آلایندگی[1] به ورود مواد یا انرژی (مانند گرما) به وسیله انسان در محیط اطلاق می گردد به طوری که این امر منابع حیاتی و یا سلامت انسان، حیوانات و گیاهان را تهدید می نماید. وجود مواد و یا انرژی در محدوده خاصی در محیط مجاز محسوب شده و گاهی اوقات مطلوب نیز تلقی می شود. آلایندگی در صورتی رخ می دهد که این محدوده شاهد افزایش قابل ملاحظه ای گشته و در نتیجه این افزایش می تواند منجر به بروز اختلال در پدیده حاضر گردد.
آب قابل شرب به صورت معمول مورد ضدعفونی قرار گرفته و آب استریل شده نیز تنها برای کاربردهای پزشکی و دارویی مورد استفاده قرار می گیرد. آب حاصله از دریاچه ها، رودخانه ها، نهرها و تالاب ها ممکن است پاک و زلال به نظر آیند و از طعم و بوی دلپذیری برخوردار باشند. متاسفانه، پاتوژن های موجود در آب نه تنها مضر هستند بلکه با چشم غیر مسلح نیز قابل مشاهده نمی باشند. در عین حال آن ها ممکن است فاقد طعم و بویی باشند.
این باکتری ها، ویروس ها و تک یاخته ها ممکن است موجب بروز تهوع و استفراق و یا تب گشته و یا آنکه منجر به بروز بیماری های جدی تری مانند اسهال شدید، هپاتیت A، و تب تیفوئیدی یا حصبه گردند. این گونه آب ها باید قبل از استفاده به منظور شرب و یا پخت و پز مورد ضدعفونی قرار گیرند. بسته به منابع آب، شرایط استفاده از آن، و سطوح آلاینده های میکروبی، ضدعفونی در زمانی کوتاه و یا به صورت پیوسته و مداوم انجام می پذیرد.
نانوذرات سیلیکای مزوپور مغناطیسی اصلاح شده به علت دارا بودن مساحت سطحی بزرگ تر که منجر به تماس بیشتر با میکروارگانیسم ها می شود از خاصیت ضد میکروبی بهتری نسبت به سایر نانوذرات برخوردار هستند. نانوذرات به غشاء سلول باکتری چسبیده و در آن نفوذ می کنند. از آنجایی که غشای باکتری دارای پروتئین حاوی گوگرد است، نانوذرات با پروتئین های سلولی حاوی ترکیبات گوگردی مانند DNA فعل و انفعالاتی برقرار می نماید.
هنگامی که نانوذرات سیلیکای مزوپور مغناطیسی اصلاح شده به سلول باکتری نفوذ می کنند، یک منطقه با وزن مولکولی کم است در مرکز سلول باکتری تشکیل می گردد. بنابراین، باکتری خود را برای محافظت DNA از یون های سیلیکای مزوپور مغناطیسی اصلاح شده جمع می کند. در این حالت، نانوذرات به سیستم تنفسی باکتری حمله نموده و اختلالات حاصله باعث مرگ سلول باکتری می گردند. از سویی دیگر، نانوذرات به آزادسازی یون های سیلیکای مزوپور مغناطیسی اصلاح شده می پردازند که این امر به نوبه خود، منجر به بهبود فعالیت باکتریایی آن ها می گردد [1].
با مقایسه تاثیرات یون های نقره بر دو میکروارگانیسم مورد بررسی، محققان مکانیسم محتملی را برای یون های نقره پیشنهاد دادند [6-2]: یون های نقره به سلول باکتری از طریق دیواره سلولی نفوذ کرده و پس از آن DNA را به یک فرم متراکم تبدیل می نمایند. در نهایت، این امر منجر به مرگ سلول باکتری می گردد. هم چنین یون های نقره فرآیند نسخه برداری را نیز مختل می نمایند. سنتز و فعالیت ضد میکروبی کمپلکس های نقره با هیستیدین و تریپتوفان مورد بررسی قرار گرفت. مقدار m0.05 هیستیدین و m0.05 تریپتوفان به منظور تولید رسوب سفید به محلول آبی نیترات نقره اضافه گردیدند.
رسوب شیمیایی سانتریفیوژ شده و به منظور بررسی فعالیت ضد میکروبی آن با ترقیق سازی پیوسته خشک گردید. علاوه بر این، سمیت این کمپلکس بر روی گروهی از موش های آزمایشگاهی دو رگه آزمایش گردید. کمپلکس نقره – هیستیدین فعالیت ضد میکروبی بهتری را در برابر باکتری های گرم منفی نشان داد.
بیکر (2014) با معرفی یک گاز بی اثر و تکنیک های آبگونگی[2] و شبه آبگونگی، سنتز نانوذرات را گزارش داد. بیکر در مطالعه خود، عملکرد ضد میکروبی نانوذرات را برای باکتری اشریشیا کولی (E. coli) در یک محیط کشت جامد مورد بررسی قرار داد. وی مشاهده کرد که نانوذرات فعالیت ضد باکتری خود را در غلظت کم به گونه ای نشان می دهند که تاثیر سمی آن ها بر سلول های باکتری اشریشیا کولی (E. coli) در غلظت 8 میکروگرم بر سانتی متر مربع بود.
بنابراین بیکر این گونه فرض نمود که ساز و کار ضد باکتریایی نانوذرات نقره با نسبت بالای مساحت سطحی آن ها ارتباط دارد. با توجه به نسبت بزرگ تر مساحت سطحی آن ها به حجم، ذرات کوچکتر فعالیت ضد باکتری موثرتری دارند. از این رو، نانوذرات به عنوان موادی بر مواد سمی موثر بر سلول های باکتری باکتری اشریشیا کولی (E. coli) شناخته می شوند.
مانکا (2005) به بررسی اثربخشی ضد باکتریایی یون های نقره برای باکتری اشریشیا کولی (E. coli) به عنوان یک ارگانیسم الگو یا مدل با استفاده از سیستم های TEM انرژی فیلتر شده، الکتروفورز دوبُعدی (DE–2)، طیفسنجی زمان پرواز همراه با یونیزاسیون دفع لیزری به کمک بافت یا ماتریکس (MALDI-Tofms) پرداخت [8].
با توجه به نتایج به دست آمده، یون های نقره به داخل سلول های باکتری نفوذ می کنند تا غشای سلولی. روش های الکتروفورز دوبُعدی (DE–2)[3] و طیفسنجی زمان پرواز همراه با یونیزاسیون دفع لیزری به کمک بافت یا ماتریکس (MALDI-Tofms)[4] نشان می دهند که پروتئین های ریبوزومی و یک سری از آنزیم ها و پروتئین ها تحت تاثیر یون های نقره قرار دارند.
محققان دریافته اند که خواص باکتریایی یون های نقره از فعل و انفعالات یون های نقره با ریبوزوم و خنثی سازی تاثیر آنزیم ها و پروتئین های مورد نیاز برای تولید ATP سرچشمه می گیرد.
[1] Contamination
[2] liquefaction
[3] two-dimensional electrophoresis
[4] the time of flight spectroscopy along with the matrix assisted laser desorption ionization