تشكيل سرمايه يكي از مهم ترين عوامل ورود كشورهاي در حال توسعه به فرآيند توسعه اقتصادي مي باشد .
سرمايه گذاران ايراني تا كنون بيشتر به سرمايه گذاري بر دارايي هاي فيزيكي رغبت نشان داده اند ،تا سرمايه گذاري در دارايي هاي مالي .يكي از مهم ترين اهداف سرمايه گذاران در سرمايه گذاري در اوراق بهادار كسب سود ساليانه به همراه منفعت سرمايه مي باشد ،براي اينكه سرمايه گذاران ترغيب به سرمايه گذاري در دارايي هاي مالي بشوند بايد بازدهي اين دارايي ها از بازدهي ساير دارايي ها بيشتر شود۱.
از آنجا كه كشور ما نيز به عنوان يك كشور در حال توسعه نياز فراوان به سرمايه گذاري دارد و اين طريق مي تواند مشكل بيكاري را نيز برطرف سازد و چند وقتي است نيز بحث سرمايه گذاري خارجي در كشور به صورت جدي مطرح شده است بر آن شدم تا اين موضوع را بررسي كنم كه آيا ما توانسته ايم از سرمايه هاي موجود در داخل كشور به خصوص سرمايه هاي موجود در صنايع خود به درستي استفاده كنيم يا تنها با يك ديد كوتاه مدت به فكر افزايش سود قابل پرداخت به سهامداران بوده ايم و باعث خروج سرمايه ها از چرخه توليد شده ايم .