برای اینکه تصور بهتری از ستارة نوترونی داشته باشید فرض کنید که تمام جرم خورشید در مکانی به وسعت یک شهر جا داده شده است.
پس از انفجار یک ابرنواختر ممکن است به خاطر فشار بسیار زیاد حاصل از رمبش مواد پخش شده ساختار اتمی همه عناصر شیمیایی شکسته شوند و تنها اجزای بنیادی بر جای بمانند.
یک ستاره پرجرم پس از فرو ریختن برخلاف انتظار به جای تبدیل شدن به سیاهچاله به ستارة نوترونی تبدیل می شود.
ستاره های نوترونی و سیاهچاله ها مراحل پایانی چرخه تکامل یک ستاره هستند بنابراین ستاره های مادر می باید در میان پرجرم تریم ستاره های خوشه باشند.
ستاره های نوترونی بسته به جرمشان قطرهایی در حدود 20-10 کیلومتر دارند.
ستاره ای با شعاع km 15 ، داخل آن شامل از نوترون با چگالی بالا که بصورت مایع می باشد. 3km خارجی شامل مخلوطی از یک نوع ابر مایع نوترونی و هسته های غنی از نوترون که در یک شبکه بلور جامد مرتب شده اند. خارجی ترین قسمت ستاره در حدود چند متر است و چگالی بسرعت کم می شود شامل جوی مرکب از اتمها، الکترونها و پروتونهاست.
هسته های ستارگان نوترونی، شامال انواع فرونها، باریونها و هیپرونها به اضافه نوترونها هستند.
به علت چگالی بالا دارای گرانش سطحی فوق العاده زیادی است و منجر به سرعت فرار خیلی بالا به اندازه C 8/0 می شود.
سرعت اشیایی که از فاصلة زیاد بر روی ستارة نوترونی سقوط می کنند به هنگام برخورد با ستاره حداقل معادل سرعت فرار است، حتی یک جرم کوچک، مقدار بسیار زیادی انرژی جنبشی با خود حمل می کند.
مقدار انرژی آزاد شده از انفجار سطحی یک ستاره نوترونی در سوی دیگر کهکشان راه شیری در فاصله 50 هزار سال نوری زمین، آنها را به حیرت افکنده است.
با افزایش چگالی ، Ef نیز افزایش می یابد تا اینکه واکنش به سرعت به وقوع می پیوندد.
برخی از ستارگان نوترونی در زمین به شکل تپنده شناسایی می شوند که با چرخش فور 2 نوع اشعه منتشر می کنند.
ستارة نوترونی به سبب جرم زیاد و به طبع آن جاذبه قوی مواد ستارة همدم را بسوی خود جذب می کند.
در یک ستارة نوترونی انرژی جنبشی توسط حرکات گرمایی ذرات اتمی، که سرعتشان از مرتبة سرعت صوت است، می باشد.
در ناحیه اطراف یک ستاره نوترونی، عامل میدان مغناطیسی به سرعت در حال چرخش ، را ذرات باردار شتابدار برای انرژی پرتو کیهانی و شاید تابش انرژی چرخش ستاره در نظر می گیرید.
بسامد زاویه ای بهینه توسط تعادل بین نیروهای گرانش و مرکز را تعیین می شود زیرا در بسامدهای بالاتر ستاره قطعه قطعه می شود.