انواع عایق

عایقهای ترکیبات کربنی

این عایقها می توانند دارای منشأ و مبنائی حیوانی یا نباتی باشند، و یا مصنوعاً به دست آورده شوند. به همین لحاظ؛ از ذکر نام « مواد آلی » پرهیز شد. اما در همه حال، این عایقها دارای خواص مشترکی می باشند که مربوط به ترکیب شیمیایی آنها نبوده، بلکه بیشتر مربوط به ساختمان مولکولی آنهاست.

ترکیبات کربنی از پیوند مولکولهای بزرگ، که تعداد زیادی مولکولهای کوچکتر را در بردارند، تشکیل شده است. طرز ساختمان این ملکولهای بزرگ علت مبین خواص مکانیکی این مواد است. در این تعریف، مقصود از ملکولهای بزرگ، پیوندی از گروه های اتمی است که مشابه هم می باشند و به وسیله ظرفیت اصلی خود با یکدیگر مرتبط می گردند. طریقه های مختلف پدید آمدن این پیوندها را در عایقهای مصنوعی این گروه خواهیم دید.

عایقهای ترکیبات طبیعی

چوب- چوب، به طور نسبی، به مقدار زیادی در الکتروتکنیک مورد استفاده قرار نمی گیرد. در ترانسفورماتورسازی، بویژه در امریکا، از چوب در عایق بندی استفاده می شود. بدین طریق که چوب را در جهت الیاف آن بریده و پس از غوطه دادن در روغن و آماده ساختن صنعتی آن بکار برده می شود. بدیهی است که در شرایط فعلی در مخابرات و حمل انرژی از پایه های چوبی استفاده می گردد که از نظر جایگزین شدن سریع کابل به جای خط هوایی از بحث درباره تهیه آنها صرفنظر می گردد. تمامی خواص چوب، از نظر عایق بودن، تابعی از رطوبت آن است؛ لذا، قطعات عایق ساخته شده از چوب، که هنوز در ترانسفورماتورها و ماشینهای الکتریکی به کار برده می شوند. به علاوه، دیده شده است که چوب را در صمغهای مصنوعی غوطه داده و با لاک می پوشانند و سپس از آن در عایق بندی ماشینهای مختلف الکتریکی استفاده می کنند.

گوتاپرشا- گوتاپرشا نیز، مانند کائوچوک، محصول طبیعی و شیره درختان مخصوصی است که از لحاظ عمومی خواص آن کاملاً شبیه کائوچوک است، با این تفاوت که ساختمان ملکولی آن با کائوچوک متفاوت می باشد. گوتاپرشا، به علت داشتن صمغ، نمی تواند ولکانیزه شود. استقامت آن در مقابل اسید و آب و سایر املاح بسیار خوب است. خواص الکتریکی و مکانیکی لاستیک شده از کائوچوک و گوتاپرشا در زیر نشان داده می شود.

عایقهای مصنوعی ترکیبات کربنی

در بخش ترکیبات کربنی اشاره ای به مبدأ و منشأ آنها شد؛ به علاوه، از تأثیر ساختار مولکولی آنها در تعیین خواص مکانیکی نامی به میان آمد. اکنون، طریقه به وجود آمدن این پیوند ها بررسی می شود؛ ساختار ملکولی این پیوندها تحت قوانین خاصی عملی می گردد. تشکیل این پیوندها از سه طریق انجام می پذیرد:

گروه پلی مریزاسیون – ساختمان گروهی است که در آن پس از فعال کردن پیوند شیمیایی ظرفیتهای اصلی آزاد می شوند.

گروه پپلی کندانساسیون – ساختمان گروهی است که در آن ملکولهای بزرگی با ظرفیت آزاد موجود باشد. علامت چنین پیوندهایی مجزا شدن آب یا آمنیاک از پیوند است.

گروه پلی آدیسیون- ساختمان این گروه شبیه گروه پلی کندانساسیون است، لیکن در شرایط متعارفی. در این پیوندها آب و یا آمونیاک جدا نمی شود.