هر گونه تغییر در ویژگی های اجزاء متشکله خاک به طوری که استفاده از آن ناممکن گردد و آلودگی خاک نامیده می شود .
اخیرا خارج کردن ضایعات به طریق ایمنی از محیط زیست انسان برای ادامه تمدن به عنوان ضرورت شناخته شده است . برای به حداقل رساندن آلودگی ، ضایعات باید سریعا به چرخه طبیعی خود برگرداننده شوند . خاک یک واسطه برگشت مجدد این ضایعات محسوب میگردد.
قابلیت خاک برای جذب سطحی تبادل اکسید کنندگی و رسوب دان مواد به همان اندازه که برای دفع مواد آلوده با ارزش است . برای تغذیه گیاهان نیز اهمیت دارد . آلودگی شیمیایی از یک نظر به معنی انحراف عناصر شیمیایی از چرخه های طبیعی خود است . کربن نیتروژن وفسفات هایی که از زباله ها شهرها به آبهای روان منتقل می شوند در حقیقت از چرخه خاک و گیاه خارج شده اند هنگامی که از هوا و آب به عنوان محل تخلیه فاضلاب هااستفاده می شود آلودگی ایجاد می گردد.
زیرا آب و هوا می توانند به آهستگی اجزای زباله را به چرخهای طبیعی خود بازگردانند .
از سوی دیگر ذرات خاک با وسعت سطوح و فعالیت های کاتالیز و خود همراه با آب و اکسیژن موجود می توانند آلوده کننده ها را بی اثر . خاک ها زباله و پس مانده را سریعا تجزیه میکنند.
و اجزای آن ها را با چرخه های طبیعی خود باز می گردانند و در نتیجه اختلال و بهم خوردگی محیطی حاصل از فعالیت انسان را به حداقل کاهش می دهند مصرف آب ، چوب ، فلزات ، و سوخت توسط انسان نیز انحراف از چرخه های طبیعی است .