پروژه راهسازی با متره و برآورد

طراحی پلان مسیر

پس از بررسی نقشه توپوگرافی منطقه، با داشتن نقطه ابتدا و انتهای مسیر بایستی بین این دو نقطه مسیری را طراحی نموده که برای طراحی این مسیر باید چندین پارامتر را در نظر گرفت از جمله: کوتاهی مسیر، عبور از نقاطی خاص، مینیمم کردن حجم خاکبرداری و خاکریزی، عبور مسیر از منطقه آفتابی و…

طراحی مسیر اصلی:

در طرح مسیر اصلی، با بررسی نقشه توپوگرافی و نقاط ابتدا و انتهای مسیر (تعیین شده توسط استاد)، در این پروژه مناسب ترین مسیر به عنوان مسیر اصلی انتخاب گردید. پس از تعیین مسیر با توجه به عرض‌های داده شده یعنی عرض هر خط 3.65 متر، عرض رفوژ میانی 7.3متر و عرض شانه‌ها هر کدام 3 متر و همین طور چهار خط رفت و برگشت، مسیر را بر روی نقشه پیاده می‌کنیم.

برداشت اطلاعات ارتفاعی مسیر

پس از پیاده کردن پلان مسیر بر روی نقشه به منظور رسم پروفیلهای طولی و عرضی مسیر، باید مقاطعی را بر روی مسیر مشخص کنیم. به این منظور در نقاط تلاقی مسیرها با خطوط تراز نقشه توپوگرافی مقاطعی زده شد، که به این ترتیب در مسیر اصلی 36، مسیر فرعی 19 لوپ 17، رمپ 10 مقطع انتخاب گردید.

با توجه به اینکه خط پروژه بر روی پروفیل‌های طولی زمین طبیعی بر روی محور راه ترسیم می‌شود لذا برداشت ارتفاع محور راه زمین طبیعی در هر مقطع لازم است. همچنین به این دلیل که پس از تکمیل جداول پروفیلی طولی بایستی پروفیل‌های عرضی هم ترسیم شوند، لذا در هر مقطع برای زمین طبیعی به بیش از یک نقطه دارای مشخصه ارتفاعی نیاز است. برای این کار در هر مقطع عرضی سه نقطه را، شامل محور راه، منتهی علیه سمت راست و چپ مسیر، مد نظر قرار داده و ارتفاع این نقاط را از روی نقشه توپوگرافی برداشت کردیم.

طراحی روسازی راه

با توجه به اینکه در مقاطع عرضی باید ضخامت روسازی نیز نشان داده شود بنابراین قبل از بررسی مقاطع عرضی به طرح روسازی راه می‌پردازیم.

در این پروژه روسازی راه به روش نظری ـ تجربی انستیتو آسفالت (روش جدید) طراحی می‌شود. در این روش هدف دو چیز است:

1. محدود کردن حداکثر تغییر شکل نسبی فشاری قائم در بستر روسازی
2. محدود کردن حداکثر تغییر شکل نسبی کششی افقی در زیر لایه آسفالتی

.که در این روش برای تعیین ضخامت لایه‌های روسازی از نمودارهای 12 – 9 تا 21 – 9 (صفحات 427 تا 436) کتاب روسازی راه تالیف امیرمحمد طباطبایی استفاده می‌کنیم.