حسابداری نقش مهمی در بازارهای سرمایه ایفا میکند زیرا صورت های مالی یک سازمان خلاصهای از نتایج اقتصادی فعالیتهای تجاری و پر دسترس ترین منبع اطلاعاتی آن سازمان هستند. سیستم حسابداری یک سازمان مکانیسمی جهت شناسایی و سنجش این فعالیتهای تجاری ارائه کرده، آنها را در صورت های مالی جمع کرده و ارتباط آن ها با سهامداران و سایر کاربران اطلاعات اقتصادی را فراهم می کند.
با هدف کاهش اختلافات بین المللی در استانداردهای حسابداری، IASB برای وضع یک سری استانداردهای گزارش دهی مالی که بطور بین المللی قابل استفاده باشند مسئولیت بزرگی بر دوش دارد. در حقیقت، IASB در مقرر کردن استانداردهای بین المللی گزارش دهی مالی (IFRS[1]) همانند استانداردهای حسابداری مورد قبول عموم به واسطهی اجازه بیش از 115 کشور به استفاده از آنها یا نیازشان به استفاده از این استانداردها به منظور گزارش دهی مالی بسیار موفق عمل کرده است. به نظر میرسد که فرضیهی ضمنی IASB این بوده باشد که استانداردهای بین المللی گزارش دهی مالی عینی، بیطرف و عاری از ارزش هستند زیرا IASB فرض میگیرد در صورتی که حسابداران سراسر جهان IFRS را بکار گیرند گزارشهای مالی در کشورها قابل قیاس هستند. با این حال، مقالات حسابداری مدرکی بدیهی ارائه میدهند که این موضوع همواره اتفاق نمیافتد (e.g. Doupnik and Richter 2003, 2004; Doupnik and Tsakumis 2004; Hellmann et al. 2010).
یکی از نگرانی های ناشی از این مسئله این است که ممکن است سهامداران گمان کنند که در عمل یکنواختی و عینیت بیشتری وجود دارد. این مقاله کوتاه توجه ما را به اهمیت نیاز به رسیدگی کافی به جوانب رفتاری حسابداری از فرآیند شکلگیری تا بکارگیری اطلاعات جلب میکند. این مسئله به این سبب حائز اهمیت است که تحقیق رفتاری در مورد تصمیمات سرمایهگذاری اغلب تنها بر جوانب انسانی سرمایهگذاران و ذینفعان ذیربط تمرکز دارد. با این حال، اطلاعاتی که سرمایهگذاران و مشارکتکنندگان در بازارهای سرمایه برای اتخاذ تصمیمات اقتصادی بکار میگیرند توسط حسابدارانی تهیه میشوند که با تفسیر و بکارگیری استانداردهای حسابداری از قضاوتهای حرفهای خود استفاده می کنند.
نکته مهم، تهیه و افشای اطلاعات حسابداری عمدتاً به وسیله استانداردهای حسابداری همانند IFRS تعیین میشود. این استانداردها به وسیله استانداردگذاری در فرآیند سیاسی ایجاد شده و توسط حسابداران تفسیر و بکار گرفته میشوند. درنهایت، گزارشهای مالی باید توسط حسابرسان تفسیر و توسط هیات های اجرایی نظارت شوند. همین طور، مسائل رفتاری میتوانند در این سه بعد ایجاد شوند: (1) استانداردگذاری، (2) تهیه گزارشهای مالی و (3) حسابرسی و اجرا. باقیماندهی این مقالهی کوتاه، مثالهای مهمی ارائه میشود که نشان میدهند اطلاعات حسابداری از فرآیند شکلگیری تا بکارگیری اطلاعات ذاتاً رفتاری هستند.
[1] IFRS صادر شده تا سال 2011 استانداردهای بین المللی حسابداری (IAS) نامیده میشود. واژه IFRS به معنای هر دو استانداردهای بین المللی گزارش دهی مالی صادر شده توسط IASB و IAS صادر شده توسط کمیته سابق استانداردهای بین المللی IASB است.