مروری بر ادبيات

چند شيوه برای يادگيری خواندن وجود دارد:

شنيداری زبانی: مدل يادگيری رفتار شناس که در آن نقش تجويز شده برای خواندن تقويت عادتهاست.

گرامر – ترجمه: ارائه خواندن(قرائت) هايي که شامل لغت و مثالهايي از گرامری است که بايد آموخته شود.

برنارد(1984) سناريوی عملی خواندن کلاسی را به شکل زير توصيف می کند.

• مقدمه(آشناسازی): بلند خواندن توسط دانش آموز(تصحيح اشتباهات توسط معلم که نوعی تداخل با درک محسوب می شود.
• دانش آموزان متن را می خوانند.
• دانش اموزان پاسخ سوالات داده شده در متن را می نويسند.

زبان شناسان کاربردی که خواندن را مهارت محسوب می کنند اين برداشتها را ارائه می دهند.

مهارت های انفعالی: چون خواننده پيغامی مشابه با مفهوم مورد نظر گوينده توليد نمی کند.

مهارت های پذيرنده ای:خواننده پيغامی را از يک نويسنده دريافت می کند.

مهارت های رمزگشايي:زبان يک رمز است که بايد برای رسيدن به معنای پيغام کشف گردد.

• خلق مجدد(باز توليد): خواننده مفهوم مورد نظر نويسنده را دوباره خلق می کند.
• مهارتهای پويا(فعال):مطابق نظريه گودکن, خواندن يک بازی حدسی روان بازشناختی است.

خواندن يک بازی حدسی روان زبان شناختی است… خوانندگان معنای عناصر نا آشنای متن را از طريق اين رابطه با کل پيغام استنباط می کنند.

در رابطه با مهارتهای ديگر, چستين(Chastain) ادعا می کند که خواندن برای معنا, فرآيند ارتباطی و ذهنی مشابه با مهارتهای ديگر است. خواندن جريان ارتباطی را در هر يک از ديگر مهارتهای زبانی تسهيل می کند.

رابطه علامتی منطقی يک راهکار مقدماتی است. اين رابطه به مرحله اوليه يادگيری برای خواندن از طريق بلند خوانی و تمرين ديکته, آزمايشگاه, نوار, ضبط صوت و غيره محدود است. گوش دادن به بلند خواند فردی ديگر فعاليت خيلی محرکی نيست. دانش آموزان به سرعت خسته می شوند. آنها در ابتدا بايد ياد بگيرند که شبيه سازی کنند(تقليد کنند) و مطالب را با گفتگوی بعدی پيوسته تطبيق دهند.

اندرسون (1984 صفحه 186) تباين بين دو روش اصلی برای درک را در مقايسه زير خلاصه می کند.

مدل مهارت

• خواندن از مهارتهای جدا تشکيل شده است
• خواندن ترتيب مهارتی سلسله مراتبی دارد
• بکاربردن مهارتهای خوردن به معنی منتهی می گردد.
• خواندن فرآيندی مجزا از صحبت کردن, گوش کردن و نوشتن است.
• خواندن يک فرآيند انفعالی است.
• خواندن فرآيندی دقيق است.
• در خواندن شکل قبل از نقش می آيد(قرار دارد)

مدل روانشناسی

• خواندن يک فرآيند يک پارچه است.
• خواندن ترتيب مهارتی ندارد.
• خواندن بر معنا متمرکز است.(معنا مرکزی است)
• خواندن يکی ديگر از فرآيندهای زبانی است.
• خواندن يک فرايند پويا(فعال) است.
• خواندن فرآيند دقيقي نيست.
• در خواندن نقش قبل از شکل می آيد.(قرار دارد)

فرهنگ لغت(زبانشناسی کاربردی) لانگمن, خواندن را به شکل زير تعريف می کند.

1. درک يک متن نوشتاری به منظور درک مفاهيم آن, اين فرآيند می تواند در سکوت(خواندن آرام(بی صدا)) صورت گيرد در کسی که از ان ناشی می شود. درک خواندن(درک مفاهيم) ناميده می شود.
2. بلند گفتن يک متن نوشتاری(شفاهی خواندن), اين فرآيند می تواند با يا بدون درک مفاهيم صورت گيرد.