تکامل دلفین ها

قبل از دوره والسانان

مورد قبول واقع شده  که خانواده ای Mesonychids در پایان دوره زمین شناسی سرتاسر شروعی بودند والسانان با دیگر پستانداران جدا شدند. این خانواده گوناگون بوده و یک مدرک علمی وجود دارد که این خانواده به آنگولاهای اندونزی مثل اسب ها، خوکها، به اضافه والسانان تبدیل شدند.

خانواده مزونیکیده از پستانداران خشکی بوده اند و زمینهای همواری را که امروزه آفریقاست در اوایل ائوسن اشغال کرده بودند. آنها دارای بدن های بزرگی بوده اند و ساختار دندانی آنها نشان می دهد که این خانواده شامل گیاهخواران،  گوشتخواران و همه چیزخواران بوده فسیل های مربوطه در مصب رود ها و تالاپ ها پیدا شده و اینطور نتیجه می شود که بعضی  از مزونیکیده در حال تکامل به سمت یک زندگی آبی بوده اند.

راسته ی ocndylarthra احتمالاً جد بین artiodactyla  و والسانان بوده اند که به آنگولاها( سم داران) تبدیل شدند که دلایل حاکی از این موضوع شامل: فسیل های قدیمی، ترکیب خونی یکسان، قند خون جنینی( و کروموزومها) انسولین( مرفولوژی و هم ساختار خونی) می باشد.

این تشابهات به همراه مورفولوژی جمجمه به این نتیجه منجر می شود که مزونیکیدهه احتمالاً جد والسانان امروزی هستند) قبل از پیدایش والسانان اولیه، condylarthra های زمینی احتمالاً در کنار رودهایی با جریان کند که به داخل دریای تستیس غربی و جنوبی ریخته می شده سکنی گزیده بودند که با دریای مدیترانه و خلیج فارس امروزی مطابقت دارد. مجتمع این حیوانات در منابع آبی مشابه پستانداران ساوانا در استوای امروز است مثل هیپوتالاموس احتمالاً این موجود ات بیشتر آبزی و کمتر  حجیم و جاگیر بوده اند.

در ابتدا اجداد وال سانان از ماهی های کندرو و نرم تنان تغذیه می کرده اند ولی وقتی رشد جمعیت افزایش یافت و رقابت برای بدست آوردن منابع ایجاد شد نیاز به رفلکس های مربع و دندانهای بسیار مناسب برای شکار ماهی های تندرو بوجود آمد توانایی فرار از صیادان نیز مهم بود ولی خیلی با اهمیت شده بود.

تغییراتی که در ساختمان دندانی مشاهده می شود تحلیل فسیل ها را آسانتر می کند. انحناء راسته ی condylarthra به نظر می رسد که به archaeocetes تبدیل شدند که مشابه همان والسانان اولیه در پایان ناپیوستن هستند. ممکن است که موجودات حد واسط بین مزونیکیده و آرتئوست یک حیوان سیل شکل بوده که فقط برای ازدیاد نسل به ساحل می آید و در دریا تغذیه می کرده است. حدود 51 میلیون سال پیش سکنی گزیدن در دریا رخ داد.

پیدایش والسانان اولیه

در دوره پالیوسین آنچه که امروز دریای مدیترانه و خلیج فارس است یک بخش بحساب شده بازو مانند قسمت غربی دریای تیسیس باستانی را ایجاد کرده است. احتمالاً دراین منطقه حدود 50 میلیون سال پیش condylarthra  در حاشیه های ساحلی و مرداب ها سکنی گزیدند. آنها مناطق مناسب اکولوژیک را که در پایان کراتا سه باقی مانده بود. بهره برداری می کردند توسط خزنده های منقرض شده شامل، icthyosaurs,Plesiosars ودیگران.

آبهای گرم دریای تیسیس احتمالاً در طی ائوسن بواسطه ی فرونشستگی اروپا و افزایش فعالیت آتشفشان ها در مناطق مختلف  جهان گسترش یافت. این دریای گسترده شده نهایتاً تبدیل شد به آنچه را که امروز اقیانوس هند و آتلانتیک است.

مابین والسانان اولیه و اجدادشان نقصان اطلاعات فسیلی وجود دارد وممکن استکه گونه های انتقالی شایع و موفق نبوده اند بنابراین فسیلهای اندکی که واقعاً مشخص باشند نایاب اند. در نطریه دیگر ممکن است که تکامل condylarthra ها به والسانان خیلی سریع و در اثر جغرافیایی عملی انجام شده.بعضی  از تکامل گرایان درحال حاضر باور دارند که یک تغییر سلسله ای در بعضی از راسته  ی حیوانات خیلی قابل قبول تر است.

دنیای والسانان اولیه که در زیر راسته ی archaeocetes طبقه بندی می شوند شامل رستنی های استوایی و مرداب ها و دریاهای پیشروی داده شده است. archaeocetes دارای بدن های طویل شده بودند و آبزی بودند از نظر سایز بعضی ها از آنها متعادل بوده اند ولی گروهی هم امکان داشته تا 21 متر رشد طولی داشته باشند.

قدیمی ترین فسیل قابل قبول والسانان به نام icthyosaurs,Plesiosaurs و دیگران. آب های گرم دریای تستیس احتمالاً در ی ائوسن بواسطه ی فروشستگی اروپا و افزایش فعالیت آتشفشانها در مناطق مختلف جهان گسترش یافت این دریای گسترده شده نهایتاً تبدیل شده به آنچه که امروز اقیانوس هند و آتلانتیک است.

مابین والسانان اولیه و اجدادشان نقصان اطلاعات فسیلی وجود دارد و ممکن است که گونه های انتقالی شایع و موفق نبوده اند بنابراین فسیلهای اندکی که واقعاً مشخص باشند نایاب اند. در نطریه دیگر ممکن است که تکامل condylarthra ها به والسانان خیلی سریع و در اثر جغرافیای علمی انجام شده. بعضی از تکامل گرایان در حال حاضر باور دارند که یک تغییر سلسله ای در بعضی از راسته ی حیوانات خیلی قابل قبول تر است.

دنیای والسانان اولیه که در زیر راسته ی Archaeoceti طبقه بندی می شود شامل رستنی های استوایی، مردابها و دریاهای پیشروی کرده است. Archaeoceti دارای بدن های طویل شده بودند و آبزی بودند. از نظر سای بعضی ها از آنها متعادل بوده اند ولی گروهی هم امکان داشته تا  21 متر رشد طولی داشته باشند.

قدیمی ترین فسیل قابل قبول والسانان به نام Pappocetus Luard از نیجریا شمالی و Protocetus avatus از مصر  که هر دو مربوط به خانواده ی Protocetidae هستند و احتمالاً خصوصیات رفتاری مشابهی داشته اند. نام رایج برای اولین والسانان Zeuglodon است در ساختمان استخوان این حیوانات به پستانداران اواخر کراتاسه و اوایل ائوسن شبیه است مخصوصاً تخصصی شدن آنها برای به چنگ درآودن صیدهای تندرو مثل ماهی ها.

در طی پالیوسن و ائوسن گونه زایی در بین پستانداران ایجاد شد که منجر به جنگ و ستیزهای فراوان برای بدست آوردن منابع غذایی شد.

اولین odontocetes

دردوره الیگوسن بین 28 تا 25 میلیون سال پیش archaeocete بوسیله  4 خانواده جایگزین شدند که شامل squalodontids, Agrophiidae  که mysticete های اولیه هستند( در این دوره زندگی برای والسانان آبی تر شده به صورتی که سوراخ های خارجی بینی به سمت عقب منتقل شدند و ساختمان بدن به فرمی در آمد تا بتوانند حیوانات را از اب شکار کنند وگردن بلند و متحرک و اندام حرکتی عقبی کارآمد و بالاخره بیشتر محدوده کمربندی لگن از بین رفتند. هرگونه پوشش بدنی دارای مو و پشم که این مخلوقات را با اجداد خشکی زیشان ارتباط می داد کاملاً از بین رفت. بدن بیشتر به فرم از درآمد و یک باله پشتی بوجود آمد. گونه های پسین احتمالاًً با گونه های اولیه وجه مشترک داشته اند ولی در نهایت بوسیله ی انواعی مثل دلفین های باله راست از بین رفتند. همچنین در این دوره دلفین های با دم های پره صاف گسترش یافتند. هر  نوع عملی را که برای زندگی در دریا مفید نبود توسط انتخابی طبیعی به سرعت از والسانان خذف شد تکامل خیلی تهاجمی عمل می کر و به همراه سازش های برای بقاء که شامل پایداری به انباشتگی و تجمع هموگلوبین، تحمل میزان پائین اکسیژن ایجاد پینه ی زیرپوستی که در پستانداران دریایی برای ذخیره مواد غذایی است و از آن روغن گرفته می شود کنترل پیشرفته دمای بدن، فشرده شدن جلوی جمجمه بیشترین odontocetes  های اولیه  هنوز تا حدو دندان بوده اند. ولی در اواخر الیگومن دندانها در بعضی نمونه ها تعدیل شد که شامل ردیف های بلند و بسیار تیز بود و دندان ها هم شکل تک ریشه ای با تاج های مخروطی شکل بود را حالتی مشابه جور ندان هاست.  تقریباً همه ی دلفین های امروزی جور دندان هستند فقط یک استثناء قابل توجه در Rissos Dophin هست. بعضی از Odon toot ها به شدت مشتق شده بطور قابل ملاحظه ای به تاروال ها یا نهنگ های دریای شمال که بخشی از ساختمان دندان را از دست دادند یا به دندان های مخصوصی توسعه پیدا کردند. Odon toot ها به اصطلاحات و تغییراتی بسیاری تن دادند. مثلاً درشکل گیری جمجمه، سازش برای اسکن صوتی و غواصی، melon در شکاف بینی ایجاد شد] ملون:در سر قرار دارد که مخصوص عمل echolocation است. یعنی آنها از این طریق صوت را در محیط اطراف پخش می کنند و الگوهایی که در اثر برخورد صوت به اجسام اطراف ایجاد شده را دریافت می کند از این طریق صوت را در محیط اطراف پخش می کند و اکوهایی که در اثر برخورد صوت به اجسام اطراف ایجاد شده را دریافت می کند و می توانند عمل آن جسم و نوع آن را تشخیص دهند.[ توانایی انعکاس صدا احتمالاً زمانی بوجود آید که جمجمه متراکم شده بود و احتمالاً بوسیله ی adontocete های اولیه بطور ماهرانه تمرین شده و بعضی سازش ها که این توانایی را کمک کردند مثل جدایی جدایی استخوان های گوش با اجسام چربی و کیسه های هوا اجازه می داد تا شنوایی در آنها مدت دار باشد.

odontocete های اولیه تا دلفینیده

در اوایل میوسن Melon در انواع جدید پرورش یافت و سیستم های شنوایی کامل تر شدند. خانواده های گوناگونی مشابه دلفین ها که درحال حاضر منقرض شده اند شکوفا شدند: خانواده ی squalodelphinidae اولین odontocete شناخته شده بودند با جمجمه های نامتقارن 2 تاکسون شاخته شده squalodelphis از ایتالیای شمالی و Diochtichus از آرژانتین احتمالاً این موجودات کوچک با کمتر از 3 متر طول بوده اند و با تعداد زیادی دندانهای یکجور. جمجمه های فشرده شه بود مشابه Rhabdosteidae وتعداد زیادی از گونه های مشتق شده ی Squalodontidae بعضی ها معتقدند ه والهای پوزه دار از این گونه تکامل یافته اند ولی دلایل اندکی براین این باور وجود دارد.

دردهه های جدید سطح خون خانواده های Delphinoidae شامل بیشتر گونه های والسان های زنده هستند که شامل خانواده های monodntidae,phocoenidae, Delphinidae  هستند بیشتر اعضاء خانواده ی Kentriodontidae بسیار کوچک بوده و نهایت به 2 متر

می رسیده اند اینها پوزه های کوتاه و تعداد زیادی دندانهای یکجور داشته اند باوجود گوناگونی درا واسط و اواخر میوسن در اقیانوس آرام و آتلانتیک نمونه ای کمتر از 10 میلیون ساله وجود نداشت.

خانواده های monodntidae,phocoenidae, Delphinidae  از نظر ژنتیکی بسیار به هم مشابهند و فقط در 15-10 %  c-Heterochromatin با  هم تفاوت دارند. عدد کروموزومی آنها یکسان و برابر20-44 است و فقط یک استثناء مربوط به orca است که دارای یک جفت کروموزم t است که این کروموزوم بازوهای کوتاهی دارند و دارای satellite هستند و کروموزوم mهم در orca بسیار کوچک است.

تکامل Echolocation

اکتشاف در فسیلهای وال های اولیه ثابت کرد که وال توانایی شنیدن زیر آب را پیدا کرده. Pakicetus فاقد این لایه چربی گسترد شده در گوش میانی بود که در والهای امروزی وجود دارد. در هر حال melon در odontoceteها یا همان والهای دندانی تکامل یافته در Basibsaums صوتها به گوش میانی منتقل می شود از ارتعاش آرواره پائین odontocete عمل echolocation را انجام می دهند. melon صدا را به بیرون هدایت می کند و آرواره پائینی بعنوان گیرنده عمل می کند.

مراوده و ارتباط اجتماعی دلفینها با انسانها

همانطور که گفته شد دلفین ها به بازی علاقمند هستند آنها دنبال دسوت خوب می گردند تا با او بازی کنند. شما اغلب می بینید که دلفین ها سعی می کند در طول قایق شنا کنند یا اینکه آنها به ساحل می روند جائیکه افراد هستند افراد  هم گاهی اوقات توسط دلفین ها نجات داده می شوند، زمانی که ممکن است غرق شوند.

چرا به نظر می رسد  دلفین ها با انسان بودن لذت می برند؟

برای بسیاری از افراد شامل دانشمندان( بیولوژیست ها) دلیل دقیق مشخص نیست بیشتر مردم می گویند این فقط بازیگوشی است. مشاهده شده که دلفین ها، شکمها، و قطعات چوب را به ساحل می آورند این ادعای اینکه

] دلفین ها انسانهای در حال غرق را نجات می دهند[ بی اعتبار می کند از این گذشته ثابت شده است که دلفین ها دوست دارند بازی کنند و افراد برا نها اسباب بازی های خوبی هستند. احتمالاً همچنین دلیل این واقعیت است که دلفین ها از مرواده ی اجتماعی با افراد لذت می برند( بخش هوش و زبان را بخوانید) دلفین ها مشتاق یادگیری هستند درست مثل سگها دلفین ها بآسانی تربیت می شوند.

معمولاً این خلاف میلشان نیست. برخی دلفین ها، وقتی یک توپ دریافت می کند آنرا نگه می دارند زیرا خیلی دوستش دارند انسانها فقط اسباب بازیها  خوبی نیستند بلکه همچنین کارهایی می کنند که لذت دلفین ها را افزایش میدهد. ما به عنوان انسان همچنین با قراردادن آنها در دلفینارسوم ها جای یکه آنها نمایش می دهند از آنها استفاده می کنند. زیرا ما از طرف دیگر، دلفین ها را مثل اسباب بازی می بینیم ارتباط اجتماعی بین دلفین ها و انسانها بطور معقول خوب و انعطاف پذیر است اما همانند انسانها و دلفین ها بین خودشان گاهی با هم کلنجار می روند. اغلب اینها خدشه هایی در ارتباط است که من در مورد آن در بخش بعد بیشتر صحبت می کنم.

 سازگاری سیستم تنفسی

دلفین برعکس پستاندارن از طریق پوزه، سوراخ بینی و دهان نفس می کش. از طریق مجرای تنفسی( حوزه دمی) نفس می کشد که در قسمت بالای سرش قرار می گیرد. ددلیل این تفاوت این است که حفره تنفسی، نفس کشیدن، را در سطح آب آسان می سازد چون حفره تنفس در بالای سر قرار دارد بنابراین به قسمت کوچکی از سر نیاز دارد که سطح آب را بشکند تا بتواند هوا استنشاق کند.

دلفین ها قبل از رسیدن به سطح آب شروع به بازدم می کنند که این کار مقدار زمان مصرف شده برای تنفس در آب را کاهش می دهد. دلفین ها میتوانند پنج بار در دقیقه قبل غوطه ور شدن مجدد در آب نفس بگیرد بدون اینکه ممانعت از پیشروی در شنای آنها می شود. یک دلفین معمولاً در هر دقیقه وقتی نزدیک سطح آب قرار می گیرد 2 تا 4 بار نفس می کشد اما وقتی در آب غوطه ور می شود هر 7 دقیقه یا بیشتر می تواند نفس خود را حبس کند.