احتراق

احتراق کامل

در احتراق کامل فرض می شود که مقدار معینی از عنصر با اکسیژن ترکیب می شود در عمل احتراق اکسیژن را از هوای محیط بدست می آورند که شامل 23% اکسیژن و 77% درصد ازت است اکسیژن و ازت با هم بحالت ترکیب نیستند و در احتراق براحتی از هم جدا شده و اکسیژن با سوخت ترکیب می شد و ازت بهمان حالت اولیه باقی می ماند. تجربه نشان می دهد که با مصرف مقداری از هوا که دقیقا شامل همان مقدار اکسیژن باشد که لازم داریم احتراق کامل بدست نخواهد آمد زیرا برای ترکیب اکسیژن با عناصر سوخت باید مولکول های اکسیژن با اتم سوخت درتماس واقعی فیزیکی باشند، اما علاوه بر مولکول های اکسیژن موجود چهار برابر بر آن مولکولهای ازت نیز در محیط موجودند که باحتراق کمک نمی کنند و سبب می شوند که مولکول های اکسیژن نتوانند بخوبی با اتم های سوخت تماس بگیرند، ضمنا همانطور که احتراق صورت می گیرد و عمل احتراق ادامه پیدا می کند از مقدار مولکول های آزاد اکسیژن کاسته شده و علاوه بر ازت مولکول های H2. SO2. CO2 نیز در محیط خواهیم داشت. در این شرایط تماس مولکول های اکسیژن با بقیه اتم های عناصر سوخت مشکل تر می شود بنابراین در عمل احتراق کامل موقعی صورت می گیرد که مقدار هوائی بیشتر از مقدار هوای تئوری مصرف کنیم، بهترین شرایط عمل پیدا کردن تعادل بین اتلاف واحدهای حرارتی که توسط هوای اضافه بیرون برده می شود می باشد.

اثر هوای اضافی:

علاوه بر مقدار هوای مجاز که اجازه داده می شود داخل کوره دیگ بخار شود مقداری هوای اضافه از طریق بدنه دیگ که خوب آب بندی و محکم نشده داخل کوره دیگ می شود، چنانچه هوای اضافه حرارت را با خود بیرون برد مقدار هوای اضافه را باید هر چه ممکن است کمتر گرفت و بدنه دیگ بخار نیز باید محکم بوده و آب بندی باشد که اپراتور بتواند مقدار هوای ورود کوره را کنترل کند، شکل 99 لزوم اختلاط مناسب اکسیژن و سوخت را شرح می دهد.

شرایط احتراق کامل

سه شرط اصلی برای ایجاد احتراق کامل در اطاق باید وجود داشته باشد:

با توجه به اینکه هوا و سوخت باید کاملا در هم آمیخته و نسبت ترکیب آنها معین باشد می توان سه شرط را به صورت زیر بیان کرد:

1. زمان: زمان کافی برای فعل و انفعال های شیمیایی وجود داشته باشد
2. آمیختگی: برای ترکیب کامل سوخت و هوا این حالت باید ایجاد گردد.
3. درجه حرارت: درجه حرارت کافی برای شعله ور شدن سوخت وجود داشته باشد.

روشهای مختلف پودر کردن سوخت

1. عبور دادن سوخت تحت فشار از طریق یک شیپور:

در این روش معمولا سوخت از انتهای مشعل وارد شده و در سر مشعل ضمن عبور از شیپورهای مخصوصی به شکل پودر در می آید.

2. پودر کردن توسط بخار: در این روش از مشعلهایی استفاده میشود که از دو جداره تشکیل شده که از جدار خارجی سوخت عبور کرده به سر مشعل می رسد و از جداره داخلی بخار با فشار زیادتری نسبت به سوخت بدهانه مشعل رسیده و با همین فشار وارد سوخت می وشد و پس از پورد کردن از نازل های سرمشعل بطرف کوره پاشیده میشود.