اهمیت: فاکتورهای رشد، مولکولهای خیلی نویدبخشی برای درمان زخمهای پوستی هستند. به هرحال، تبدیل آنها برای کاربرد بالینی، دارای محدودیت است و مشکلاتی در ارتباط با ایمنی و مقرون به صرفه بودن آن وجود دارد. این مشکلات ممکن است ناشی از این حقیقت باشند که فاکتورهای رشد، به طور گسترده ای در سطوح فرا فیزیولوژیک، بدون هیچ گونه سیستمهای انتقال بهینه شده، مورد استفاده قرار میگیرند.
مزایای اخیر: ماتریکس خارج سلولی (ECM)، یک نقش مهم را در هماهنگ کردن سیگنالینگ فاکتور رشد بازی میکند. بنابراین، درک مکانیسم هایی که توسط آنها ECM، فعالیت فاکتور رشد را تنظیم میکند، کلیدی برای طراحی درمانهای موثر مبتنی بر فاکتور رشد میباشد. اخیرا، چندین دمین متصل شونده به فاکتور رشد درون پروتئینهای مختلف ECM شناسایی شدهاند و سیستمهای انتقال فاکتور رشد که این دمینهای اتصال به فاکتور رشد ECM را یکپارچه کردهاند، نتایج امیدبخشی را در مدلهای حیوانی ترمیم زخم پوست نشان دادهاند. بعلاوه، یک استراتژی جدید که شامل فاکتورهای رشد مهندسی شده برای هدف گیری ECM درون زاد است میتواند به طور اساسی، اثربخشی آنها را افزایش دهد، حتی زمانی که در دزهای پایین مورد استفاده قرار میگیرند.
مسائل مهم: انتقال بهینهی فاکتورهای رشد اغلب نیاز به ماتریسهای بیومتریال مهندسی شده دارد که برای کاربرد بالینی میتواند با مسائل قانونی مواجه شود. برای ساده سازی سیستمهای انتقال و ارائه ی استراتژی های قابل کاربردتر، فاکتورهای رشد می توانند برای داشتن عملکرد نرمال با بیومتریالی که از نظر بالینی تایید شدهاند یا با ECM درون زاد حاضر در مکان انتقال، مهندسی شوند.
دستورالعملهای آینده: پیشرفت و کارآزماییهای بالینی بیشتر نشان خواهند داد که آیا درمانهای مبتنی بر فاکتور رشد میتوانند به عنوان روشهای درمانی اصلی برای ترمیم زخم پوست مورد استفاده قرار بگیرند یا نه. تاثیر آینده ی این درمانها، بستگی به ظرفیت ما برای انتقال دقیقتر فاکتورهای رشد، بهبود اثربخشی، ایمنی و مقرون به صرفه بودن خواهد داشت.