غیبت امام زمان (عج)

میلاد

مورخان و محدثان ولادت امام (( حجت بن الحسن المهدی  )) را به سال 255 – یا 256 – هجری قمری دانسته اند.گفته اند :حضرت مهدی «عج» در شب جمعه نیمه    ماه شعبان سال یاد شده پای بدین گیتی نهاد . بدین گونه اصل ولادت مهدی و به این جهان آمدن او جزء مسلمات تاریخ است . و بجز ائمه طاهرین و عالمان و مورخان     و محدثان شیعه بسیاری از مورخان و محدثان اهل سنت نیز بدین امر تصریح کرده اند  و آن را یک واقعیت دانسته اند . در کتابهای پژوهشی نام بیش از 65 تن از  این عالمان را می آوریم :

1. علی بن حسین مسعودی : در سال 260 ابو محمد حسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب ،علیهم السلام ، در زمان خلافت   المعتمد عباسی در گذشت . او به هنگام در گذشت ،29 سال داشت و او پدر مهدی منتظر است .
2. شیخ عبد الوهاب شعرانی : مهدی «عج» ،از اولاد امام حسن عسکری است . در شب نیمه شعبان سال 255 متولد شده است . و او زنده است تا این که با عیسی بن مریم ملاقات کند .
3. شیخ سلیمان قندوزی : خبر معلوم و مسلم ، در نزد موثقان ، این است که ولادت قائم «عج» ، در شب نیمه شعبان واقع شده است ، به سال 255 ، در شهر سامرا .

طالع میلاد :

عالم معروف اهل سنت ،شیخ سلیمان قندوزی حنفی -یاد شده در بالا -پس از تصریح به وقوع ولادت « مهدی» ، طالع میلاد مقدس را نیز یاد می کند ،می گوید :

ولادت قائم «عج» ، در شب نیمه شعبان واقع شده است ، به سال 255 ، در شهر سامرا ، به هنگام قران اکبر ، در برج قوس ، به طالع 25 درجه ، از برج سرطان                       .

خانواده پیغمبر ویازده امام از مهدی خبر داده اند

امام على‏بن ابى‏طالب(ع) مسئله غیبت حضرت مهدى(ع) را با زمینه‏سازى حساب شده و منسجمى در چند مرحله مطرح مى‏کنند و کاملاً روشن است که این کار به صورت تصادفى انجام نگرفته است بلکه با توجه به ظرفیت و کشش فکرى افراد و شیوه‏هاى صحیح آموزشى و همینطور با در نظر گرفتن سیر طبیعى و خارجى وقایعى که در آینده پیش خواهد آمد به تبیین و تشریح امور پرداخته‏اند. در یک مرحله پس از تصریح به ضرورت وجود حجت الهى در روى زمین و بلکه کل نظام عالم هستى مى‏فرمایند:
« هرگز زمین از حجت الهى که با دلیل و برهان براى حاکمیت بخشیدن به احکام و ارزشهاى دینى قیام مى‏نماید خالى نخواهد بود و حجت خداوند عالم یا به صورت شناخته شده و آشکار( مثل یازده امام(ع)، در میان مردم زندگى مى‏کند) یا (در اثر فراهم نبودن شرایط مناسب) به‏طور پنهان و ناشناخته به سر مى‏برد.»
در روایت دیگرى امام على(ع)، پس از اشاره به ضرورت وجود امام معصوم در روى زمین و تبیین مسوولیتهاى او مى‏فرمایند:
« حجت خدا، گاهى به صورت علنى به طورى که همه او را مى‏شناسند در میان مردم حضور دارد؛ امّا زمام امور را به جهت فراهم نبودن شرایط در دست ندارد. گاهى نیز حجت الهى روى مصالحى به اراده خداوند متعال از دیده مردم غایب است. در چنین مواقعى آنها در انتظار حجت الهى به‏سر مى‏برند.»

توجه به این نکته ضرورى است که در دوران غیبت گرچه جسم امام(ع) به علت وجود خطرات و یا مصالح دیگرى از دیده مردم نهان است ولى دانش او براى مردم مخفى نیست (همه از آن اطلاع دارند) و آداب و احکام و تعالیمش در قلب و جان انسانهاى مومن استوار و پابرجاست و مردم بر اساس تعالیم و رهنمودهاى او زندگى مى‏کنند.
در مرحله بعد، امیرالمومنین(ع) ضمن معرفى آخرین حجت الهى اصل مسئله غیبت آن حضرت را بیان مى‏کنند. از اصبغ بن نباته نقل شده است که مى‏گوید:
«روزى به حضور على‏بن‏ابى‏طالب(ع) رسیدم آن حضرت را غرق در اندیشه دیدم در حالى که از این وضع بسیار متعجب بودم (چون حضرت را هرگز در آن حال ندیده بودم) عرض کردم: یا امیرالمومنین مگر اتفاقى افتاده است که اینگونه نگران و غرق در دریاى تفکّر به نظرمی رسید ؟ حضرت على(ع)، در پاسخ فرمودند: درباره فرزندى که بعدها از نسل من به دنیا خواهد آمد فکر مى‏کنم. او یازدهمین فرزند من است. او مهدى ما اهل بیت است که زمین را پس از پر گشتن از ظلم و ستم و تباهى با عدل و داد پر خواهد ساخت. امّا پیش از آن براى او یک دوره غیبتى هست که عده زیادى از مردم در این دوره از حق و صراط مستقیم منحرف مى‏شوند.»

علل و حکمتهای غیبت حضرت مهدی (ع) :

اگر مانعی وجود نداشت ظهور آن حضرت اصلح وانفع بود . لیکن چون می بینیم که خداوند متعال آن وجود مقدس را از دیده ها پنهانی داشته است و افعال خدا هم با نهایت استحکام وبر طبق مصالح وحکم واقعی صادر می شود ، غیبت آن جناب را نیز علت و حکمتی خواهد بود ، گر چه تفصیلش برای ما مجهول باشد . حدیث ذیل دلالت می کند که : ( علت و سبب اساسی غیبت برای مردم بیان نشده و به جز ائمه اطهار (ع) کسی از آن اطلاع ندارد .)

عبد الله بن فضل هاشمی می گوید : امام صادق (ع) فرمود : « حضرت صاحب الامر ناچار غیبتی خواهد داشت به طوری که گمراهان در شک واقع می شوند . عرض کردم چرا ؟ فرمود : ماذون نیستم علتش را بیان کنم . گفتم : حکمتش چیست ؟ فرمود همان حکمتی که در غیبت حجت های گذشته وجود داشت و در غیبت آن جناب نیز وجود دارد امام حکمتش ظاهر نمی شود مگر بعد از ظهور او ، چنانکه حکمت سوراخ کردن کشتی و کشتن جوان واصلاح دیوار به دست خضر (ع) برای موسی (ع) آشکار نشد جز هنگامی که می خواستند از هم جدا شوند . ای پسر فضل ! موضوع غیبت سری است از اسرار خدا و غیبی است از غیوب الهی .»