ضرورت مصرف روزانه شیر برای تمامی گروههای سنی همواره از سوی متخصصان علم تغذیه و سازمان های بهداشتی بین المللی از WHO و FAO توصیه شده است .
امروزه میزان مصرف شیر و فرآورده های آن در هر جامعه, یکی از مهمترین شاخص های توسعه فرهنگی به شمار می آید . بر اساس آخرین یافته های علمی در بررسی ارزش غذایی شیر و فرآورده های آن مصرف سالیانه 200 لیتر از این ماده غذایی ارزشمند , علاوه بر افزایش رشد و تضمین سلامت جسمی افراد , موجب ارتقای هوش و قدرت فراگیری آنان میشود .
افزایش توان کاری , طول عمر و پیشگیری از کار افتادگی زود هنگام , از دیگر مزایای مصرف روزانه آن است .
این ویژگی ها زمانی تحقق خواهد یافت که مصرف شیر در تمام طول زندگی تداوم داشته باشد و مصرف آن در هیچ مقطع سنی قطع نشود. برای اینکه فردی به طور مداوم بتواند از شیر استفاده کند و نسبت به مصرف آن دچار عدم تحمل نشود, لازم است بعد از دوران شیر خوارگی نیز نوشیدن آن را ادامه دهد. در غیر این صورت , تولید آنزیم هضم کننده قند شیر یا لاکتاز در بدن قطع شده و در نتیجه فرد نسبت به مصرف آن در میانسالی و یا کهنسالی , دچار عدم تحمل ویا عوارض گوارشی ناشی از آن ,از جمله نفخ معده , دلپیچه و حتی اسهال خواهد شد.
بررسی های انجام شده در زمینه پذیرش شیر و یا عدم پذیرش آن نشان می دهد که مردم کشورهای اروپای غربی 2درصد و ساکنان آفریقایی و آسیایی بیش از90 درصد نسبت به شیرعدم پذیرش دارند.این میزان عدم پذیرش صرفاً نشانگر قطع مصرف شیر پس ازدوران شیرخوارگی در میان مردم کشور های آفریقایی و آسیایی است.
اگر چه تولید شیر در کشور ایران طی سال 1380 بالغ بر 6/5 میلیون تن بوده , اما بر اساس آمار موجود , مصرف سرانه شیر و فرآورده های آن , با توجه به هدر رفتن بخش عمده ای از شیر در تولید به صورت آب و پنیر ویا ضایعات غیر قابل اجتناب , 75 کیلوگرم ویا کمتر از آن است.