یافتن شیوه هایی برای ارتقاء فرآورده های فراوان تجدید پذیر و سطح پایین تر جنگل به مواد و محصولات خام ارزشمند و پیشرفت به سوی یک جهان پایدارتر چالشی برای جامعه چوب و جنگل محسوب می گردد. اصلاح چوب به عنوان یکی از این شیوه های کلیدی شمرده می شود. تیمار حرارتی چوب تجاری ترین و تحقیق شده ترین روش در اصلاح ترکیب چوب می باشد. بسته به ترکیب پلیمری دیواره سلولی چوب و محتوای رطوبت در طی تیمار حرارتی، به درجه حرارت های 160 الی 240 درجه سانتی گراد برای تغییر ترکیب شیمیایی پلیمرهای نیاز است. فهرست نامحدود اثرات نوعی اصلاح حرارتی بر روی خصوصیات چوب عبارتند از: رنگ قهوه ای، وابستگی کمتر به رطوبت، میزان کمتر آماس رطوبت، افزایش شکنندگی، و جالب ترین ویژگی افزایش مقاومت در برابر پوسیدگی قارچی. مطالعات مربوط به فناوری های حرارت دهی مختلف به کار رفته و اثرات متنوع شیمیایی و فیزیکی اصلاح حرارتی بر روی چوب منتشر شده است.
اخیراً، تجزیه و تحلیل عناصر CHN(O) جهت بررسی کاربرد آن به عنوان یک نشانگر برای حد مطلق اصلاح حرارتی چوب های حرارت دیده صورت پذیرفته است. این تکنیک به صورت غیر منتظره ای استقلال نسبی گونه های چوب را از منحنی های کالیبراسیون با توجه به عملکرد مقاومت به قارچ آشکار ساخت که نشانه ای از رابطه علّی بین این مشاهدات و عملکرد مقاومت به قارچ می باشد.
این روش برخلاف انتظار، استقلال نسبی منحنی های کالیبراسیون گونه های چوب دارای عملکرد مقاومت در برابر قارچ را نشان داد که نشانه ای از رابطه علت و معلولی بین این مشاهدات و عملکرد مقاومت در برابر قارچ است.
در این مقاله، ما به بررسی نظری رابطه علت و معلولی مفروض بین ترکیب عناصر و عملکرد مقاومت در برابر قارچ چوب اصلاح شده حرارتی پرداختیم. داده های ترکیب در یک نمودار ون کرولن تجزیه و تحلیل شدند که نشان دهنده کاهش تدریجی متوسط حالت اکسیداسیون کربن در چوب اصلاح شده حرارتی با افزایش شدت تیمار می باشد.
با استفاده از توصیف اخیر همبستگی ترمودینامیکی متوسط حالت اکسیداسیون کربن و مقاومت در برابر اکسیداسیون مواد آلی [11]، میزان تخریب هوازی نسبی چوب مدلسازی شده و به لحاظ کمی سازگار با موارد مشاهده شده نشان داد.