فشار خون بعنوان مقادیر >140 mmHg SBP و/یا >90 mmHg DBP، مبتنی بر شواهدی از RCT ها تعریف می شود که در مبتلایان با این مقادیر BP از کاهش های BP درمان القاء شده مفید و مناسب است (جدول 1) [1]. طبقه بندی مشابه در افراد جوان، میانسال و مسن مورد استفاده قرار می گیرد، در حالی که معیارهای مختلف که بر اساس صدک ها است، در کودکان و نوجوانان اتخاذ می شود برای داده ها و اطلاعاتی که از تحقیقات مداخله در دسترس نیست [1].
JNC معرفی شده در سال 2003 مقوله ای از پیش فشار خون است، که بعنوان SBP از 129 تا 139 mmHg و DBP از 80 تا 89 mmHg تعریف می شود (جدول 2) [2]. مبتلایان به پیش فشار خون در معرض خطر بیشتری از گسترش فشار خون هستند، این مبتلایان با مقادیر فشار خون 130-139/80-89 mmHg دارای دو برابر خطر بالاتر از بروز فشار خون در مقایسه با افراد با مقادیر کمتر هستند [3].
فشار خون بالا یک بیماری و مرض بسیار شایع قلبی و عروقی می باشد، که اثرگذار روی بیش از 1 میلیارد انسان در سرتاسر جهان است [2]. اگرچه بیش از 70 درصد مبتلایان به این بیماری از مرض خودشان آگاه هستند، با این حال تنها 23 تا 49 درصد برای درمان خودشان اقدام می کنند، و کمتر از 20 درصد تحت کنترل قرار می گیرند [2، 4، 5]. شیوع فشار خون بر حسب سن، نژاد، آموزش، و غیره متفاوت است.
با توجه به دستورالعمل های ESC-ESH در سال 2003، اطلاعات قابل مقایسه محدود شده ای بر روی فشار خون و فرایند زمانی مقادیر در کشورهای مختلف اروپایی در دسترس می باشد [6]. می توان گفت در کل شیوع فشار خون به نظر می رسد که حدود 30 تا 45 درصد از جمعیت را در بر میگیرد، که این با افزایش شیب دار به سمت پیری همراه است. همچنین به نظر می رسد که تفاوت های چشم گیری در سطوح متوسط BP در بین کشورها، همراه با روندهای غیر نظام مند نسبت به تغییرات BP در دهه گذشته وجود دارد [7-29].
فشار خون (BP) بالای دائمی بر روی عروق، کلیه ها، قلب و مغز اثر می گذارد و موجب افزایش وقوع یا شیوع مرض کرونر کلیوی و قلبی و همچنین سکته مغزی می شود. از فشار خون بالا با عنوان «قاتل خاموش» نام برده می شود به این دلیل که اغلب ارگان و اندام های هدف (کلیه، قلب، مغز، چشم ها) را پیش از ظهور علائم بالینی تحت تاثیر قرار می دهد.