با توجه توسعه شبکه های بی سیم [12، 14] در گذر زمان، برنامه های کاربردی بی سیم بیشتری را می توانیم در زندگی روزمره خود مشاهده نماییم. برای تضمین انتقال داده ها و ایمنی ارتباطات، الزامات امنیتی درستی، احراز هویت، محرمانه بودن و عدم انکار [5، 18، 23] باید محقق شوند. یکی از برنامه های کاربردی محبوب بی سیم، شبکه های گیرنده بی سیم (WSNs) می باشند [3، 4، 16] که از دستگاه های توزیع با مقیاس بزرگ همراه با حسگرهای تعبیه شده تشکیل یافته است.
این حسگرها یا سنسورها می توانند بر حجم عظیمی از شرایط محیطی مثل صوت، فشار و دما، و غیره نظارت نموده، و از این رو اغلب در مراقبت های نظامی مورد استفاده قرار می گیرند. تا به امروز، شبکه گیرنده بی سیم (WSN) را می توان در بسیاری از زمینه های غیر نظامی مانند اتوماسیون خانه، سیستم های مراقبت بهداشت، کنترل ترافیک، تشخیص آتش سوزی و غیره مشاهده نمود.
از آنجایی که هر گره حسگر دارای یک ریزپردازنده و یک دستگاه ارتباطی بی سیم می باشد، می توان آن را به عنوان یک مینی کامپیوتر با توان محاسباتی و ذخیره سازی محدود در نظر گرفت. با تامین انرژی از باتری، این گره های حسگر معمولاً در مناطق بیابانی بدون جایگزینی مستقر شده اند. برای تسهیل انتقال داده ها بین یک گردآورنده داده ها و گره های حسگر مجاور آن، هر سنسور یا حسگر دارای یک کلید مخفی می باشد که از پیش نصب شده است.
با این حال، وقتی کلید توسط مخالفان بدخواهی به خطر بیافتد، پیام های ارتباطی را که به گردآورنده دادها تحویل می گردد، به مخاطره خواهد انداخت. بدین ترتیب می توان مشاهده نمود که یک مکانیزم رمزگذاری داده های مناسب با روند به روز رسانی کلید کارآمد برای شبکه های گیرنده بی سیم (WSNs) برای افزایش قدرت امنیتی و حل مشکل گره مخاطره آمیز امری حیاتی محسوب می شود.