کاهش و بازیافت ضایعات از اصول بسیار مهم در چارچوب مدیریت ضایعات بشمار میرود زیرا این دو مسئله به حفظ منابع طبیعی و کاهش تقاضای فضای باارزش انباشت زباله میشود. بطریهای شیشهای دورریخته نوشابه که یکی از انواع ضایعات مهم شهری است در هونگ کونگ نگرانی بزرگی محسوب میشود چرا که تنها چند کانال بازیافت را میتوان در آن شناسایی کرد.
دادههای دولت نشان دادهاند که حدود 373 تن ضایعات شیشه بطور روزانه در هونگ کونگ تولید میگردد، اما میزان بازیافت کمتر از 3.3% است (EPD 2011). امروزه، ضایعات شیشه دورریخته در بسیاری از مناطق دنیا برای تأسیسات دفع ضایعات دردسرساز است. در اغلب کشورها، عموماً بطریهای شیشهای یکبار مصرف یا چندبار مصرفاند و سپس دور ریخته میشوند. برخلاف انواع دیگر زبالهها همانند کاغذ یا مواد آلی، ضایعات بطریهای شیشهای پس از دفع در محل انباشت زباله سالم باقی میمانند و هم چنین درصد زیادی از پسماندها را تشکیل میدهند که باید برای تصفیه ضایعات سوزانده شوند.
بطور ایده آل، ضایعات شیشه یا مجدد مصرف میشوند و یا مجدد برای تولید ظرفهای شیشهای جدید ساخته میشوند. با این حال، به سبب نبود صنعت شیشه سازی، فرصتها برای مصرف مجدد و ساخت مجدد ضایعات شیشه در هونگ کونگ به نسبت محدودند. علاوه براین، در طی فرآیندهای جمع آوری ضایعات، برخی از ضایعات شیشهای جمع آوری شده آلوده شده، با رنگ مخلوط میشوند یا حتی میشکنند که این ضایعات شیشهای را جهت مصرف مجدد و ساخت مجدد محصولات شیشهای جدید نامناسب میسازند.
علاقه زیادی به ایجاد بازارهای جایگزین برای بهره برداری از شیشه بازیافتی دیده میشود. چون کلیه شیشههای بازار برپایه سیلیکا هستند که بیشتر از 70 درصد آن را اکسیدسیلیسیم تشکیل میدهد، باور این است که ضایعات شیشه را بتوان خرد کرد و به اندازه ذرات مطلوبی به عنوان مصالح دانهای یا مصالح پوزولانی جهت مصرف در صنعت ساخت و ساز دسته بندی نمود.
در این مقاله، وضعیت کنونی مدیریت و بازیافت ضایعات شیشه در هونگ کونگ مرور میشود. تحقیق و توسعهای که دانشگاه پلی تکنیک (PolyU) هونگ کونگ در خصوص مصرف شیشه بازیافتی به عنوان مادهی جایگزین مصالح دانهای در محصولات مختلف بتنی انجام داده است نیز معرفی خواهد شد. علاوه براین، در مورد کاربردهای موجود و بالقوهی محصولات شیشهای – بتنی ساخته شده در صنعت ساخت و ساز بحث خواهیم کرد.