(متن کامل در فایل ورد موجود است)
سهم اصلی این مطالعه این است که روش شناسی تصمیم سازی گروهی چند شاخصی مبتنی بر فاصله برای پشتیبانی از تصمیمات اضطراری غیرمتعارف را از طریق ارائه راه حل نسبی برای دو موضوع کلیدی حل شده پیشنهاد نماییم. مدل روش شناسی تصمیم سازی گروهی چند شاخصی مبتنی بر فاصله ما در مقایسه با روش های تصمیم سازی گروهی سنتی ارای سه مشخصه مجزاء می باشد. اولا، قضاوت ها یا ارزیابی های تصمیم گیرندگان بر مبنای مجموعه ای از معیار ها برای تدوین چارچوب تصمیم سازی گروهی چند شاخصی چند نفری صورت می گیرند. این کار باعث گردید تا نتایج تصمیم نسبت به روش های MCDM تک نفره سنتی عینی تر باشند. ثانیا، اوزان شاخص های ارزیابی مبتنی بر خود داده ها مشخص می شوند، از اینرو جهت گیری تصمیم را کاهش می دهند و عینیت گرایی را به روش شناسی تصمیم سازی گروهی پیشنهاد شده می افزایند. در نهایت، این مقاله در وضعیتی متفاوت با روش های ذهنی قبلی و رویه های تکراری زمان بر سنتی، یک تکنیک بهینه سازی سریع را برای یکپارچه سازی ایده های تصمیم گیری متفاوت پیشنهاد می کند و تراکم ایده های تصمیم مختلف ساده را مطرح می سازد.
هدف اصلی روش شناسی پیشنهاد شده تصمیم سازی گروهی چند شاخصی این است تا دقت تصمیم را بهبود بخشد و شفافیت تصمیم را ارتقاء بخشید و از اینرو اثربخشی تصمیم را افزایش دهد. باقی مانده مقاله، بدین نحو سازماندهی می گردد. در بخش دوم، روش شناسی تصمیم سازی گروهی چند شاخصی مبتنی بر فاصله به طور مفصل توضیح داده می شوند. بخش سوم برای اهداف نمایش و تایید یک مثال عددی و تصمیم اضطراری عملی را برای نمایش پروسه اجرایی ارائه می کند و اثربخشی روش شناسی تصمیم سازی گروهی چند شاخصی مبتنی بر فاصله را تایید می کند. در نهایت، بعضی یادآوری های نهایی در بخش چهارم ترسیم می شوند.