بررسی تفاوت های جنسیتی در پذیرفتن پیشنهادات جنسی

با توجه به نگرشات كليشه اي، فرهنگي مردان نسبت به زنان در زمينه روابط جنسي علاقه مند تر هستند، احتمال اينكه زنان فعاليت جنسي را محدود سازند بيشتر است. در اين مقاله، به كار صاحب نظرانی كه در حمايت از اين مسئله بحث كرده اند اشاره مي كنيم و به بررسي اطلاعات مصاحبه اي و ارتباطي كه اين موضوع مورد و بحث را مورد حمايت قرار مي دهند مي پردازيم. در پايان، به دو آزمايش تجربي از اين فرضيه رجوع مي كنيم.

در اين آزمايشات، كه در سال 1978 و 1982 انجام شد، حد معمول علاقه هم پيمانان مرد و زن با يكي از سه تقاضا با معشوقه احتمالي برخورد مي كند: امشب بريم بيرون؟ يا به آپارتمانم مي آیي؟ يا من همبستر ميشي؟ اكثر مردان مايلند بازني كه به آنها نزديك شده است يك رابطه نامشروع جنسي داشته باشند. زنان اينگونه نيستند. هيچ زني موافق با يك رابطه نامشروع جنسي نمي باشد. بسياري از دلايل احتمالي براي اين تفاوت هاي جنسي اشاره شده مورد بحث قرار گرفته اند.

اين مطالعات در سالهای 1978 و 1982 صورت گرفتند. از زماني كه چگونگي تهديد ايدز در مبتلا كردن مردان و زناني كه مايل به ملاقات هم، رفتن به آپارتمان، يا در شرايط غير منتظره جنسي قرار گرفتن دنبال شد، اين مسئله اهميت يافت.

پیش زمینه کلی

با توجه به نگرشات کلیشه ای فرهنگی، مردان برای رابطه جنسی علاقه مند تر هستند، این زنانند که محدودیتها در چنین فعالیت هایی قائل می شوند (مک کورمیک[1]، 1979، هاتفیلد،[2] 1983، و پپلین،[3] 1983). صاحب نظران از گوناگونی در نسبت با این اظهار نظر موافق بوده اند. آنچه که آنان اختلاف نظر دارند در این مورد است که چرا چنین تفاوت هایی در جنسیت وجود دارد. محققان مصاحبه و اطلاعات ارتباطی زیادی را جمع آوری کرده اند که حمایت فراوانی را برای این موضوع مورد بحث فراهم ساخته اند. با این وجود، هیچگونه حمایت عملی برای این فرضیه وجود ندارد. در این تحقیق، آزمایشی تجربی از این موضوع را گزارش می دهیم.

نظر زیست شناسان اجتماعی

از قدیم، تعیین کننده های زیست شناختی همچون زیگموند فروید[4] نشان دادند که زیست شناسی سرنوشت می باشد و اینکه علاقه در فعالیت های جنسی اصولاً از طریق ژن ها، آناتومی، (کالبدشناسی) و هورمونها مشخص می شود. اولین زیست شناسان اجتماعی فرض کرده بودند که مردان و زنان از لحاظ ژنتیکی به گونه ای تنظیم شده اند که ذاتاً علاقمند به مهار/ تجربه جنسی هستند. (هاگن،[5] 1979، کندریک،[6] 1987، سیمونز،[7] 1979، یا ویلسون،[8] 1975 را ملاحظه نمایید). سیمونز (1979) اظهار داشت که احتمالاً مقایسه مردان و زنان موثرترین شیوه موجود در مرتب کردن اطلاعات گوناگون در زمینه تمایلات جنسی انسان می باشد (صفحه 4). حیوانات آن دسته از صفات را به ارث می برند که تضمین می کنند تا همان اندازه ژن هایشان را تا حد امکان به نسل بعدی منتقل خواهند کرد. این مسئله مزیتی هم برای زن و هم برای مرد است که به همان اندازه تا جائی که امکان دارد بچه ای زنده را بدنیا آورند. اما مردان و زنان در یک لحاظ مهم تفاوت دارند. برای اینکه فرزندی بوجود آید، مردان نیاز دارند که تنها مقداری ناچیز انرژی مصرف کنند، احتمالاً یک مرد می تواند پدر تقریباً تعداد زیادی از بچه ها باشد. برعکس، یک زن می تواند تنها تعدادی محدود فرزند را بدنیا آورد و بزرگ کند، این مسئله به نفع اوست (زن) که آن بچه های کمی که آبستن شده است را حفظ کند. سیمونز اظهار داشت“ تفاوت های بسیار زیاد جنسی در حداقل نیرو گذاری والدین و در فرصت های تکثیر و محدودیت ها روشن می سازد که چرا انسان اندیشه ورز- یک انسان با تفاوت های کم جنسی- تفاوت های کامل جنسی در روان را نشان می دهد” (صفحه 4).

بعد فرهنگی

در سمت دیگر طیف آنهایی هستند که استدلال می کنند رفتار جنسی آموخته می شود.

با توجه به این طرح، مردان و زنان به سادگی متن نمایشنامه هایی را که برای شروع رویاروئی جنسی مناسب و مربوط به پیشنهادات جنسی می باشد را فرا می گیرند، آنها به آسانی یاد گرفته اند که از نظر جنسی نسبتاً ماجراجویا محتاط باشند همانگونه که فرهنگشان انتظار دارد که باشند. پاداش ها و مجازات های فرهنگی رفتار را شکل می دهند. از اینرو، اگر مردان نسبت به زنان نسبتاً ماجراجو تر هستند، صرفاً بدین دلیل است که فرهنگ آنها را تشویق می کند که این گونه باشند.

تفاوت های جنسیت در فعالیت جنسی

از قدیم، نظریه پردازان تصور کرده اند که مسائل جنسی برای مردان بسیار مهمتر است تا برای زنان.

کینزی و همکارانش ( 1948 و 1953) سعی کردند فعالیت جنسی مردان را با زنان در کل زندگی اشان مورد ارزیابی قرار دهند. آنها از مردان و زنان پرسیدند هر چند وقت طی یک هفته عادی ارگاسم دارند – بدون توجه به اینکه ارگاسم را به شیوه رویاهای جنسی، نوازش جنسی، استمناء یا آمیزش جنسی، تجاربی از همجنس خواهی، یا تماس با حیوانات کسب کرده باشند – .

پیش زمینه این تحقیق

در اکثر بخش های روانشناسی اجتماعی، طرح آزمایشی، الگوی بوده است. فقط جدیداً است که بحرانی در روانشناسی اجتماعی رخ داده است. . و روانشناسان اجتماعی کار خود را در پیش بردن یکی دیگر از یافته های آزمایشگاهی همراه با مشاهدات  طبیعت گرایی افرادی که در واکنش های متقابل پیچیده اجتماعی شرکت کرده بودند را آغاز نموده اند. تنها در زمینه رفتار جنسی انسان، اصول روانشناسی اجتماعی معکوس شده است. تاکنون، مطالعات در زمینه عشق و موضوعات جنسی ممنوع بوده است.

نتایج و بحث

آنالیز طرح کا- اسکوئر 2×3×3 برای تجزیه اطلاعات مورد استفاده قرار گرفت ( وینر، 1971). در مطالعه 1# ، که در سال 1978 صورت گرفت، نتایج نشان دادند احتمال اینکه مردان نسبت به زنان به هر دو نوع دعوتی بلی بگویند بیشتر است ( 65% در مقابل 21%،

)با این حال، همانگونه که می توان به وضح در جدول 1-2 مشاهده کرد، آمیزش جنسی درخواست کننده ها – آمیزش جنسی مورد با نوع دعوت ارتباط داشته است –  . در حالیکه مردان و زنان هر دو مایل بودند در یک تاریخ بیرون بروند، تنها مردها بودند که با رفتن به آپارتمان زن و همبستر شدن با او موافقت داشتند. و .

در مطالعه 2#، که در سال 1982 انجام شد، نتایجی راکه بدست آوردیم تقریباً با مواردی که در بالا شرح داده شد یکسان بودند. بار دیگر، احتمال اینکه مردان به هر نوع درخواست پاسخ قاطعی دهند بیشتر از زنان بود ( 63% در مقابل 17%  ). با این وجود، دوباره همانطور که در جدول 2-2 می توان ملاحظه نمود، آمیزش جنسی درخواست کننده / آمیزش جنسی مورد با نوع درخواست ارتباط داشت، ). در حالیکه مردان و زنان هر دو بطور برابر خواستار قبول قرار ملاقات بودند،  ، تنها مردان بودند که با رفتن به آپارتمان زن  یا همبستر شدن با او ( ) موافق بودند.

بنابراین در هر دو مطالعه، متوجه شدیم که مردان و زنان همانگونه که سنت گرایان از آنها انتظار داشتند پاسخ داده اند. مردان دعوت آمیزش جنسی را بی درنگ و راحت می پذیرند، زنان در انجام این کار بسیار ناراضی بودند.

هم اکنون می دانیم که این مسئله همین گونه می باشد. کاملاً مطمئن نیستیم چرا این امر اینگونه است. همانطور که زیست شناسان اجتماعی اظهار می کنند، این مسئله ممکن است بدین دلیل باشد که زنان برای عشق و تعهد مشتاق تر هستند. مردان مشتاق تر برای آمیزش جنسی اند. اینگونه نظریه پردازی با اطلاعات هماهنگ می باشد. هم مردان و هم زنان مایل بودند که با یک شخص کاملاً غریبه قرار ملاقات بگذارند. ( زمانیکه فردی در تاریخی مشخص بیرون می رود، شخص فرصت دارد حدس بزند احتمال اینکه یک رابطه عشقی ممکن است بوجود آید، وجود دارد ). زنان نمی خواهند به آپارتمان مرد بروند یا اینکه رابطه جنسی داشته باشند. به عبارت دیگر، مردان بطور شگفت انگیزی مایلند به آپارتمان یک زن غریبه رفته تا با او همبستر شوند. (در حقیقت، تمایل آنها در پذیرفتن دعوت به منظور ملاقات کمتر از داشتن روابط جنسی نمی باشد)

طبق این برداشت نسبت به تقاضاها، واکنش هایی از سوی موارد وجود داشته است. بطور کلی، آزمایشگرهای خانم گزارش داده اند که مردان نسبت به تقاضا در آرامش بوده اند. آنها خواهند گفت چرا مجبوریم تا امشب منتظر بمانیم؟ یا امشب نمی توانم، اما فردا خوب است بعضی مردها هستند که « نه » گفتند، حتی عذرخواهی کردند مثلاً،  « من ازدواج کرده ام » یا « با کس دیگری دارم می روم. » برعکس پاسخ زن ها به درخواستهای مرد مبنی بر رابطه جنسی اینگونه بوده است: « داری شوخی می کنی، » یا «چه اتفاقی برات افتاده، » « تنهام بذار.»

البته، برداشت جامعه شناختی – که زنان علاقمند به عشق هستند و مردان علاقمند به آمیزش جنسی – تنها برداشت احتمالی از این اطلاعات نمی باشد. البته این احتمال دارد که مردان و زنان به طور یکسان علاقمند به آمیزش جنسی باشند، اما مردها نسبت به زنان خطرات کمتری را با پذیرفتن دعوت به رابطه جنسی خواهند داشت.

[1] – MCcormick

[2] – Hatfield

[3] – Peplin

[4] – Sigmund Freud

[5] – Hagen

[6] – Kendrick

[7] – Symons

[8]– Wilson