استفاده از تکنولوژی اطلاعات و ارتباطات (ICT) ، خیلی سریع بسیاری از فعالیت های اجتماعی و اقتصادی را تغییر داده است، از جمله فعالیت های بخش عمومی. در طول سه دهه ی اخیر، بسیاری از دولت ها در سراسر جهان از دولت الکترونیک استفاده کرده اند و به این موضوع معتقد بوده اند که این روش می تواند کارایی، صرفه ی هزینه ای و شفافیت بین شهروند ها و آژانس های عمومی و مسئولان را بهبود بخشد [1-4]. این ابتکار عمل های دولت الکترونیک معمولا در سطح سیاست گذاری های ملی مشخص می شود. این افراد الزاما نیازمند تصمیم گیری های فنی و مبتکرانه و ظرفیت های بیشتری هستند تا بتوانند از برنامه ریزی، طراحی و اجرای این طرح ها پشتیبانی کنند. ذینفعان مختلف باید در زمان، تلاش و هزینه های مالی نقش داشته باشند و این هماهنگی ها معمولا نقش بسیار مهمی دارد [5و6].
با وجود امید های بالا و ارتقای گسترده توسط مشاوران و شرکت های ICT ، به خوبی مشخص شده است که بسیاری از پروژه های عمومی ICT موفق نبوده اند [7و8].. Heeks و Stanforth [9] گزارش کردند که نرخ شکست پروژه های عمومی ICT نزدیک به 60% می باشد. این موضوع فقط مرتبط با تاخیر، افزایش هزینه ها و موضوعات شبیه این موارد نمی باشد : سیستم ها کاملا توسط کاربر های هدف شان رد می شوند زیرا خیلی با هدف مد نظر تناسب ندارد. محقق ها علت این عوامل را در زمینه های مختلف بیان می کنند، مانند عدم توانایی برای تهیه ی الزام های کاربر نهایی به صورت مناسب و کمبود دیدگاه و برنامه ی راهبردی در این زمینه [7و10].
تحلیل تکنولوژی های آینده محور (FTA) یک مفهوم چتری می باشد که در سال 2004 توسط گروه کاری روش های تحلیل تکنولوژی های آینده [11] مطرح شد تا « هر روند سیستمی برای تولید قضاوت در رابطه با مشخصه های تکنولوژی نوظهور ، مسیر های توسعه و تاثیرات احتمالی تکنولوژی در آینده را معرفی کند. در این زمینه، تحلیل تکنولوژی های آتی شامل دوراندیشی گسترده در رابطه با تکنولوژی ها و ارزیابی مطالعه ی بخش عمومی و پیش بینی تکنولوژی ها و مطالعه های هوشمند در صنعت خصوصی می باشد». ما باید از این لغت شناسی استفاده کنیم تا از بحث در رابطه با این که آیا مطالعه های منفرد یکی از انواع پیش بینی، ارزیابی تکنولوژی، دیدگاه راهبردی و یا روش های آینده محور می باشد یا خیر، اجتناب کنیم. همچنین یک توافق گسترده وجود دارد که FTA می تواند در طراحی سیاست های عمومی برای علوم، تکنولوژی و ابتکار عمل (STI) مفید باشد [12]. به علاوه ی سیاست های موجود برای تحقیقات و توسعه (R&D) ، آموزش های فنی و غیره، سیاست ها معمولا در خدمات عمومی مانند خدمات درمانی و مدیریت زیست محیطی نیز شامل STI می باشند. تمرکز بر روی روند های دولتی معمولا رایج نمی باشد – بلکه در واقع، برنامه های پیش بینی که می توانند بخش بیشتری از اقتصاد را پوشش دهند ، معمولا فعالیت هایی مانند مدیریت عمومی را در نظر نمی گیرند (با وجود سطوح بالای اشتغال در این حوزه ها).
به دلیل این که دولت الکترونیک یکی از موضوعات سیاست گذاری عمومی و مبتکرانه ی فنی می باشد، و ما از FTA در طراحی سیاست های STI استفاده می کنیم، این سوال مطرح می شود که چگونه می توان از FTA در برنامه های دولت الکترونیک استفاده کرد.
مطالعه ی فعلی یک مرور کتاب شناسی و مقاله شناسی را انجام می دهد که نشان می دهد در چه زمانی، چگونه و به چه هدفی و با چه کسانی ابتکار عمل های دولت الکترونیک از FTA استفاده می کند. این مقاله به این صورت ساختاربندی شده است : بخش دوم و سوم ، طرح کلی مفهوم دولت الکترونیک و FTA را نشان می دهد. بخش چهارم نیز طرح کلی روش تحقیقاتی و بخش پنجم نیز مباحث و نتایج مرتبط با این مطالعه را ارائه می کند. در نهایت، در بخش ششم ما جمع بندی و پیشنهادات برای مطالعات آتی را ارائه می کنیم.