی خارجی قدیمی دارای سودمندی است که یک روش محدود را برای محل شکستگی ایجاد می کند، و منجر به صدمه کمتر در بافتهای نرم و ؟؟‌رگی می شو. قالبی با وضعیت سفت و محکم می تواند در آغاز ترمیم بکار برده شود و همانطوریکه ترمیم پیشرفت می کند، سختی این قالبها ممکن کاهش یابد، تا ترمیم شکستگی حاصل شود. اگر شکافهای بزرگ در محل شکستگی موجود باشد، ثابت کننده های خارجی مدور ممکن است از میان خودزائی ،‌در رفتگی ، برای ایجاد ترمیم بکار برده شوند.

شکستگیهای استخوانی بد جوش خورده

یک شکستگی استخوانی بد جوش خورده، شکستگی است که در یک وضعیت بدون تشریح،‌جوش خورده باشد. شکستگیهای بد جوش خورده ممکن است زمانی رخ دهد که هیچ عمل ثابت سازی برای استخوان شکسته شده بکار برده شود،‌و همچنین در محل شکستگی ، روشهای نامناسب ثابت سازی،‌طرحهای ثابت سازی معیوب ،‌و یا درون کاشتهای نامناسب بکار برده شود. کاهش انسداد زخم و جا افتادن استخوان شکسته در محل شکستگی،‌با ثابت سازی و استحکام مطلوب ، ممکن است به برخی درجات بد جوش خوردگی منجر شوند،‌و اگر طرحهای ثابت سازی قبل از ترمیم کامل شکستگی حذف شوند، ممکن است بدجوش خوردگی استخوانی رخ دهد. نیروهای اضافی و ضرب دیدگی گروههای ماهیچه ای،‌نوعی انحراف در استخوانهای شکسته بوجود می آورد، که این امر می تواند با یک بدجوش خوردگی استخوانی حاصل شود. در یک مطالعه روی شکستگیهای بدجوش خورده‌استخوانهای زند زبرین و ناحیه درون شعاعی در گروهی از سگها،‌بطور مکرر تغییرات استخوانی زاویه دار، در این سگها بعد از شکستگیهای دیافیز عرضی،‌ مشاهده شد⁶. انحرافهای دم و خمیدگی در اندامهای جنبشی انتهایی،‌جزء عمومی ترین اختلال ها بودند. تغییر شکلهای چرخشی استخوان ران با عمل ثابت سازی میخی درون مغزی ،‌عمومی می باشند. نقصان نیروهای پیچ خورده بسیار منقبض ،‌منجر به چرخش خارجی قطعات استخوانی نزدیک به تنه،‌در نتیجه‌ضرب دیدگی بوسیله ماهیچه های ایلوسپرز  (iliopsoas) و سرینی خواهد شد. اگر این چرخش در طی ترمیم استخوانی مورد توجه قرار نگیرد،‌استخوان شکسته به همراه چرخشهای خارجی قطعات استخوانی انتهایی نزدیک به تنه،‌ترمیم خواهد شد و این ترمیم در موقعیت خنثی باقی خواهد ماند و بعد از ترمیم شکستگی ، اندامهای جنبشی حیوان،‌بصورت شایسته ای،‌چرخشهای داخلی در اندامهای انتهایی جنبشی ارائه خواهد داد.

درمان شکستگیهای استخوانی بدجوش خورده

هدف اصلاح جراحی شکستگیهای بدجوش خورده، بهبود دادن عملکرد اندامهای جنبشی (دست و پا) توسط قراردادن آنها در یک نظم طبیعی و همچنین اصلاح فشارهای غیرطبیعی در مفاصل بالا و پایین استخوان بد جوش خورده می باشد. هنگامی که اندامهای جنبشی حیوانات عملکرد رضایت بخش نشان ندهد برای معالجه آن جراحی ضروری به نظر خواهد رسید.

چندین عامل در معالجه یک شکستگی استخوانی بدجوش خورده مورد ارزیابی واقع شده اند. مهمترین این عوامل ، تنظیم استخوانها و مفاصل بالا و پایین شکستگی می باشند. درجات جابجایی استخوانهای چرخشی و طول اندام های جنبشی ، در این معالجه باید مورد ملاحظه قرار بگیرد. مکان بد جوش خوردگی و درجه ای از ترمیم انجام شده برای استخوان عوامل مهمی هستند که تعیین می کنند که آیا اصلاح جراحی برای بیمار مورد نیاز است یا نه. در پایان،‌موقعیت قطعات استخوانی باید مورد ارزیابی قرار بگیرند تا تعیین شود که آیا بهبود استخوان بد جوش خورده از طریق جراحی ممکن خواهد شد یانه. در پایان ،‌موقعیت بد جوش خورده از طریق جراحی ممکن خواهد شد یا نه. اگر تنها بهبود خفیف در تنظیم استخوان ها و مفاصل مجاور پیش بینی شود، هزینه، خطر ،‌و بیمار گونگی روش باید مورد ملاحظه قرار بگیرد. این فاکتورها برای بهبود طول اندام های جنبشی (دست و پا ) نیز مشابه است.

کاهش استخوانی مربوط به سن و ارتباط با استروئیدهای جنسی

کمبود استروژن عامل عمده بیماری‌زا در کاهش استخوانی مرتبط با یائسگی و پیشرفت‌های بعدی پوکی استخوان ناشی از دوران بعد از یائسگی در بعضی زنان، می‌باشد. جانشین استروژن در دوران یائسگی یا بعد از آن، چه یائسگی طبیعی و چه تحمیلی، از کاهش استخوانی یائسگی جلوگیری می‌کند و مشخصاً در طول 12-18 ماه اول درمان منجر به افزایش غلظت کانی استخوانی می‌شود. این افزایش که عمدتاً بین 3 تا 5% است اما می‌تواند تا 10% برسد 53 ، به عنوان دلیل کاهش در جریان فعالیت و تشکیل استخوان جدید در هنگام ایجاد حفره‌های جذب مجدد می‌باشد آن هم زمانی که یک عامل ضد جذبی در مراحل بالای دگرگونی بکار گرفته می‌شود، شاهدی بر این امر وجود دارد که جایگزین استروژن با کاهش در خطر شکستگی در لگن، ستون مهره و مچ، مرتبط است. اگر چه چنین مطالعاتی از طریق وضعیتهای سالمتر زنانی که خوردن استروژن را انتخاب می‌کنند در مقابل آنهایی که چنین نمی‌کنند و بنابراین هر گونه منفعتی را بیش از حد تخمین می‌زند، پایه‌گذاری می‌شود.

---

[1] – Analysis  of Variance

[2] – Kruskal – Wallis test

[3] – Statistical Package for social sciences