مطالعه استدلال های الیگوپلیستی و منابع غیر قابل تجدید برای مسیر استخراج کارتل

تئوری استاتیکی کارتلها به ما می آموزد که یک کارتل تشکل می شود تا خروجی مربوط به صنعت oligopolistic یا کاملاً رقابتی را محدود کرده و بدین ترتیب قیمتها و سود را افزایش دهد. این نتیجه به مورد کارتلی گسترش می یابد که با مسئله ای موقتی intertemporal مثل کارتلهای منابع طبیعی مواجه می شود: راجع به صنعت oligopolistic  یا کاملاً رقابتی، آن تابع مسیر خروجی است که به مرور زمان، تا زمان اتمام و تخلیه کامل، کاهش می یابد، اما اعمال نیروی انحصاری آن عموماً باعث می شد موجود منابع نسبت به موجودی صنعت oligopolistic یا کاملاً رقابتی، با سرعت کمتری تخلیه می شود. (هاتلینگ ، 1931 ، سویینی ، 1977، پیندیک، 1978، استیگلیتز و داسگوپتا ، 1982) .

نوشته ها و متون تئوریکی در مورد کارتلهای منابع عمدتاً روی مطالعه بازده  مسیرهای قیمت گذاری صنعت تا حدی کارتلی با یک ریشه رقابتی، متمرکز شده اند. برخی، روش ناش – کورنات را برای این مسئله، اتخاذ کرده اند (سالانت، 1976؛ لویس واشمالنسی ، 1979؛ اولف و فولی ، 1980)، برخی دیگر روش استاکلبرگ را اتخاذ کرده اند همراه با کارتلی بصورت یک راهنما عمل می کند و با توجه بسیار زیادی که به مشکل عدم انطباق زمانی موازنه حلقه باز در چنین موردی معطوف می شود (گلیبرت ، 1978؛ نیوبری ، 1981؛ اولف، 1982 ، گروت ، ویتاژن و زی اوو Zeeuw ، 1992 ، 2003).

در همه این مقالات ، فرض می شود که این کارتل تا زمانی ادامه می یابد که موجودی منابع تحت کنترل آن، تمام شوند. اما دلایل مختلفی وجود دارند که چرا این نمی تواند، مثال و استدلال باشد: تنظیم کننده ها ممکن اسعت باعث تجزیه یک کارتل شوند یا اعضای کارتل ممکن است در سواری رایگان (تسلط آزاد) روی محدودیتهای بازدهی اعضایی که به هدف آن، وفادار می مانند، شکست بخورد. پس این سوال پیش می آید که نتایج ولازمه های مسیر خروجی بهینه کارتل چیستند در حالیکه می دانیم که در برخی زمانها در آینده، آن ناچار است به صنعتی oligopolistic تجزیه شود؟ در مورد یک کارتل استاتیکی ، هیچگونه نتیجه ای وجود ندارد: آن به سادگی در مدت وجودش، خروجی (بازده) انحصاری مشابه وقتی که هیچ تجزیه ای صورت نگرفته، ایجاد می کند و سپس صنعت به بازده تعادل oligopoly  استاتیک برگشت می کند. اما وقتی که کارتل با مشکلی موقتی intertepcral‌ مواجه می شود، پاسخ ، زیاد آسان نیست، زیرا وضعیت اولیه ای که بعد از تجزیه با oligopolsti مواجه شده به تصمیمات کارتل در طول حیاتش، بستگجی دارد.  ما روی کارتلی کردن صنعتی که منبعی غیر قابل احیاء را استخراج می کند، متمرکز می شویم. اینها N‌ شرکت یکسان هستند فرض می شود که موجودی های اولیه، اندازه یکسانی داشته باشند. کارتلی که توسط این N شرکت تشکیل می شود، پیش بینی می شود که بعضی وقتها در آینده، ناچار است تجزیه و منحل شود. بعد از انحلال، همه شرکتها، رقبای کورنات (Cournot) می شوند. به نظر می رسد که تحت چنین اوضاع و شرایطی، این کارتل ممکن است بخواهد موجودی باقیمانده را برای کاهش رقابت و همچشمی آنها از آن تاریخ به بعد، انتخاب کند. هدف این مقاله، مطالعه استدلالهای این، برای مسیر استخراج کارتل می باشد. ما نشان می دهیم که یک کارتلی که تجزیه و انحلالی را پیش بینی می کند را قبل از اینکه موجودیهای منبع تمام شوند، نه تنها برمی گزیند که در طول حیاتش با سرعتی بیش از حالت دیگر تولید کند، به این سرعت، تابعی رو به کاهش از طول عمر کارتل است، بلکه حتی ممکن است بخواهد منبع را با سرعتی روز افزون برعکس آنچه که معمولاً از یک صنعت منبع غیر قابل احیاء تحت توابع سود مقعر، چه کارتلی باشد، چه نباشد، تخلیه و مصرف کند. ضمناً نشان می دهیم که تا چند سطح موجودی اولیه ، هرچه موجودی اولیه بیشتر شود، مقدار موجودی تخلیه شود (مصرف شده) در طول فاز کارتل، بیشتر می شود، اما اینکه بالاتر از این سطح موجودی های اولیه، این رابطه، معکوس می شود: بیشتر موجودیهای اولیه، موجودی تخلیه شده کمتری را در طول فاز کارتل نشان می دهند و بیشتر آن برای فاز بعد از کارتل، باقی مانده است. این مدل در بخش 2، توسعه می یابد. در بخش 3، ما معادله (تعادل) کارتل موقتی و زودگذر را مشخص می کنیم. بخش 4 به برخی ملاحظات و نتایج اختصاص می یابد.