کمرویی چیست؟

کمرویی مقوله ای  نا روشن است، هر چه نزدیکتر به آن بنگریم، تنوع بیشتری در آن مشاهده می کنیم. بنابراین قبل از آنکه حتی بتوانیم درباره ی نحوه ی مقابله با آن فکر کنیم، می باید از مضمون کمرویی شناخت بیشتری داشته باشیم. فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد می گوید که اولین استفاده ی ثبت شده از این لغت در یک شعر آنگلوساکسون بوده است که حدود هزار سال بعد از میلاد مسیح سروده شده است، که در آن شعر معنی این لغت به  سهولت ترسانده شده بوده است.

« کمرو بودن» نشانگر صفت فردی است که « به خاطر ترسویی، احتیاط کاری و بی اطمینانی نزدیک شدن به او مشکل است.» فرد کمرو « هشیارانه از مواجهه با افراد یا چیزهایی مشخص یا انجام کاری همراه آنان بیزار » است. « وجود بیزار است, به طور محسوسی ترسو است. »

ممکن است فرد کمرو « کناره گیر یا بی اعتماد باشد.» یا از خمیر مایه ی دیگری باشد « شخصیتی پرسش انگیز ، بی اعتماد و مشکوک.» فرهنگ لغت و بستر کمرویی را به عنوان « ناراحت بودن در حضور دیگران» تعریف می کند.

اما به نظر نمی رسد که این تعاریف مطلب زیادی به آنچه عموماً درباره ی کمرویی می دانیم بیفزاید. هیچ تعریف واحدی کفایت نمی کند، زیرا کمرویی برای افراد مختلف دارای معانی متفاوت است. شرایط پیچیده ای است که آثار مختلفی برجای می گذارد- از ناراحتی مختصر تا ترس بی مورد از مردم تا روان رنجوری حاد. برای درک بهتر این پدیده پرسشنامه تحقیقی استنفورد در زمینه کمرویی را به حدود 5000 ارائه کردیم.

کمرو کیست؟

کمرویی در میان دانش آموزان خردسال شایعتر از بزرگسالان است، بسیاری از بزرگسالانی که خود را غیر کمرو می بینند با برنامه ریزی بر کمرویی دوران کودکی خود غلبه کرده اند، معهذا تحقیق ما موکداً این باور را که کمرویی فقط عارضه ی دوران کودکی است، رد می کند. ممکن است این پدیده در میان کودکان آشکارتر باشد، زیرا آنان عموماً نسبت به بزرگسالان در معرض بررسی دقیقتر روزانه ی اعمالشان قرار دارند. اما کمرویی در میان بخش قابل ملاحظه ای از جمعیت بزرگسالان ادامه می یابد.

برخی شواهد تحریک آمیز نشان می دهند که در دوران نوجوانی کمرویی بیشتری در میان دختران پدید می آید تا پسران . در یک نمونه گیری از دانش آموزان سالهای چهارم، پنجم و ششم یک مدرسه ی ابتدایی حد متوسط افرادی که در حال حاضر کمرو بودند 42 درصد بود- مانند نمونه ی اصلی . این دختران و پسران به طور مساوی خود را به عنوان کمرو معرفی می کردند. اما زمانی که به دانش آموزان کلاس های هفتم و هشتم، می نگریم، نه فقط سطح متوسط کمرویی به 54 درصد افزایش می یابد بلکه این دختران نوجوان هستند که موجب این افزایش شده اند. شاید دلیل این امر آن باشد که نیاز به محبوب بودن در مدرسه و از نظر جسمانی جذاب بودن به گونه ای جا افتاده است که فشار بیشتری بر دختران وارد می شود تا پسران.

کمرویی چگونه بر افراد تاثیر می گذارد؟

به تدریج به مفهوم کمرویی دست می یابیم. هرچند نمی توانیم دقیقاً آن را تشریح کنیم، می دانیم که متداول است. با بررسی نحوه ی تاثیر گذاری کمرویی بر افراد مختلف یکی دیگر از مکنونات این شرایط پیچیده بر ما آشکار می گردد.

کمرویی پیوستار روانی گسترده ای را در بر می گیرد: می تواند از احساس عدم کفایت در حضور دیگران تا حوادث آسیب زای ناشی از اضطراب، کاملاً زندگی یک فرد را ویران می کند، را در بر گیرد. به نظر می رسد کمرو بودن اسلوب ترجیحی برخی افراد در زندگی است؛ اما برای دیگران به منزله ی محکومیت تحمیلی زندگی بدون احتمال وجود عفو می باشد.

در انتهای این پیوستار افرادی قرار دارند که با کتاب خواندن ، فکر کردن و کارکردن با اشیا یا حضور در طبیعت احساس راحتی بیشتری می کنند تا معاشرت با افراد دیگر . نویسندگان، دانشمندان، مخترعین، جنگلبانان و مکتشفین احتمالاً شیوه ای از زندگی را برگزیده اند که آنان را قادر می سازد بیشتر وقت خود را در دنیایی بگذرانند که فقط انسان ها به طور پراکنده در آن حضور دارند. آنان بسیار درون گرا هستند. و همراهی با دیگران در مقایسه با نیاز آنان به تنهایی و داشتن خلوت ، جذابیت محدودی دارد.

جنبه ی مثبت کمرویی

هر چند بسیاری از این حکایات و شرح حال افراد ناراحت کننده هستند اما باید به خاطر داشته باشیم که کمرویی دارای جوانب مطلوب نیز می باشد. بین ده تا 20 درصد کل افرادی که کمرو هستند آن را دوست دارند. آنان کمرویی را ترجیح می دهند زیرا جنبه ی مثبت آن را شناخته اند.

« محتاط» ، «گوشه گیر»، «فروتن» ، «محجوب» وصف حال افراد کمرو می باشد که مفاهیم ضمنی هر کدام مطلوب است. علاوه بر آن چنین مضامینی پس از صیقل یافتن معمولاً «ارضا کننده» یا «متعلق به طبقات بالا» ملاحظه می شوند.

یک روانشناس انگلیسی در کتابی که در سال 1927 نوشته است دیدگاهی خوشایند از محاسن کمرویی ارائه می کند:

«کمرویی، حداقل در این سرزمین، به قدری رایج است که ما می توانیم آن را به عنوان پدیده ای مادرزاد بپذیریم، به عنوان خصلتی که نشانگر متانت جوانان است و هنگامی که پس از گذشت سالها در وجود افراد باقی ماند، گواه وجود صفات حسنه خاصی در افراد می باشد، حتی به نظر می رسد خصوصیت ملی افراد یک جامعه باشد، چیزی که نباید از وجود آن متاسف بود.»

علائم جسمانی کمرویی

افراد کمرو درسطح فیزویولوژیک نشانه های زیر را گزارش داده اند: نبض تند می زند، قلب به شدت می تپد، فرد به میزان قابل توجهی عرق میریزد و درمعده حالت التهاب و دلشوره فرد را آرام نمی گذارد. جالب توجه است که همه ما این واکنشهای جسمانی را با احساسی هرقدرقوی تجربه کرده ایم ، خواه درآن لحظه عصبانی ، هراسان، تحریک شده یا تخشنود باشیم . بدن ما درتمایز میان این احساسات ماهیتاً متفاوت کمک زیادی به ما نمی کند . اگرمجبور به اتکا بر نشانه های جسمانی بودیم هیچ گاه نمی دانستیم چه موقع بگوییم «بله» یا «خیر»، آیا دوست باشیم یا بجنگیم.

یکی از علایم جسمانی که افراد خجالتی نمی توانند پنهان کنند وبخشی از انگیختگی عمومی نیست، سرخ شدن است. یک فروشنده میانسال تاثیرات این حالت بر زندگی خود را شرح می دهد:

«من متوجه شده ام که عادت سرخ شدن در چهره در موقعیت های مشخص درمن تقویت می شود. این حالت برای من بسیار ناراحت کننده است، زیرا مانع شرکت من در بسیاری از فعالیتهایی که خط کاری من می طلبد ، می شود. صحبت در حضور جمع غیر قابل تصور است، پیش بردن بحث در گروه های کوچک به ندرت به خوبی انجام می پذیرد و گاه گاهی حتی مکالمه رودررو بدون بروز علایم شرم سازی دشوار می باشد . موقعیت هر روز بدتر می شود.»

کمک به دیگران در غلبه بر کمرویی خویش

همه ما می توانیم به طرق گوناگون به دیگران غلبه بر کمرویی خویشتن یا کنار آمدن بهتر با آن کمک کنیم ،البته در صورتی که مایل به انجام این کار باشیم و تلاش کنیم . گاهی اوقات می توانیم با آنچه می گوییم و انجام می دهیم کمک کنیم؛ زمانی با کمک به ایجاد محیطی حمایتگر این کار را انجام می دهیم ؛ و بیش از آنچه خود بدانیم ، به طور غیر مستقیم از طریق نمونه سازی کمک می کنیم .

ما نه فقط می توانیم به فرزندان ، همکاران ،دوستان و همسایگان کمرویی خود کمک کنیم ، بلکه می باید به خاطر حس مسئولیت در قبال قراردادهای اجتماعی این کار را انجام دهیم . با کمک به هرکس برای پیروز شدن در جنگ علیه کمرویی ، به خودمان کمک کرده ایم. اگر ما خودمان کمرو هستیم ، با درگیر شدن درحل مشکل شخصی دیگر ، درخود فرورفتگی خودمان کمرو هستیم ، با درگیر شدن در حل مشکل شخصی دیگر ، درخود فرو رفتگی خودمان از بین می رود. برای افراد غیرو کمرو ، کمکم به مبارزه علیه کمرویی چندین مزیت دارد. نه فقط افراد پر جاذبه اجتماعی تری دردسترس خواهند بود، بلکه ثروتی از منابع بشری آزاد خواهد شد و آماده برعهده گرفتن نقشهای مفید درتمام زمینه های جامعه خواهد گردید . ومهمتر ازهمه، تنهایی کمتر و شادی  بیشتری در اطراف ما وجود خواهد داشت.