این مقاله بر تحول در حکمرانی شهری با بررسی جنبه تقویت توسعه پایدار از طریق حکمرانی شهری بالا به پایین، تمرکز می کند. این مقاله، یک مطالعه موردی توسعه شهری را در عربستان سعودی در نظر میگیرد، که از طریق یک چارچوب متمرکز عاری از ارزیابی زیست محیطی سیاست ها و برنامه ها، اداره شده است. مستندات برنامه ریزی شهری، منابع محدودی را برای محیط زیست ایجاد کردند. در نتیجه، شهرهای سعودی از نظر پایداری زیست محیطی رتبه پایینی داشته اند. با این حال، در حال حاضر به دلیل ضرورت سیاسی بررسی مشکلات، قیمت پایین نفت، و بهار عربی[1]، تحول قابل توجهی در حکمرانی شهری بوجود آمده است. برنامه ریزی برخی شهرهای بزرگ، غیرمتمرکز بوده است و برخی سیاستها برای مهار توسعه ناپایدار اجرا شدند. این مقاله، این تاثیرات را بررسی می کند تا چگونگی رویکردهای بالا به پایین را ارزیابی کند که ممکن است هنوز در ارتقای توسعه پایدار مناسب باشند. نتیجه گیری مقاله این است که نیاز به اجرای یک چارچوب قانون گذاری و رویکردهای اجرایی یکپارچه استراتژیک[2] (SEA) برای اطمینان از حکمرانی شهری مناسب پایدار نهادینه شده وجود دارد. این یافته ها می توانند به عنوان درس برای کسانی بکار گرفته شوند که تحت زمینه های مشابه سیاسی مخصوصا در کشورهای در حال توسعه عمل می کنند.
[1] بهار عربی به انقلابها، خیزشها و اعتراضات در جنوب غربی آسیا و شمال آفریقا در سالهای ۲۰۱۰ گفته میشود که تاکنون ادامه دارد.
[2] strategic environmental assessment