برنامه همترازسازی توالیها، ابزار اصلی تحلیل توالیهای پروتئین به شمار میرود. زمینههای شباهت و تفاوت پس از مقایسه توالیها در سطح هر یک از آمینو اسیدها با هدف استنتاج روابط ساختاری [1]، کارکردی و تکاملی تحت بررسی قرار میگیرد [2،3]. همترازسازیهای چندگانه طبق روال عادی برای پیشبینی کارکرد، شناسایی تطابق فواصل دور و هم چنین مشخص کردن پسماندهای تحت حفاظت شدید [4] بکار میروند که احتمالاً به کاتالیز، استحکام ساختار، واکنش دوسویه با لیگاندها اشاره داشته باشند [5]. این همترازسازیها همچنین امکان پیشبینی ساختاری دقیقتری جهت ساخت مدلهای توپولوژیکی، مدلسازی تشابه و تشخیص لایه را فراهم میسازد [6].
روشهای رایج همترازسازی توالیهای چندگانه با نواقص ذاتی مواجه بوده و بنابراین قابل بهبود هستند. انتخاب چند پارامتر اختیاری نظیر ماتریس امتیاز و جریمه فاصله (gap penalty) یکی از دشوارترین مسائلی است [7] که به وضوح بر عملکرد یک الگوریتم مشخص تأثیر میگذارد. در واقع، امکان اینکه این دو پارامتر مقدار واحدی در بخشهای مختلف توالی داشته باشند وجود ندارد. مثلاً، جایگزینی پسماند آبگریز با یک پسماند آبدوست در صورت شکلگیری در یک حلقه قابل دسترس سطحی یا در میان یک ورقه پوشیده بتا، تأثیر واحدی بر استحکام ساختار نخواهد گذاشت [8]. علاوه بر این، ورود جایگذاری در این دو محیط متفاوت تأثیر مشابهی بر ساختار مورد نظر نخواهد داشت. ارائه روشهای ارزیابی همترازسازیهای چندگانه امری ضروری به نظر میرسد [9]. در این بررسی، خلاصهای از روشهای متفاوت موجود ارائه نموده و یک روش کلی برای تعیین کیفیت همترازسازیهای چندگانه مطرح میکینم.